Εντεκα πολιτικοί, επιστήμονες και ακτιβιστές διερευνούν τις προοπτικές, τις επιλογές και το σχέδιο μιας κυβέρνησης που θα κληθεί να συμπορευτεί με τις ελπίδες για ριζοσπαστικές αλλαγές
Της Ιωάννας Σωτήρχου
Από τη «φαντασιακή θέσμιση της εξουσίας» μέχρι την εξάσκηση της «τέχνης του εφικτού», η σημερινή συγκυρία της κρίσης και της σκληρά δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας έχει ακόμη να επιδείξει και τη σημαντική εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θέτει επί τάπητος ένα σημαντικό διακύβευμα: την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Αυτό ακριβώς διερευνά το συλλογικό έργο «Κυβέρνηση της Αριστεράς. Δρόμος για το μέλλον ή παρένθεση;» από τις εκδόσεις Τόπος, στις 320 σελίδες του οποίου έντεκα σημαντικοί πολιτικοί, επιστήμονες και ακτιβιστές, που εκπροσωπούν ένα ευρύ φάσμα οπτικών, διερευνούν τις προκλήσεις που ενδεχομένως θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει μια πιθανή κυβέρνηση της Αριστεράς, τις προοπτικές της, τις επιλογές που διαθέτει και εν τέλει το κυβερνητικό της σχέδιο και κατά πόσο αυτό μπορεί να συμπορευτεί με τις ελπίδες για ριζοσπαστικές αλλαγές.
Πολιτική στρατηγική
Επιχειρώντας να καλύψει τις κύριες πλευρές του έργου μιας αριστερής κυβέρνησης, το βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα για την πολιτική στρατηγική και το πρόγραμμα (Γ. Δραγασάκης, Π. Σωτήρης), την εξωτερική πολιτική (Ρ. Δούρου), την παραγωγική ανασυγκρότηση (Σ. Σακοράφα), το κράτος και τα δημοκρατικά δικαιώματα (Δ. Μπελαντής), την εκπαίδευση (Θ. Φωτίου), το περιβάλλον (Μ. Ζέρβας), τις κοινωνικοοικονομικές πτυχές του εγχειρήματος (Γ. Τόλιος, Χ. Κεφαλής, Λ. Βατικιώτης) και την ιστορική εμπειρία (Θ. Καμπαγιάννης). Επιχειρεί να απαντήσει στα καίρια ερωτήματα που απασχολούν όπως μονομερείς ενέργειες ή διαπραγμάτευση, μέσα ή έξω από το ευρώ, μεταρρυθμίσεις ή ανατροπή.
«Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνο τότε που η αναοικοδόμηση αυτή γίνει από τον Λαό και για τον Λαό», είναι η αναφορά από το βιβλίο του Δ. Μπάτση το 1947 που χρησιμοποιεί η Σ. Σακοράφα για να μιλήσει για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας: περιγράφοντας τις καταστροφικές συνέπειες όχι απλώς του μοντέλου «ανάπτυξης» που ακολούθησε αλλά και της σημερινής τραγικής κατάστασης και των συνεπειών της για την ελληνική κοινωνία. Για να φτάσει να προτείνει την κατάργηση του Μνημονίου και των συνακόλουθων πολιτικών, την αποτελεσματική μείωση του χρέους, την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και ένα νέο μοντέλο παραγωγής, κατανάλωσης, διανομής και ανάπτυξης.
Από την πλευρά του ο Λ. Βατικιώτης αντιτάσσει στους «ξαφνικούς θανάτους» την αναγέννηση της επαναστατικής ελπίδας, αφού θεωρεί ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ «δεν φαίνεται σήμερα ότι θα προβεί στις αναγκαίες συγκρούσεις» και προτείνει «ένα ανεξάρτητο και μαχητικό νέο εργατικό κίνημα που θα αμφισβητήσει την εξουσία της αστικής τάξης και θα διεκδικήσει κατακτήσεις, ως αποτέλεσμα συγκρούσεων, που θα μειώνουν τα κέρδη του κεφαλαίου και θα περιορίζουν την κυριαρχία του…».
Αναζητώντας τον ρόλο της Αριστεράς«από τα μνημόνια στην ανασυγκρότηση και τον ριζικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας» ο Γ. Δραγασάκης αναφέρει ως κύριο πρόβλημα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς πρωτίστως τη δική της επάρκεια και ετοιμότητα να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει, θεωρεί ότι οφείλει να κάνει μια «στροφή» στα «πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, των ανέργων, της κοινωνίας συνολικά και της ίδιας της Αριστεράς ως πεδίο έρευνας, μελέτης, διαλόγου και δράσης».
Συγκεκριμένο πρόγραμμα
Κάνει λόγο για τη νέα γνώση, μορφή δράσης και πολιτικά παραδείγματα που μπορούν να δημιουργηθούν, μιλά για την ανάπτυξη της αναγκαίας δημοκρατικής συλλογικής κουλτούρας και επισημαίνει πως «το κυβερνητικό πρόγραμμα της Αριστεράς πρέπει να είναι συγκεκριμένο και όχι απλώς διακηρυκτικό» και πως δεν πρέπει να περιορίζεται στο «τι» πρέπει να γίνει, αλλά να επεκτείνεται και στο «πότε» και στο «πώς» θα γίνει.
Για περισσότερες πληροφορίες, Εκδόσεις Τόπος, Πλαπούτα 2 και Καλλιδρομίου, 11473 Αθήνα, τηλ. 210 8222835, ηλεκτρονική επικοινωνία [email protected]
