63ο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου
Οι περισσότεροι πρωτοεμφανιζόμενοι, με έδρα το εξωτερικό, εντελώς ανεξάρτητοι, αλλά με τη λέξη «Ελλάδα» στα κρέντιτ των ταινιών τους, επιβεβαιώνουν την άνοιξη του ελληνικου σινεμά, που το κράτος αγνοεί
Της Βένας Γεωργακοπούλου
Το ελληνικό σινεμά έχει κάνει την κρίση έμπνευση και εφαλτήριο. Σε πείσμα των άδειων ταμείων του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Μόνο και αβοήθητο, με τις δικές του δυνάμεις και με κοσμοπολίτικη διάθεση και γνώση, συνεχίζει την εντυπωσιακή πορεία του στα ξένα φεστιβάλ και, μάλιστα, με συνεχή ανανέωση των σκηνοθετών που το εκπροσωπούν.
Πέντε ταινίες με ελληνικές υπογραφές ξεχωρίζουν ανάμεσα στις 41 που επιλέχτηκαν φέτος για το Forum, το πιο ανήσυχο και καινοτόμο παράλληλο τμήμα του 63ου Φεστιβάλ του Βερολίνου (7-17 Φεβρουαρίου). Κι ας μην έχουν όλες τη λέξη «Greece» στα κρέντιτ τους, όπως συμβαίνει με την εντελώς γερμανική «Echolot» του Aθανάσιου Καρανικόλα.
Οι υπόλοιπες, όμως, τέσσερις ταινίες είναι αμιγώς ελληνικές παραγωγές ή συμπαραγωγές με μια άλλη χώρα. Αλλά, δυστυχώς, μόνο μία από αυτές στηρίζεται από το Δημόσιο (και συγκεκριμένα την ΕΡΤ και το ΕΚΚ).
-Πρόκειται για την πολυαναμενόμενη πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Ελίνας Ψύκου «Η αιώνια επιστροφή του Αντωνη Παρασκευά» με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Στέργιογλου. Η νεαρή σκηνοθέτις χρησιμοποιεί έναν «γκροτέσκο και στιλιζαρισμένο τρόπο για να μιλήσει για την ανθρώπινη πτώση και αβεβαιότητα», όπως γράφει η ανακοίνωση του Forum. Ενας τηλεοπτικός παρουσιαστής, που η καριέρα του παίρνει την κατιούσα, σχεδιάζει την απαγωγή του και λουφάζει σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο πολυτελείας.
«Η σουρεαλιστική του μοίρα γίνεται ένα σχόλιο πάνω στη σημερινή κατάσταση της χώρας», συμπεραίνουν οι διοργανωτές. Φαινόταν ότι η ταινία είχε μπροστά της λαμπρή πορεία, από τότε που πήρε το πρώτο βραβείο στο τμήμα Work in Progress του Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι. Είναι μια συμπαραγωγή των Γιώργου Καρναβα και Guanaco σε συνεργασία με ΕΡΤ, STEFI κ.ά. Τη διανομή της έχει αναλάβει η Feelgood.
-Ακολουθεί η εξαιρετική «Κόρη», τρίτη ταινία του Θάνου Αναστόπουλου, που έχει ξανασυμμετάσχει στην Μπερλινάλε. Παραγωγή δική του και της Στέλλας Θεοδωράκη, αφηγείται την προσπάθεια ενός 14χρονου κοριτσιού να σώσει τον πατέρα του από την οικονομική καταστροφή και τη φυλακή με μια πράξη ακραίας και ακατανόητης βίας. Εχει ήδη παιχτεί στην Αθήνα, καιρός είναι να την ξαναδούμε και να την εκτιμήσουμε όπως της αξίζει.
-Η επόμενη είναι μια εντελώς ανεξάρτητη παραγωγή με συμπαράσταση από εταιρεία της Νότιας Γαλλίας (!). Εχει τον περίεργο τίτλο «Στο Λύκο». Η Χριστίνα Κουτσοσπύρου και ο συν-σκηνοθέτης της Αραν Χιουζ πήραν τα όρη και τα άγρια βουνά της πατρίδας της Ναυπακτίας και γύρισαν στο χωριό του πατέρα της, το Χάνι Μπανιά, ένα μείγμα φιξιόν-ντοκιμαντέρ με επικεντρο την καθημερινότητα δύο ντόπιων οικογενειών από τσοπάνηδες. Η ταινία έχει… ελληνικούς υπότιτλους, αφού η ντοπιολαλιά δύσκολα γίνεται κατανοητή.
«Δεν είχαμε την πρόθεση να αναφερθούμε άμεσα στην επικαιρότητα και την κρίση», μας λέει η Χριστίνα Κουτσοσπύρου, που ζει στην Αγγλία. Η ταινία, όμως, δεν μπορεί να αποφύγει τον χαρακτηρισμό: «ένα σχόλιο πάνω στη φτώχεια, που εξαπλώνεται στην Ευρώπη».
-Τέλος, έχουμε και μια ταινία που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Νότια Αφρική. O πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Χάρης Πατραμάνης μάς εξηγεί ότι ο περίεργος τίτλος «Fynbos» είναι μια πολύ κοινή νοτιοαφρικανική λέξη, που αναφέρεται στη βλάστηση. Μαζί με την παραγωγό αλλά και σύντροφό του Ελένη Ασβεστά, είναι εγκατεστημένοι στις ΗΠΑ και έχουν ιδρύσει την εταιρεία «A Four Letter Word».
Aπό χθες βρίσκονται στο Φεστιβάλ του Sundance, σε παράλληλο τμήμα του οποίου προβάλλεται η ταινία. Τη γύρισαν στη Νότια Αφρική, που τη γνωρίζουν πολύ καλά, αφού την επισκέπτονται συχνά τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μόνο με Νοτιοαφρικανούς, μαύρους και λευκούς ηθοποιούς, αφηγείται την ιστορία ενός εργολάβου στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, που ταξιδεύει σε μια πλούσια αλλά απομονωμένη περιοχή για να κλείσει μια συμφωνία, ύστατη προσπάθεια να ορθοποδήσει. [email protected]
