Ερχόμενος στην Ελλάδα δεν είχα πολλές πληροφορίες για τη χώρα. Βασικός μου στόχος ήταν να φύγω και να πάω Αγγλία, όπου μένουν πολλοί συγγενείς μου. Νόμιζα πως στην Ελλάδα τα αγγλικά θα με βοηθούσαν, αλλά μάταια. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν. Τους ρωτούσα κάτι, δεν μου απάνταγαν. Νομίζω πως πολλοί Ελληνες δεν συνεργάζονται με μας και αυτό είναι κάτι που, αν είσαι αλλοδαπός, το νιώθεις και το βλέπεις καθημερινά παντού.
Στη χώρα μου ήμουν τοξικομανής. Επινα καθημερινά. Οσο κράτησε το ταξίδι μου στην Ευρώπη, περίπου τρεις μήνες, σταμάτησα. Ηταν σκληρό και επίπονο. Και για πολλούς μήνες στην Ελλάδα, δεν έκανα χρήση. Και να ήθελα δεν μπορούσα, δεν ήξερα κανέναν. Εκανα παρέα με συμπατριώτες μου και πήγαινα στην πακιστανική κοινότητα.
Μια μέρα, καθόμουν σ’ ένα πάρκο και είδα δίπλα μου δύο άτομα να καπνίζουν μαριχουάνα. Τους πλησίασα και τους ρώτησα πού μπορώ να βρω. Ετσι ξεκίνησα πάλι. Κατάλαβα ότι στην Αθήνα είναι πανεύκολο να βρεις ναρκωτικά. Αν έχεις λεφτά βρίσκεις. Για ενάμιση χρόνο συνέχισα να πίνω.
Κάποια στιγμή, η ζωή μου άλλαξε. Ενα απόγευμα, καθόμουν μ’ έναν φίλο μου σ’ ένα παρκάκι και συζητούσαμε. Στο διπλανό παγκάκι καθόταν μια κοπέλα κι έκλαιγε. Ηθελα να τη ρωτήσω αλλά ήταν Ελληνίδα και δίσταζα. Παρ’ όλα αυτά, πήγα και της πήρα ένα μπουκάλι νερό και μιλήσαμε. Το εκτίμησε. Κάθε φορά που σχόλαγε, ερχόταν και με έβρισκε στο πάρκο και κάναμε παρέα. Τότε έμαθε για το πρόβλημά μου και μου πρότεινε να ζητήσω βοήθεια. Πήγα σ’ ένα κέντρο συμβουλευτικής και ενημέρωσης του ΚΕΘΕΑ και μετά σε μία από τις κοινότητές του. Κατάλαβα ότι για να σταματήσεις τα ναρκωτικά χρειάζεται κόπος και υποστήριξη. Δεν μπορείς μόνος. Πάνω απ’ όλα, χρειάζεται να θες να ζήσεις.
Είμαι πλέον καθαρός. Είμαι με την κοπέλα μου, έφτιαξα τα χαρτιά μου και δουλεύω στις λαϊκές. Νομίζω ότι η Ελλάδα μου έφερε τύχη τελικά. Βέβαια, επειδή είμαι από άλλη χώρα, δεν μπορούν πολλοί να καταλάβουν την κουλτούρα μου και αυτό μου δημιουργεί διάφορες δυσκολίες στην καθημερινότητά μου. Παντού όμως υπάρχουν καλοί και κακοί. Πολλές φορές στη δουλειά βοηθάω ηλικιωμένες κυρίες να κουβαλήσουν τα ψώνια τους και αυτές θέλουν να μου δώσουν χρήματα και τους λέω πως τις βλέπω σαν τη μητέρα μου, αλλά επιμένουν. Αυτό με εκπλήσσει. Τελικά, αν είσαι καλός μέσα σου, είσαι καλός και με τους άλλους και σ’ το ανταποδίδουν.
Χουράμ (Πακιστάν)
