Ο 38χρονος δήμαρχος Φλωρεντίας, Ματέο Ρέντσι, περιμένει αύριο την εκλογή του στην ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας. Οι τελευταίες εσωκομματικές δημοσκοπήσεις τού έδιναν ποσοστό κοντά στο 67%
→Είναι υπέρμαχος της εκποίησης δημόσιας περιουσίας, των δραστικών περικοπών στις κρατικές δαπάνες και της πάταξης της φοροδιαφυγής. Δηλώνει ωστόσο αντίθετος με την κατάργηση του φόρου ακίνητης περιουσίας, αλλά και την αύξηση του φόρου εισοδήματος στα φουσκωμένα πορτοφόλια
Της Μαργαρίτας Βεργολιά
Το παρατσούκλι του είναι «rottamore», ελληνιστί «αυτός που ξεσκαρτάρει». Κι εφόσον η εκλογή του στις αυριανές εκλογές για τη νέα ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος είναι πράγματι τόσο πανηγυρική όσο προδικάζουν οι εσωκομματικές δημοσκοπήσεις (οι τελευταίες τού έδιναν κοντά στο 67%), τότε αυτό ακριβώς λέγεται ότι θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνει, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τον επόμενο στόχο του: να γίνει σύντομα και πρωθυπουργός!
Αν και μόλις 38 ετών, ο -υπέρμετρα κατά πολλούς- φιλόδοξος δήμαρχος Φλωρεντίας, Ματέο Ρέντσι, δείχνει εδώ και καιρό να αδημονεί γι’ αυτό το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Τουλάχιστον τρεις φορές στην ήδη πλούσια πολιτική καριέρα του -μία στα 29 του, μια άλλη στα 34 και μία μόλις πέρυσι- αψήφισε την εσωκομματική ιεραρχία, διεκδικώντας τη θέση που κάθε φορά πίστευε ότι του αναλογούσε στην εγχώρια πολιτική σκηνή…
«Λέω να μπω σφήνα»
Το πιο στενό μαρκάρισμα, εξιστορεί στο περιοδικό «Time», το δέχτηκε το 2009, όταν ήταν ήδη πρόεδρος της επαρχίας της Φλωρεντίας κι αποφάσισε να διεκδικήσει τη δημαρχία της αναγεννησιακής πόλης. «Ολοι μου έλεγαν να κάνω πίσω, ότι η έξυπνη κίνηση ήταν να ξαναβάλω υποψηφιότητα για την προεδρία της επαρχίας. Τους είπα: όχι, ευχαριστώ, θα κατέβω τελικά για δήμαρχος». «Φίλε, να περιμένεις στην ουρά για τη σειρά σου», λέει ότι τον απείλησε τότε ορθά κοφτά ένα υψηλόβαθμο κομματικό στέλεχος στην Τοσκάνη. «Μπα, του απάντησα. Για την ακρίβεια, λέω να μπω σφήνα»!
Το 2009 το κατάφερε. Οταν όμως το επιχείρησε ξανά πέρυσι τον Νοέμβρη, κατεβαίνοντας πρώτη φορά υποψήφιος για την κομματική ηγεσία στο PD, δεν του βγήκε. Η παλιά φρουρά του κόμματος -που ο ίδιος έχει πια ορκιστεί να τη στείλει στη… σύνταξη- ενώθηκε, οργανώθηκε, κινητοποίησε τους υποστηρικτές της και τελικά ανέδειξε τον «άχρωμο» Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι.
