Ρωτήστε και τον Πρετεντέρη, γόνο κορυφαίου κωμωδιογράφου, όστις αστόχησε εν προκειμένω: το περί ου ο λόγος έργο του στερείται και της παραμικρής αίσθησης του χιούμορ· σωστή τραγωδία ή μάλλον τραγέλαφος. Φέρνοντας παράδειγμα την υπό όρους κατάργηση των πλειστηριασμών, σοβαρός σοβαρός τιτιβίζει ο αστέρας της τιβί πως όταν αποφασίζουμε να διαπραγματευτούμε, πετυχαίνουμε θαύματα. Βουνό το δίκιο του. Διότι η εθνοσωτήριος κυβέρνηση, την οποία υπερασπίζεται εργολαβικά, κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να κινήσει ώς και τα ακίνητα, μεταβιβάζοντας την κυριότητά τους από τους ταλαίπωρους δανειολήπτες στους εγχώριους και διεθνείς δανειστές.
Οι μνημονιακές πολιτικές που εκπονούνται τριάμισι χρόνια τώρα από την τρόικα και εφαρμόζονται μέχρι κεραίας από τους εν Ελλάδι υπαλλήλους της, στοχεύουν στην απαλλαγή των πολιτών από περιττά βάρη. Διότι το παν στη ζωή είναι να νιώσεις ανάλαφρος. Το 'λεγαν οι αρχαίοι Κινέζοι σοφοί. Το επανέλαβε ο Μίλαν Κούντερα στο εμβληματικό μυθιστόρημα «Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι». Μισθοί και συντάξεις πάνω από χίλια ευρώ τον μήνα -πολύ περισσότερο τα διχίλιαρα και τα τριχίλιαρα- δημιουργούν άγχος στους εργαζόμενους, αποτελούν πειρασμό, απειλούν την ψυχική τους ισορροπία.
Διερωτάται ο άλλος πού να ξοδέψει τόσα λεφτά. Αγοράζει από δω, προμηθεύεται από κει, παραγγέλνει από παραπέρα. Και τι κερδίζει; Μετατρέπεται σε άβουλο θύμα του υπερκαταναλωτισμού· της μάστιγας του αιώνα. Με αποδοχές κάτω από πεντακοσάρικο, το πρόβλημα λύνεται ριζικά. Μετά βίας εξασφαλίζεις τα άκρως απαραίτητα, οπότε στρέφεσαι αναγκαστικά προς το φιλοσοφείν. Αλλιώς δεν τη βγάζεις. Κι αφού καταφέρνεις και επιβιώνεις με τα ολίγιστα, μπορείς να κατακτήσεις τα μέγιστα, να δώσεις αφοπλιστικές απαντήσεις στα μυστήρια της ύπαρξης.
Εδώ σε θέλω κάβουρα, να ξεκουδουνιάζεσαι στα κάρβουνα· ακροποδητί. Αν μη τι άλλο περνιόμαστε για απόγονοι φιλοσόφων. Ισως γι' αυτό δεχτήκαμε στωικά τα αλλεπάλληλα μέτρα. Κιχ δεν αρθρώσαμε. Ουδόλως ικανοποιήθηκαν ωστόσο οι τροϊκανοί. Διότι οι κάτοικοι της Ψωροκώσταινας, σου λέει, έχουν μια ακατανόητη ψύχωση με την κατοικία. Σπίτι στην πόλη, χαμοκέλα στο χωριό, λυόμενο στο βουνό, αυθαίρετο στη θάλασσα. Δώσ' τους κεραμίδι και πάρ' τους την ψυχή. Το χαράτσι δεν φάνηκε να τους πτοεί. Σκέφτηκαν τότε οι σωτήρες να μας απαλλάξουν από το βάρος των κεραμιδιών μπας και ελαφρύνει κομμάτι η συνείδησή μας.
Σκόνταψαν όμως στον νόμο Κατσέλη και αξίωσαν αυθωρεί και παραχρήμα άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών. Να κινηθούν επιτέλους τα ακίνητα· προς τους κυνόδοντες των τραπεζιτών. Αλλά έλα μου που προσέκρουσαν σε σθεναρά αντίσταση βουλευτών της συμπολίτευσης, οίτινες απείλησαν να ρίξουν το γκουοβέρνο. Ανάγκα και υπουργοί πείθονται. Πόσω μάλλον ο ήδη πεπεισμένος Χατζηδάκης, όστις κατέθεσε νομοσχέδιο που βάζει ρουλεμάν στα θεμέλια των σπιτιών, ροδάκια ώστε να πέσουν λάου-λάου στο στόμα του λύκου. Παρ' όλα αυτά λιακάδα θα φωτίζει την επικράτεια εκτός από τα Δωδεκάνησα και τη βόρεια Κρήτη, όπου θα ρίχνει καρέκλες. Απ' τον εξοπλισμό των κινουμένων ακινήτων.
Μετέωρος [email protected]
