Της Πηγής Ασυνειδήτου

-Σας έχω ανάγκη. Σας παρακαλώ. Θέλω λίγο να σας μιλήσω. Είναι επείγουσα ανάγκη.

-Σας ακούω. Πού βρίσκεστε, στη Μύκονο;

-Οχι, έχω γυρίσει. Είμαι κάπου που δεν μπορώ να σας πω πολλά.

-Τι εννοείτε;

-Δεν παρακολουθείτε ειδήσεις; Με έχουν πιάσει. Με κρατούν μέχρι να βγάλουν μιαν άκρη. Εκανα όμως κι εγώ μεγάλη γκάφα. Σαν πρωτάρης οδηγός.

-Δηλαδή;

-Παραβίασα εκείνο το άτιμο το STOP στην Αγ. Παρασκευή. Και να φανταστείτε ότι πάντα έλεγα στα παιδιά μου να προσέχουν τα STOP στους δρόμους. Την πάτησα σαν πρωτάρης οδηγός. Αλλά δεν το είδα, ήμουν αφηρημένος. Βιαζόμουν τρομερά και δεν το είδα. Εχω ένα κεφάλι καζάνι. Βοηθήστε με. Δεν αντέχω εδώ μέσα.

-Προκλήθηκε ατύχημα;

-Οχι, όχι, τίποτα. Σας μιλάω ειλικρινά. Απλά με είδαν ότι το παραβιάζω και με τσίμπησαν. Δεν πρέπει να λέω και πολλά. Μίλησα και με τη δικηγόρο μου, εκείνη καταλαβαίνει. Αλλά δεν είμαι καλά ψυχολογικά. Γι' αυτό σας πήρα τηλέφωνο.

-Εντάξει, μην κάνετε έτσι. Δεν είστε ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που παραβίασε STOP. Θα σας αφήσουν σε λίγο ελεύθερο. Υπάρχει κάτι άλλο εκτός από αυτό που σας ταράζει;

-Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα…

-Δηλαδή;

-Δεν φόραγα και ζώνη…

-Α, μάλιστα…

-Και κυκλοφορούσα και με εκείνο το τζιπ, ξέρετε ποιο…

-Οχι, δεν ξέρω.

-Δεν είχα πινακίδες.

-Πώς κυκλοφορούσατε χωρίς πινακίδες;

-Δηλαδή, είχα. Αλλά δεν ήταν αληθινές…

-Τι εννοείτε δεν ήταν αληθινές;

-Ηταν πλαστές. Τις άλλες τις κρατά η Εφορία…

-Μάλιστα.

-Και το αυτοκίνητο δεν ήταν ασφαλισμένο…

-Μάλιστα…

-Και δεν είχα και καλές ζάντες. Είχαν φαγωθεί στη Μύκονο, σε εκείνα τα σοκάκια.

-Μάλιστα.

-Και δεν είχα και hands free. Και μίλαγα εκείνη την ώρα στο κινητό…

-Μάλιστα.

-Και δεν είχα και δίπλωμα οδήγησης πάνω μου, ούτε κάτω μου…

-Μάλιστα.

-Και δεν είχα και καλοξυπνήσει. Ημουν με φόρμες και τσίμπλες στα μάτια…

-Μάλιστα.

-Και δεν είχα πιει καφέ (κλαίει).

-Σιωπή.

-Και δεν είχα αλλάξει σώβρακο… Καταλαβαίνετε σε τι κατάσταση βρίσκομαι… Οποίος εξευτελισμός… Βοήθεια…