Του Πέτρου Μανταίου

Θυμάμαι τους παλαιότερους Αθηναίους, με πόση οδύνη μιλούσαν για τη γερμανική κατοχή και τον «φοβερό χειμώνα» του ’42, όπου άνθρωποι πέθαιναν από κρύο και πείνα «μες στο κέντρο, στην Ομόνοια, και τους μάζευαν με τα κάρα!». Ετσι γίνεται πάντα: σε δίσεκτους καιρούς είναι κι ο χειμώνας πιο βαρύς και η ζωή πιο δύσκολη. Για τους πολλούς. Οι λίγοι, όσο να πεις, βολεύονται. Βολεύονταν και τότε, με την Κατοχή. Βολεύονται και τώρα. Οχι πως είμαστε και τώρα υπό γερμανική κατοχή, αλλά, εδώ που τα λέμε, φιρί φιρί το πάνε να μας τη «φορέσουν» από την «πίσω πόρτα», τη δημοσιονομική. Σ’ εμάς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που είχαν το… προνόμιο (και την ενθάρρυνση!) να δανείζονται, καθ’ υπέρβαση των δυνατοτήτων τους, με βέβαιη τη χρεοκοπία.

Εδώ στήθηκε, πιστεύω, το «χοντρό παιχνίδι», που μας έφερε πρώτα την περσινή και τώρα τη φετινή βαρυχειμωνιά. Μια βαρυχειμωνιά δίσεκτων καιρών, που περιγράφουν, ενδεικτικά, οι σχετικοί τίτλοι στην προχθεσινή «Εφ.Συν.». Τους μεταφέρω κρίνοντας ότι αποδίδουν με ενάργεια και… στην ψύχρα τη διαφορά μεταξύ βαρυχειμωνιάς… ορθόδοξης και βαρυχειμωνιάς… καθολικής. Παραθέτω τους τίτλους με τη σειρά που τους αξιολογεί η «Εφ.Συν.»:

«Πτώση της θερμοκρασίας, χιόνια και στην Αττική – έκτακτα μέτρα για την προστασία των αστέγων λαμβάνουν όλοι οι δήμοι της χώρας. Νέο κύμα κακοκαιρίας αναμένεται την Παρασκευή». «Κι άλλος άστεγος νεκρός στα Χανιά». «“Χάθηκαν” στην αιθαλομίχλη των τζακιών οι Γιαννιώτες». «“Σαρώνουν” και πάλι οι άνεμοι τα πελάγη». «Ξεπαγιάζουν οι κρατούμενοι». «Χωρίς θέρμανση σχολεία της Αθήνας».

Πίσω από τους τίτλους, πιο βαθιά στην κρίση, διαβάζεις για: «Πτέρυγες φτωχών» με σπασμένα τζάμια στις φυλακές Κορυδαλλού. Απλήρωτους λογαριασμούς και χαλασμένους σωλήνες φυσικού αερίου σε σχολεία. Ανεπίδοτα επιδόματα θέρμανσης στα Γιάννενα. Πλοία και λιμάνια να… τάζεις εικόνισμα στον Αϊ-Νικόλα. Η απαράσκευη Ελλάδα που, σπέρνοντας ανέμους, θερίζει θύελλες.