Στον αέρα οι εργαζόμενοι μετά το αιφνιδιαστικό λουκέτο στο εργοστάσιο ελαστικών. Επιδημία πτωχεύσεων στη χημική βιομηχανία

Της Αφροδίτης Τζιαντζή

Εφιάλτης μετά τα Χριστούγεννα περίμενε τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο ελαστικών των αδελφών Καρυπίδη στον Βοτανικό. Πρόκειται για μια εξειδικευμένη βιοτεχνία που παράγει καλούπια για ελαστικά ακριβείας, από τις ελάχιστες στον τομέα της, με μεγάλη εγχώρια αγορά και εξαγωγές στη Γερμανία. Το 2010 έκλεισε το εργοστάσιο στα Ιωάννινα, αφήνοντας περίπου 70 εργαζόμενους απλήρωτους οι οποίοι παραμένουν ώς σήμερα σε επίσχεση εργασίας.

Σε αδιέξοδο

Iδια τύχη περίμενε τους 17 εναπομείναντες συναδέλφους τους στην Αθήνα, τρία χρόνια μετά: «Είμαστε σε αδιέξοδη κατάσταση. Δεν είμαστε ούτε εργαζόμενοι ούτε απολυμένοι, αλλά στον αέρα. Επιστρέφοντας μετά τις διακοπές στις 7 Ιανουαρίου βρήκαμε την είσοδο κλειδωμένη. Η κυρία Ζαϊρα Καρυπίδη μάς ανακοίνωσε, στο πεζοδρόμιο, ότι λόγω οικονομικών δυσκολιών μεταβίβασαν τις εγκαταστάσεις σε νέο ιδιοκτήτη. Οταν ζητήσαμε να μας απολύσουν και να μας αποζημιώσουν είπαν ότι δεν μπορούν. Αντί γι’ αυτό, μας μοίρασαν -στο πεζοδρόμιο πάντα- κάποιες αιτήσεις για να μεταφερθούμε στη νέα εταιρεία. Δουλεύουμε πολλά χρόνια, από 15 ώς 28 οι παλιότεροι. Νιώσαμε να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μας» μας λέει ο Νίκος Τσιριγωτάκης, 53 ετών, οδηγός στην επιχείρηση εδώ και 21 χρόνια.

«Υπήρχαν προβλήματα, αλλά εξοφλούμασταν κανονικά. Μόνο τους τελευταίους δύο μήνες δεν είχαν μπει ένσημα. Δεν μας είχε γίνει όμως καμία προειδοποίηση, ούτε συζήτηση για μειώσεις. Το πρώτο σημάδι ήταν οι απολύσεις τριών συναδέλφων τον Οκτώβριο. Ομως είχαμε παραγγελίες παρά την κρίση και συνεργασία με μεγάλες εταιρείες και το Δημόσιο (Ιντρακόμ, ΕΥΔΑΠ, Αττικό Μετρό, ΔΕΗ). Τώρα μάθαμε ότι η παραχώρηση των εγκαστάσεων υπογράφηκε στις 12 Δεκεμβρίου, εν αγνοία μας. Εμείς δουλεύαμε μέσα και αυτοί υπέγραφαν αγοραπωλησίες».

Χθες το πρωί οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν συμβολική κατάληψη στο εργοστάσιο, για να διασφαλίσουν ότι δεν θα μετακινηθούν τα μηχανήματα.

Η εργοδοσία κάλεσε την αστυνομία και, για να μην οξυνθούν τα πνεύματα, γύρω στις 13.00 το μεσημέρι οι εργαζόμενοι αποχώρησαν, αφού έκλεισαν συνάντηση για αύριο το πρωί προκειμένου να βρεθεί συμβιβαστική λύση.

Παρόντες ήταν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων στη Χημική Βιομηχανία Ελλάδας και μέλος του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ, Ευθύμης Θεοχάρης, και εκπρόσωποι κλαδικών σωματείων.

«Το μοντέλο των απολύσεων χωρίς αποζημίωση παίρνει τεράστια έκταση. Προσπαθούν να εκβιάσουν τους εργαζόμενους με τον φόβο της ανεργίας, να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους, και μετά από άκαρπες πολύχρονες δικαστικές διεκδικήσεις στο τέλος να παρακαλάνε τον εργοδότη για ένα χαρτί απόλυσης χωρίς αποζημίωση, μήπως μπούνε στον ΟΑΕΔ.

»Αυτή είναι η τύχη των 300 εργαζόμενων του Πετζετάκη που τρία χρόνια ούτε πληρώνονται, ούτε απολύονται. Αυτή είναι η τύχη πολλών εκατοντάδων εργαζομένων-“φαντάσματα” από επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο, όπως τα εργοστάσια του Λαυρεντιάδη. Εργοδότες που είχαν δανειστεί τεράστια ποσά, στην πρώτη δυσκολία κλείνουν τις επιχειρήσεις διατηρώντας τις μεγάλες προσωπικές τους περιουσίες, έχοντας οι ίδιοι ασυλία και κρατώντας όμηρους τους εργαζόμενους» σχολιάζει ο Ευθ. Θεοχάρης στην «Εφ.Συν.».

Αφαντοι οι εργοδότες

Σήμερα νωρίς το πρωί οι εργαζόμενοι θα συγκεντρωθούν ξανά έξω από το εργοστάσιο, ενώ έχουν ήδη προβεί σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας.

Αναζητήσαμε τηλεφωνικά τους εργοδότες της επιχείρησης, χωρίς αποτέλεσμα. Μονη απάντηση το ρινγκ τόουν στο κινητό της κ. Καρυπίδη, στους ήχους τού «It’s a wonderful life». Yπέροχη ζωή, αλλά για ποιους;