Ενα βράδυ στο Παρίσι ο στιχουργός Παρασκευάς Καρασούλος έπεσε πάνω στον πασίγνωστο Γιαπωνέζο συνθέτη Τζουν Μιγιάκι, που χάρισε στον Βέντερς το «Lilies of the valley», και εξασφάλισε την ελληνική του διασκευή με τίτλο «Ενα κόκκινο μαντίλι»
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Φωτογραφία: Ευαγγελία Θωμάκου
Το προσωπικό στούντιο του Χρυσόστομου Μουράτογλου βρίσκεται στην Aνω Βούλα. Ολόκληρο ταξίδι. Κι αν είναι και Σάββατο πρωί προς μεσημέρι, με χριστουγεννιάτικη κίνηση στους δρόμους, μοιάζει ακόμα πιο μακριά. Σάββατο μεσημεράκι λοιπόν, ραντεβού εκεί, με ζεστούς καφέδες και γλυκά, αλλά και με ένα cd έκπληξη για ακρόαση. Για πρώτη-πρώτη ακρόαση. Το καινούργιο άλμπουμ της Δήμητρας Γαλάνη. Θα σας τα πω αναλυτικά για τα τραγούδια, περιμένετε, να σας δώσω πρώτα την εικόνα. Το στούντιο λοιπόν του Χρυσόστομου Μουράτογλου, με τον ίδιο να κάθεται μπροστά στην τεράστια κονσόλα. Εκεί και η Δήμητρα Γαλάνη, στον καναπέ, ζεστή και φιλική. Και απολύτως χαλαρή. Εκεί και ο Παρασκευάς Καρασούλος, ο στιχουργός του άλμπουμ. Οι τρεις συντελεστές μαζί.
Το νέο άλμπουμ της Δήμητρας Γαλάνη κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο. Ο τίτλος του, «Αλλιώς». Η μουσική θα είναι δική της και του Μουράτογλου, τους στίχους υπογράφει ο Παρασκευάς Καρασούλος. Αύριο όμως κυκλοφορεί ένα EP ως προπομπός του. Eνα συλλεκτικό cd-single, που θα βγει μόνο τώρα, on off, σε δύο χιλιάδες αριθμημένα και συλλεκτικά αντίτυπα. Θα περιέχει τέσσερα κομμάτια. Φυσικά το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, το «Αλλιώς». Το «Αν», επίσης, που υπήρχε και στο σάουντρακ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, αλλά διασκευασμένο εδώ σε μία πιο ροκ εκτέλεση, με κιθάρες και φυσικά ντραμς. Ακόμη ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι με τίτλο «Πίσω μην κοιτάς». Και μία έκπληξη για το τέλος, το τραγούδι «Ενα κόκκινο μαντίλι», μία ευφυής διασκευή στο «Lilies of the valley» τουΤζουν Μιγιάκι, το πασίγνωστο ορχηστρικό θέμα από το φιλμ «Pina» του Βιμ Βέντερς για την περίφημη χορεύτρια Πίνα Μπάους.
Την ιδέα για τη συγκεκριμένη διασκευή την είχε ο ίδιος ο Παρασκευάς. Πίστευε πως ταίριαζε γάντι στη φωνή της Γαλάνη. Και ανέλαβε να κάνει την επαφή με τον γνωστό συνθέτη. Του έστειλε mail αρχικά, αλλά απάντηση δεν πήρε. Ελα όμως που ένα δεκαήμερο μετά «έπεσε» πάνω του σε ένα μικρό μπαράκι στο Παρίσι. Σε ένα συνοικιακό κι αδιάφορο μπαράκι όπου βρέθηκε ο Παρασκευάς μετά από… καραμπόλες.
Δεν βρήκαν τραπέζι σε άλλο εστιατόριο που ήθελαν, δεν περνούσε ταξί για ένα 20λεπτο, κουρασμένοι και απογοητευμένοι μπήκαν στο πρώτο καφέ-μπαρ που συνάντησαν. Και αντίκρισαν τον Ιάπωνα. Κάθισαν στο διπλανό τραπέζι, του χαμογέλασε ο Παρασκευάς, του χαμογέλασε ευγενικά και ο Μιγιάκι (τρέχα γύρευε τι θα σκεφτόταν εκείνη την ώρα με τους… βλαμμένους που είχε απέναντί του) αλλά δεν μίλησαν. Δεν το τόλμησε ο Παρασκευάς. Του έστειλε όμως νέο mail αμέσως μετά, το ίδιο βράδυ. Του εξήγησε ποιος ήταν, «εγώ που σας χαμογέλασα νωρίτερα», και του ζήτησε να πιουν έναν καφέ στο ίδιο μέρος, το άλλο πρωί, γιατί το μεσημέρι πετούσε για Ελλάδα. Και, ναι, απάντησε επιτέλους ο συνθέτης. Αλλά το απόγευμα. Δυστυχώς πολύ αργά. Δεν είχε δει ποτέ το πρώτο mail είπε και, γιατί όχι, δέχεται να πιουν ένα καφέ μαζί, να τα πουν. Τι να κάνει και ο Παρασκευάς, δεν χάνονται τέτοιες ευκαιρίες, πήρε το αεροπλάνο την άλλη μέρα και πέταξε ξανά για Παρίσι. ΚΤΕΛ Αθήνα-Καλαμάτα το έκανε το Παρίσι-Αθήνα.
Τα υπόλοιπα αποτελούν ιστορία που έγινε τραγούδι. Ο Μιγιάκι δέχτηκε, συμμετείχε και ο ίδιος στην ηχογράφηση αλλάζοντας λίγο το κομμάτι σε σχέση με την πρώτη εκτέλεση στο σάουντρακ, το αποτέλεσμα αποδείχθηκε θαυμάσιο. Μόλις το ακούσετε θα καταλάβετε. Δεν θα σας ξενίσει ακόμα κι αν έχετε συνηθίσει το ορχηστρικό θέμα της ταινίας. Ηρθε και στην Ελλάδα ο Μιγιάκι με τη γυναίκα του, βγήκαν για φαγητό με τη Δήμητρα Γαλάνη στο Γκάζι. «Dimitra Galani, Zw» αναφώνησε η σύζυγος του Μιγιάκι στη Δήμητρα μόλις τη συνάντησε – γνώριζε το τραγούδι από μία χορωδία στην οποία συμμετείχε στο Τόκιο.
Δεκατέσσερα κομμάτια θα περιέχει το άλμπουμ. Βγαίνει στις αρχές Φεβρουαρίου με βιβλιαράκι μαζί, ένα λεύκωμα με 14 εικαστικές δημιουργίες της φωτογράφου Λίλας Σωτηρίου και του ζωγράφου Ανδρέα Γεωργιάδη που εμπνεύστηκαν από τα τραγούδια. Και θα υπάρχει κόνσεπτ, η ακρόαση θα μοιάζει με το ξετύλιγμα μιας ιστορίας. Με αρχή, μέση και τέλος. Εκείνες τις μέρες η Δήμητρα θα εμφανίζεται και στο Passport στον Πειραιά, τις Πέμπτες από 23 Ιανουαρίου, οπότε θα ακούσουμε και live τα συγκεκριμένα κομμάτια. Μία πρώτη παρατήρηση να σας πω μια και άκουσα μερικά από αυτά: εξαιρετική η φωνή, μακράν κορυφαίοι οι στίχοι, υψηλού επιπέδου οι ενορχηστρώσεις. Εν αναμονή λοιπόν, λίγη υπομονή ακόμα.
