Ηταν εκεί προς τα τέλη του 1955 όταν ο μεγάλος οραματιστής και κορυφαίος παραγωγός της τζαζ Νόρμαν Γκραντζ αποφάσισε να φτιάξει την, ιστορική σήμερα, δισκογραφική εταιρεία Verve Records. Αρχικά το έκανε γιατί ήθελε να δώσει «στέγη» στις παραγωγές και τις ηχογραφήσεις της Ελα Φιτζέραλντ, της οποίας την καριέρα «καθοδηγούσε» ήδη από χρόνια. Πίστευε βαθιά πως υπάρχουν πολλοί και σπουδαίοι τζαζίστες να «τροφοδοτήσουν» την εταιρεία, οι οποίοι εκείνο το διάστημα δεν έβρισκαν αλλού ανταπόκριση. Και όπως απέδειξε η ιστορία, είχε πολύ δίκιο.
Ωστόσο, η ιστορία της Verve πηγαίνει λίγο πιο πίσω από το 1955, όταν επίσης ο Γκραντζ ονειρευόταν να «βγάλει» την τζαζ έξω από τα κλαμπ και τις αίθουσες συναυλιών, ενώ περίφημο ήταν και το label «Clef and Norgan» που λειτουργούσε επί σειρά ετών. Σκεφτείτε πως εκεί μέχρι τα τέλη του ’40 – αρχές του ’50 ο Γκραντζ είχε εξασφαλίσει στις παραγωγές του τις συμμετοχές καλλιτεχνών όπως ο Τσάρλι Πάρκερ, η Μπίλι Χολιντέι, ο Ντίζι Γκιλέσπι, ο Λέστερ Γιανγκ, ο Κάουντ Μπέιζι και ο Σταν Γκετς.
Ολοι αυτοί οι καλλιτέχνες και πολλοί ακόμα συμμετέχουν με μουσικές τους στο κουτί «Verve –The Sound of America», το οποίο, εκτός από μουσικές, περιέχει κι ένα φροντισμένο βιβλιαράκι με κείμενα και ιστορίες από την πορεία της εταιρείας. Ημερομηνία κυκλοφορίας ορίστηκε η 4η Νοεμβρίου.
Το μουσικό κουτί σε μια πολύ κομψή συσκευασία περιέχει πέντε cd στα οποία θα βρείτε 100 σινγκλ από τον κατάλογο της Verve (με χαρακτηριστικά δείγματα από όλες τις περιόδους της εταιρείας). Η λίστα ξεκινά με κομμάτια της Ελα Φιτζέραλντ, του Λούις Αρμστρονγκ, του Τζίμι Σμιθ, του Γουίλι Μπόμπο, της Αστρουντ Ζιλμπέρτο και φτάνει ώς το «The Look of Love» της Νταϊάνα Κραλ του 2001.
Πολύ μας μπέρδεψε ο Μόρισεϊ
Εντάξει, η καλοκαιρινή περιοδεία του Μόρισεϊ πήγε κατά διαόλου, τα προβλήματα υγείας δεν σταμάτησαν να τον ταλαιπωρούν, αλλά η βιογραφία του, αν μη τι άλλο, έχει προκαλέσει πλήθος δημοσιευμάτων. Κι ο ίδιος βέβαια ξέρει καλά να χειρίζεται τη δημοσιότητα. Μετά την αποκάλυψη που έκανε στο βιβλίο (κυκλοφορεί από την Πένγκουιν με τίτλο «Autobiography») για την πρώτη του σοβαρή σχέση με έναν άνδρα, ο Βρετανός μουσικός ένιωσε την ανάγκη να προβεί σε διευκρινιστικές δηλώσεις για τη σεξουαλικότητά του. «Δυστυχώς, δεν είμαι ομοφυλόφιλος», έγραψε από τη Σουηδία σε ένα σημείωμα που δημοσιεύτηκε στο fan site True to you. «Στην πραγματικότητα, είμαι humasexual. Γοητεύομαι από τους ανθρώπους γενικά. Αλλά, φυσικά, όχι από πολλούς».
Στην αυτοβιογραφία του αναφέρεται συγκεκριμένα ότι επί περίπου δύο χρόνια είχε συνάψει την πρώτη σοβαρή σχέση του με τον Τζέικ Οουεν Γουόλτερς. Ενα δεύτερο σημείο που προκάλεσε ψιθύρους ήταν εκείνο όπου παραδεχόταν ότι στην εφηβεία του δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τα κορίτσια, καθώς οι περισσότεροι κολλητοί του φίλοι ήταν άνδρες.
Τα πράγματα μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο στο σημείο που ο 54χρονος τραγουδιστής ανέφερε ότι για μια περίοδο ήθελε να κάνει παιδί με μια γυναίκα, την Τίνα Ντεχγκάνι, η οποία υπήρξε από τις σταθερές της ζωής του. «Κάποια στιγμή συζητήσαμε να κάνουμε πράξη το αδιανόητο: να φέρουμε στη ζωή ένα μικροσκοπικό τέρας». Αλλά μετά, όπως φάνηκε, το ξεπέρασε κι αυτό…
