Αν ο Αγιος Καλαβρύτων δεν είχε ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού, θα μπορούσε άνετα να έχει μια λαμπρή σταδιοδρομία στον χώρο του real estate. Οχι ότι δεν την έχει και ως μητροπολίτης
Σε ύψος οκτακοσίων μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας στις παρυφές του Παναχαϊκού και με θέα τη Ρούμελη, απλώνεται η έκταση των πάλαι ποτέ παιδικών κατασκηνώσεων του Βερίνου, λίγο πιο ψηλά απ’ το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη.
Τόπος θεραπείας των φυματικών στις αρχές έως και τα μέσα του 20ού αιώνα, παιδικές κατασκηνώσεις στη συνέχεια που έκλεισαν επειδή «κάποια παιδιά δηλητηριάστηκαν», κατά τα κυβερνητικά χείλη, και πλέον έκταση του μοναστηριού του Αγίου Ιωάννη την οποία θέλει να εκμεταλλευτεί για τα επόμενα 30 χρόνια… «για τους προσκυνητές».
Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη άρχισε να γίνεται γνωστό και να δέχεται κόσμο απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ως τότε ήταν ένα μικρό μοναστήρι με σχεδόν κανέναν ένοικο. Στελεχώθηκε με μοναχές και κάπου εκεί άρχισε και το «παιχνίδι» με τη γειτονική έκταση που είχε εγκαταλειφθεί από το κράτος.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ του Δημήτρη Τερζή στις σελίδες 78,79 της «Εφημερίδας των Συντακτών» που κυκλοφορεί.
efsyn.gr