Ο τρίτος δρόμος
Η εκδίκηση όμως, λένε, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Ο Μπερσάνι νίκησε στην κάλπη του Φεβρουαρίου, δεν έγινε όμως ποτέ πρωθυπουργός. Τη θέση του πρώην κομμουνιστή πήρε ο Νο2 «σύντροφος» στο PD -πλην πάλαι ποτέ Χριστιανοδημοκράτης- Ενρίκο Λέτα, που διορίστηκε ουσιαστικά στην πρωθυπουργία. Τώρα, ο νεαρός Ρέντσι θέλει να ακολουθήσει μια ενδιάμεση πορεία. Για την ακρίβεια, θέλει να χαράξει πορεία στον «τρίτο δρόμο», πατώντας στα χνάρια του πολιτικού προτύπου του: του Βρετανού πρώην πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ. Πολλοί πάντως τον αποκαλούν και «o Ιταλός Ομπάμα»…
Σε κάθε περίπτωση, στόχος του λέει ότι είναι να κόψει τις «γέφυρες» της χώρας του με το ένοχο πολιτικό της παρελθόν -«όσοι γαντζώθηκαν σε μία βουλευτική καρέκλα για 25 και 30 χρόνια, δεν μπορούν να παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον μας», διακηρύττει. «Εμείς, η νέα γενιά, έχουμε το πλεονέκτημα να είμαστε οι μοναδικοί που έχουμε το δικαίωμα να αλλάξουμε τα πράγματα, γιατί δεν έχουμε εμπλακεί στην αποτυχημένη διακυβέρνηση της χώρας».
Είναι υπέρμαχος της εκποίησης δημόσιας περιουσίας, των δραστικών περικοπών στις κρατικές δαπάνες και της πάταξης της φοροδιαφυγής. Δηλώνει ωστόσο αντίθετος με την κατάργηση του φόρου ακίνητης περιουσίας, αλλά και την αύξηση του φόρου εισοδήματος στα φουσκωμένα πορτοφόλια. Προχθές, εν τω μεταξύ, τα έβαλε με τις Βρυξέλλες και την πολιτική σκληρής λιτότητας. Χαρακτήρισε αναχρονιστικό το όριο του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα των οικονομιών της ευρωζώνης και τόνισε ότι θα πρέπει να γίνει αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης με την Κομισιόν.
«Είναι ένας περιορισμός που χρονολογείται από τότε που η ευρωπαϊκή οικονομία βρισκόταν ακόμη σε ανάπτυξη, ήταν ένας άλλος κόσμος», είπε μιλώντας στην κρατική τηλεόραση της RAI. Κι εάν δεν αλλάξει τίποτε, ρωτήθηκε, τότε τι θα κάνει εάν είναι πρωθυπουργός; «Δεν πρόκειται να ακολουθήσω την Ευρώπη» είπε, «εάν είναι δέσμια στα χέρια γραφειοκρατών»!
Σκληρό παιχνίδι
Αν και οι δηλώσεις αυτές έκαναν τα φρύδια πολλών Ευρωπαίων αξιωματούχων να ανασηκωθούν με απορία, ο Ρέντσι αναμένεται να συνεχίσει στους ίδιους τόνους το σκληρό παιχνίδι. Ούτως ή άλλως τον στηρίζουν οικονομικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι στην Ιταλία, μέχρι και μέρος του ρωμαιοκαθολικού κλήρου, με τον οποίο διατηρεί στενούς δεσμούς. Προφανής επιδίωξή του είναι να διευρύνει την εκλογική του βάση, αλιεύοντας ψήφους από το ουσιαστικά ανύπαρκτο Κέντρο, τη διαλυμένη Κεντροδεξιά και το παρωχημένο «στρατόπεδο» του Μπέπε Γκρίλο.
Αυτή η τακτική θα τον βοηθήσει, άλλωστε, να διαφοροποιηθεί πλήρως από τον Λέτα και τους «δεινοσαύρους» στο PD. Ομως για να γίνει αυτό, εξηγεί ο δημοσκόπος Φεράρι Νάζι στο περιοδικό «Panorama», υπάρχει μία βασική προϋπόθεση: να υπάρξει μαζική συμμετοχή στις αυριανές προκριματικές στο PD και μία άνετη εκλογή του Ρέντσι, κοντά στο 70%. «Διαφορετικά», τονίζει, «θα είναι μια πύρρειος νίκη και ο ίδιος θα είναι αιχμάλωτος των πολλών εσωκομματικών εχθρών του, κάτι που αποτελεί και τον χειρότερο “οιωνό” στον δρόμο του για το Παλάτσο Κίτζι»…
