Του Πέτρου Μανταίου

…οι τουρίστες. Διότι αν δεν ορίσουν, θα μας μείνει το νέο εθνικό χωροταξικό για τον τουρισμό αμανάτι. Κι ας πατήσανε αυτοί που το νομοθέτησαν –οι λεβέντες του υπουργείου Περιβάλλοντος– στην αμφισβήτηση: το σχετικό νομοσχέδιο απορρίφθηκε, κατά πλειοψηφία, από το αρμόδιο γνωμοδοτικό όργανο, το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξίας, ενώ καταψηφίστηκε από κοινωνικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις! Απτόητο το υπουργείο Περιβάλλοντος (χρόνια γράφω πως πρέπει να μετονομαστεί σε υπουργείο κατά του Περιβάλλοντος!), πέντε μέρες μετά το αρνητικό μπαράζ το δημοσίευσε (ο έχων τα γένια, έχει και τα χτένια…) στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Τι περιλαμβάνει το εν λόγω (και έργω…) νομοθέτημα; Μεταξύ άλλων («Εφ. Συν.» 14-15/12): Βραχονησίδες, ακατοίκητα νησιά, προστατευόμενες περιοχές δικτύου NATURA, ορεινοί όγκοι, παράκτιες ζώνες… «παραδίδονται, στην ουσία χωρίς περιορισμούς, στην περίφημη τουριστική βιομηχανία, στην οποία επενδύει η κυβέρνηση για την έξοδο από την κρίση». Για να βγούμε δηλαδή από την κρίση –η κυβέρνηση φρονεί ότι…– πρέπει να λεηλατηθεί ό,τι θα μπορούσε, με κατάλληλες πολιτικές, και από την κρίση να μας βγάλει και αναπτυξιακές προϋποθέσεις να δημιουργήσει: το ελληνικό φυσικό τοπίο, μαζί με τα ιστορικά μνημεία.

Αντ’ αυτού, διαβάζω ότι αναμένεται: καταιγίδα από γήπεδα γκολφ (ακόμα και σε περιοχές με έντονο πρόβλημα λειψυδρίας∙ καταβόθρες είναι αυτά τα γήπεδα!), τουριστικά λιμάνια, ξενοδοχειακά καταλύματα, χωρίς να εξαιρούνται καν κορεσμένες από τουριστικές εγκαταστάσεις περιοχές. Με… πρότυπο, τις περίφημες «ακτές ηλίου», τα θέρετρα της προ δεκαετίας Ισπανίας, που οδήγησαν τη χώρα σε πρωτοφανείς φούσκες ακινήτων και στην οικονομική κρίση.

Δεν γίνεται. Τώρα πια, με όσα προβλήματα αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίζει για χρόνια ο τόπος, είναι βέβαιο ότι δεν γίνεται με παλιές (αποτυχημένες) συνταγές νέα (πετυχημένη) μαγειρική. Αυτοί που το επιχειρούν ή είναι ανόητοι με περικεφαλαία ή περί τα κεφάλαια επίδοξων επενδυτών μέσω κοινοτικών κονδυλίων… τυρβάζουν. Το ζήτημα είναι πώς τους φρενάρεις…