ΛΕΥΚΩΣΙΑ Ανταπόκριση: Ακης Φάντης
Tο ΑΚΕΛ αποφάσισε τη διεξαγωγή προγραμματικού συνεδρίου του κόμματος στις 15 και 16 Φεβρουαρίου 2014. Στην ανακοίνωση αυτή προέβη χθες ο γ.γ. του κόμματος Αντρος Κυπριανού, ο οποίος αναφέρθηκε εκτενώς τόσο στο Κυπριακό όσο και στην οικονομική κρίση. Ο κ. Κυπριανού υπογράμμισε ότι «η Κύπρος διέρχεται σήμερα μια από τις δυσκολότερες και κρισιμότερες φάσεις της σύγχρονης Ιστορίας της. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις, η αναίρεση δεσμεύσεων και οι συναλλαγές προς εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων δεν έχουν θέση. Τα πράγματα είναι οριακά και πολύ κρίσιμα και καθοριστικά για το μέλλον του τόπου και του λαού μας. Να επαναβεβαιώσουμε τη θέση μας για την επίτευξη λύσης που θα επανενώνει τη χώρα μας σε ένα κράτος στη βάση της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με μία και μόνη κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια. Να πείσουμε ότι με τη λύση θα ωφεληθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι, Κύπρος, Τουρκία, Ελλάδα, αλλά και όλοι όσοι βλέπουν τη δίκαιη λύση ως σταθεροποιητικό παράγοντα στην περιοχή».
Αναφερόμενος στην οικονομική κρίση ο γ.γ. του ΑΚΕΛ είπε πως «δεν ήταν τα δημοσιονομικά για τα οποία γινόταν τόση και αποκλειστική συζήτηση. Δεν ήταν ούτε η ενίσχυση του κράτους πρόνοιας κατά την περασμένη πενταετία, ήταν κυρίως οι λανθασμένες αποφάσεις των διοικήσεων του τραπεζικού τομέα και η ανεπαρκής εποπτεία. Εκείνο όμως που οδήγησε την κυπριακή οικονομία στην καταστροφή, όπως τη βιώνουμε σήμερα, είναι οι αποφάσεις που πήρε το Eurogroup και στις οποίες συναίνεσε ο κ. Αναστασιάδης».
Και συνέχισε: «Με άλλοθι το μνημόνιο, προωθούνται διαχρονικές πολιτικές της Δεξιάς, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, που θα προκαλέσουν σοβαρή και μόνιμη ζημιά στην κυπριακή οικονομία. Αυτό που επιβάλλεται είναι η απεμπλοκή από το μνημόνιο. Η αντίσταση στις αντιλαϊκές πολιτικές της τρόικας και η ανατροπή τους». Τουλάχιστον οι κυβερνώντες θα έπρεπε σε κάθε φάση της λεγόμενης επικαιροποίησης του μνημονίου να διεκδικούν ορισμένα ζητήματα προς όφελος της Κύπρου. Αντί όμως διεκδίκησης το μόνο που βλέπουμε είναι πλήρης υποταγή στις επιταγές της τρόικας. Οι κυβερνώντες, υπηρετώντας τα ισχυρά συμφέροντα, λειτουργούν ως τροϊκανότεροι των τροϊκανών».
