ΙΣΠΑΝΙΑ Ο Ραχόι ετοιμάζει ασφαλίτικο νόμο για την… «ασφάλεια των πολιτ[ικ]ών», με πρόστιμα έως και 600.000 ευρώ για όσους διοργανώνουν ή συμμετέχουν σε διαδήλωση έξω από το Κοινοβούλιο χωρίς προηγούμενη άδεια

Η εξύβριση ή άλλου είδους προσβολή σε όργανο της τάξης κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης μπορεί να επιφέρει πρόστιμο έως και 30.000 ευρώ

Της Κορίνας Βασιλοπούλου

Αγανακτισμένοι πολίτες κατά του Ραχόι. Τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα, τα οποία επιχειρεί να ποινικοποιήσει ο πρωθυπουργός με νέους, σκληρούς νόμους κατά των διαδηλώσεων και των απεργιών, δίνουν σήμερα ραντεβού στον δρόμο. Συνδικάτα, «παλίρροιες» πολιτών (η πράσινη για την παιδεία, η λευκή για την υγεία και άλλες), το κίνημα των αγανακτισμένων (15Μ) με όλα του τα παρακλάδια θα διαδηλώσουν σήμερα όχι μόνο για την κοινωνική εξαθλίωση στην οποία βυθίζει τη χώρα η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και για τη σταδιακή περιστολή των πολιτικών δικαιωμάτων, με νόμους που περιορίζουν και τιμωρούν τη διαμαρτυρία και παραπέμπουν σε τακτικές που θυμίζουν τη χούντα του Φράνκο.

Αναμνηστική απεργία

Το σημερινό ραντεβού στους δρόμους είχε κλειστεί από καιρό. Με αυτό, οι Ισπανοί σκόπευαν να «γιορτάσουν» με τον τρόπο τους τη δεύτερη επέτειο της εκλογής του Μαριάνο Ραχόι. Κατά διαβολική σύμπτωση(;) όμως, η σημερινή παλλαϊκή διαμαρτυρία παίρνει νέα τροπή, καθώς την ίδια στιγμή ο Μαριάνο Ραχόι προαναγγέλλει μέτρα τα οποία επιτείνουν τον αυταρχικό χαρακτήρα που μοιάζει να υιοθετεί η κυβέρνησή του.

Ο λεγόμενος «νόμος για την ασφάλεια των πολιτών» (Ley de seguridad ciudadana) προβλέπει τσουχτερά πρόστιμα που κυμαίνονται από 30.000 έως και 600.000 ευρώ (!) για όσους διοργανώνουν ή συμμετέχουν σε διαδήλωση έξω από το Κοινοβούλιο χωρίς προηγούμενη άδεια! Εξίσου παράνομη και τιμωρητέα θεωρείται και η υποκίνηση σε «αναταραχή» και διοργάνωση διαδήλωσης μέσω Ιντερνετ, social media ή οποιασδήποτε άλλης οδού, αν δεν έχει προηγηθεί άδεια από τις αρχές. Η εξύβριση ή άλλου είδους προσβολή σε όργανο της τάξης κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης μπορεί να επιφέρει πρόστιμο έως και 30.000 ευρώ. Αδίκημα επίσης θα αποτελεί η αναπαραγωγή φωτογραφιών των αστυνομικών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή άλλων στοιχείων τα οποία να θίγουν τα προσωπικά τους δεδομένα.

Ο ανήκουστος αυτός νόμος, ο οποίος, στην ουσία, απαγορεύει τις διαδηλώσεις, ανακοινώθηκε πριν από λίγες μέρες κι επρόκειτο να υποβληθεί χθες προς ψήφιση στη Βουλή. Η κυβέρνηση όμως, την τελευταία στιγμή, ανέβαλε την ψηφοφορία για μία εβδομάδα επικαλούμενη κάποιες λεπτομέρειες «τεχνικής φύσεως» που επιδέχονταν διόρθωση. Ο ασφαλίτικος νόμος για τη δήθεν ασφάλεια των πολιτών δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, διάφορα κυβερνητικά στελέχη έκαναν λόγο για την αναγκαιότητα να θεσπιστούν κάποια αυστηρά πλαίσια για τις διαδηλώσεις. Η δεξιά κυβέρνηση έχει τρομάξει από την αντίδραση των πολιτών οι οποίοι αντιστέκονται στη βίαιη εξαθλίωσή τους, και αντί να αλλάξει πολιτική, προτιμά να τιμωρεί τα θύματά της.

Μετά τις διαδηλώσεις, σειρά φαίνεται πως παίρνουν οι απεργίες. Αυτό άφησε να εννοηθεί ο Ραχόι στην τελευταία μακροσκελή συνέντευξή του για τα δύο χρόνια από την εκλογή του. Ο Ισπανός πρωθυπουργός, ο οποίος πολλούς μήνες απέφευγε να δίνει συνεντεύξεις, προφανώς λόγω της δεινής θέσης στην οποία βρίσκεται η κυβέρνησή του αλλά και το κόμμα του, το οποίο κλυδωνίζεται από το σκάνδαλο των «μαύρων ταμείων», μίλησε προχθές στο Radio Nacional, όπου είπε μεταξύ άλλων: «Τάσσομαι υπέρ ενός νόμου ο οποίος θα προβλέπει μια ελάχιστη παροχή υπηρεσιών. Εχω αναθέσει τη μελέτη του σε ειδικούς του υπουργείου Εργασίας. Στόχος μας είναι το δικαίωμα στην απεργία να είναι συμβατό με την ελευθερία των πολιτών».

Περικοπή δικαιωμάτων

Αυτό ερμηνεύεται σε «απλά ισπανικά» από πολλά ΜΜΕ ώς την προαναγγελία ενός νόμου που θα θέτει περιορισμούς και στο δικαίωμα της απεργίας! Οπως μάλιστα σχολιάζει η «El Pais», «από το 1978, οπότε κατοχυρώθηκε συνταγματικά το δικαίωμα στην απεργία, κανένας πρωθυπουργός δεν τόλμησε να θεσπίσει σχετικό νόμο». Σήμερα όμως έχουμε 2013 και, όπως φαίνεται, η περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων και του κοινωνικού κράτους δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς τους αντίστοιχους κατασταλτικούς νόμους. Πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι τα μνημόνια, είτε με τη βούλα, όπως στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, είτε συγκεκαλυμμένα, όπως στην Ισπανία, δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο πλαίσιο της δημοκρατίας. Εδώ αξίζει να θυμηθούμε και την πρόσφατη έκθεση της JP Morgan, η οποία επισήμαινε με μοναδικό κυνισμό ότι το σημαντικότερο πρόβλημα σήμερα στην Ευρώπη για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας «είναι το πλεόνασμα δημοκρατίας που υπάρχει σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και το οποίο πρέπει να περικοπεί».