Του Γιάννη Η. Χάρη

Τρεις νίκες κατά της τρόικας, κι ας μην τον τσιγκουνευόμαστε τον καλό λόγο. Τα λέει όμως άλλος, καλύτερα από μας:

«Πρώτα είχαμε τον προϋπολογισμό, που χωρίς να συμφωνεί η τρόικα, ο προϋπολογισμός κατατέθηκε μονομερώς, δεύτερον αμυντικά συστήματα, και τρίτο τώρα οι πλειστηριασμοί, όπου η κυβέρνηση δεν αίρει την απαγόρευση των πλειστηριασμών, […] και κυρίως προστατεύει και τα μεσαία, όχι μόνο τα μικρά, αλλά και τα μεσαία νοικοκυριά. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, και δείχνει και ένα πράγμα τελικά, ότι, όταν επιμείνεις και δεν κάνεις πίσω και διαπραγματευτείς σοβαρά, αρέσει δεν αρέσει στην τρόικα, αφρίζει ξαφρίζει, το τρώει [...].

»Αν είχαμε δείξει μια τέτοια στάση και όλα τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως τον Μάιο του ’10, όταν μπήκαμε στο μνημόνιο, αν είχε υπάρξει τέτοιου τύπου διαπραγμάτευση τότε, νομίζω ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ ευνοϊκότερα στη συνέχεια».

Ας μην αρχίσουμε το παιχνίδι με τα μαντέματα, άλλωστε το καταλάβατε απ’ τον τίτλο: Γιάννης Πρετεντέρης (18/12).

Ο ίδιος που «κυρίως τον Μάιο του ’10» και έκτοτε συνέχεια έλεγε… Αλλά ούτε αυτό το παιχνίδι να τ’ αρχίσουμε. Κι όχι για να μην τάχα παρεκτραπούμε. Μα γιατί δεν θα βρούμε αντάξιά του λόγια και χαρακτηρισμούς.

Ας θυμηθούμε μόνο το πιο πρόσφατο, την κυνική ομολογία του πως ήξεραν, αυτός και οι όμοιοί του, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, άρα η πολιτική που ακολουθούνταν για τη σωτηρία της χώρας ήταν λανθασμένη, δηλαδή επιζήμια για τη χώρα, όμως δεν μας το είπαν, λέει, γιατί θα ήταν επιζήμιο για τη χώρα!

Τι άλλος χαρακτηρισμός; Πρετεντέρης!