ΑΛΓΕΡΙΑ Πως η επιχείρηση των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας γιά τη διάσωση των 41 ομήρων από διάφορες χώρες του κόσμου κατέληξαν σε φιάσκο με πολλά θύματα
Της Μαργαρίτας Βεργολιά
Οι αλγερινές αρχές την ονόμασαν «επιχείρηση διάσωσης». Αλλά μόνον αυτό δεν ήταν! Ο επίλογος στο 24ωρο θρίλερ με την ομαδική απαγωγή 41 αλλοδαπών (με καταγωγή απ' όλα σχεδόν τα μέρη της γης, κυρίως όμως της Ευρώπης, όλοι τους εργαζόμενοι σε εγκαταστάσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Αϊν Αμένας, κοντά στα σύνορα με τη Λιβύη) και δράστες εξτρεμιστές ισλαμιστές -επισήμως με κίνητρο την εκδίκηση για τη γαλλική επέμβαση στο Μάλι- φέρει τον τίτλο «φιάσκο». Και επιχειρησιακό, αλλά και διπλωματικό. Κι αυτό δεν αφορά μόνον το Αλγέρι…
Υπό εξαιρετικά αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι αλγερινές δυνάμεις ανέλαβαν δράση νωρίς χθες το απόγευμα, για την απελευθέρωση των ομήρων, πλην όμως σε μία επιχείρηση που κατέληξε σε μακελειό. Οι αναφορές των διεθνών ΜΜΕ κάνουν λόγο για 6 έως 49 νεκρούς -δράστες, αλλά κυρίως ομήρους- και αδιευκρίνιστο αριθμό τραυματιών και διαφυγόντων.
Κατά την επίσημη εκδοχή, όλα άρχισαν όταν οι απαγωγείς επιχείρησαν να μεταφέρουν ομάδα των ομήρων με όχημα σε άλλο σημείο των εγκαταστάσεων, με αποτέλεσμα να ανοίξουν πυρ εναντίον του μαχητικά αεροσκάφη. «Είναι ακόμη ασαφές ποιος άρχισε να πυροβολεί πρώτος… Πιθανόν οι ένοπλοι απαγωγείς να πυροβόλησαν κατά όσων ομήρων προσπαθούν να διαφύγουν», γράφει η αμερικανική πολιτική επιθεώρηση Stratfor.
Σε κάθε περίπτωση -αναφέρει το Stratfor- η επιχείρηση των αρχών (που έληξε αργά το βράδυ, με νέα επίθεση για την απελευθέρωση των φερόμενων ως τελευταίων 7 ομήρων) καταδεικνύει ότι «το Αλγέρι είναι διατεθειμένο μεν να συνεργαστεί με τη Δύση (στην επέμβαση στο Μάλι), όχι όμως σε βάρος των δικών του συμφερόντων»…
Με την αντίδραση της κοινής γνώμης στο μακελειό να είναι ακόμη άγνωστη και αστάθμητη, οι άμεσα κι έμμεσα εμπλεκόμενες στο δράμα ξένες κυβερνήσεις άρχισαν από αργά χθες να διαχωρίζουν τη θέση τους, κατ' αρχάς από τις επιλογές του Αλγερίου. Οι ΗΠΑ ζήτησαν επισήμως εξηγήσεις. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον εξέφρασε δημόσια την ενόχλησή του για το γεγονός ότι δεν ενημερώθηκε εγκαίρως από τις αλγερινές αρχές για την επιχείρηση.
Αλλά στη δυσχερέστερη θέση όλων βρίσκεται τώρα ο Σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, που βλέπει ότι με τη μονομερή επέμβαση της χώρας του στο Μάλι πιθανόν να άνοιξε ένα νέο «Κουτί της Πανδώρας». Εξ ου και επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ευλογώντας ταυτόχρονα τα «γένια» του. Το θρίλερ στο Αϊν Αμένας, υποστήριξε, κατέδειξε με τον πλέον δραματικό τρόπο πόσο αναγκαία και επείγουσα ήταν η επέμβαση στο Μάλι…
Εύλογα, ωστόσο, οι φόβοι εντείνονται για το ορατό ενδεχόμενο κλιμάκωσης των επιθέσεων από εξτρεμιστές ισλαμιστές εντός κι εκτός αφρικανικών συνόρων. Ηδη, μπροστά στον κίνδυνο διάχυσης της αποσταθεροποίησης στη Μαύρη Ήπειρο, αρκετοί ενεργειακοί κολοσσοί ανακοίνωσαν την απομάκρυνση του προσωπικού τους κατ' αρχάς από την Αλγερία (με ό,τι αυτό σηματοδοτεί για τον επαρκή εφοδιασμό της Ευρώπης σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, μεσούντος του χειμώνα).
Ενώ το σοκ από το «φιάσκο» στο Αϊν Αμένας αναμένεται, μοιραία, να αυξήσει δραματικά το ρίσκο στη γαλλική επέμβαση στο Μάλι, την ώρα που η στρατιωτική επιχείρηση έχει πλέον περάσει στην κρίσιμη φάση των χερσαίων επιχειρήσεων, χωρίς καν να υπάρχουν θεαματικά αποτελέσματα επί του εδάφους.
Μικρό «σωσίβιο» για τη Γαλλία αποτέλεσε η χθεσινή απόφαση των 27 της Ε.Ε. να επιταχύνουν την αποστολή 200 εκπαιδευτών και προσωπικού ασφαλείας στο Μάλι, παρέχοντας απρόθυμα επιμελητειακή υποστήριξη και μεταγωγικά αεροσκάφη. Δεδηλωμένα, μοναδικός στόχος τους είναι η αναδιοργάνωση του στρατού του Μάλι και η όσο το δυνατόν ταχύτερη μεταφορά των αφρικανικών στρατευμάτων στα μέτωπα του πολέμου.
Επί του παρόντος, στο Μάλι έχουν φθάσει μόλις 162 στρατιώτες από τη Νιγηρία – «κουκκίδα», σε σχέση με τη δύναμη των 3.330 ανδρών της ECOWAS (Οικονομική Κοινότητα Δυτικοαφρικανικών Κρατών). Οπως, πάντως, επισημαίνει και ο Αντι Μόργκαν στη βρετανική «Guardian», «οι στρατιώτες από τη Νιγηρία, τη Σενεγάλη, το Μπενίν και την Ακτή του Ελεφαντοστού, που έχουν συνηθίσει στο τοπίο της ζούγκλας, θα συναντήσουν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στις ερημικές εκτάσεις της νότιας Σαχάρας».
«Ακόμη κι αν τα στρατεύματα του Μάλι και της ECOWAS καταφέρουν να ανακαταλάβουν τις περισσότερες μεγάλες πόλεις στον Βορρά, είναι πιθανό να διαπιστώσουν ότι ο εχθρός είναι “αόρατος”», καταλήγει. «Το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουν η Γαλλία και η διεθνής κοινότητα δεν είναι πώς θα βομβαρδίζουν χωρίς να σκοτώνουν αμάχους ή πώς θα υποστηρίζουν καλύτερα τον στρατό του Μαλί, αλλά πώς θα συμβάλουν στην ειρήνευση και τη συμφιλίωση της χώρας» και της περιοχής…
