Αργά τα βράδια, ο Δημήτρης Χαλαζωνίτης χάνεται με τις λέξεις. Τις παιδεύει και τον παιδεύουν, παίζει μαζί τους ώσπου να τις βάλει στη σωστή σειρά. Αυτή τη σειρά που επιβάλλει η διάθεση, η έκφραση και η ανάγκη του. Και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Δεν το γράφω επειδή είναι φίλος, αλλά επειδή έτσι είναι. Ο Χαλαζωνίτης, με την ποίησή του δεν εκφράζει μόνο τις δικές του σκέψεις και αναζητήσεις, αλλά μοιάζει σαν να μιλά εκ μέρους μας.

Εδώ και λίγες ημέρες ένα βιβλιαράκι εξαιρετικής αισθητικής και ακόμη καλύτερου περιεχομένου βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Από τις εκδόσεις «Θεμέλιο», ο Δημ. Χαλαζωνίτης κυκλοφόρησε μια ακόμα ποιητική συλλογή του με τον ενδεικτικό τίτλο «Era poVera» (Φτωχή-Αληθινή Εποχή). Μια εποχή, ωστόσο, που δεν είναι φτωχή και από λέξεις που σηματοδοτούν πολλά- και γι΄ αυτό αληθινή.

Και ο Χαλαζωνίτης μάς το αποδεικνύει.

«Μοιάζει χθες

Μα είναι 3.000 ποτά πριν

Θα φύγω νότιά σου

Τα νέα σημεία του ορίζοντά μου

να βρω

Ωσπου πάλι σαν γέλιο στη γη

να χωρώ»

Ο Χαλαζωνίτης είναι καλός χειρουργός στόματος, καταξιωμένος στον χώρο του. Εχει και πλούσια και κοινωνική και πολιτική δράση. Ολα αυτά τις ημέρες όμως. Γιατί όπως αναφέραμε στις αρχές του σημειώματος, αργά τα βράδια μπλέκει με τις λέξεις. Και το κάνει τόσο αρμονικά. Οπως και ο ίδιος είχε πει, «ό,τι έχει γράψει, είναι ξενυχτισμένο». Και τα «ξενυχτισμένα», λέμε εμείς, είναι σχεδόν πάντα τα καλύτερα.

Γιάννης Παντελάκης