Τα ετήσια έσοδα της πορνείας στη Γερμανία φτάνουν τα 14,5 δισ. ευρώ
Της Χριστίνας Πάντζου
«Η Γερμανία είναι σήμερα η ευρωπαϊκή πλατφόρμα εμπορίας γυναικών και παράδεισος του σεξουαλικού τουρισμού. Χάρη στη συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων, το 2002 υιοθετήθηκε νόμος που απελευθέρωσε την αγορά της πορνείας. Δηλαδή την απορρύθμισε. Υποτίθεται ότι αυτός ο νόμος θα βοηθούσε τις πόρνες, αλλά στην πραγματικότητα έδωσε περισσότερα προνόμια, κέρδη και ελευθερίες σε εμπόρους γυναικών, νταβατζήδες και διαχειριστές πορνείων». Η Αλις Σβάρτσερ (φωτογραφία), πρωθιέρεια του γερμανικού φεμινισμού, άναψε και πάλι φωτιές στο γερμανικό κατεστημένο και το τελευταίο από τα 20 δοκίμιά της, το «Περί πορνείας: ένα γερμανικό σκάνδαλο», πυροδότησε έντονες διαμάχες. Η Σβάρτσερ, μαθήτρια του Φουκό, δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότρια, από τις πρωτεργάτριες του ιστορικού γαλλικού Κινήματος για την Απελευθέρωση των Γυναικών (MLF) και φίλη της Σιμόν ντε Μποβουάρ, είναι η δημιουργός του πολιτικού γυναικείου περιοδικού ΕΜΜΑ, που εκδίδεται ανελλιπώς από το 1977 καταφέρνοντας να θέτει στην πολιτική ατζέντα καίρια ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με επίκεντρο το τελευταίο της βιβλίο και μια έκκληση που μέσω της ΕΜΜΑ υπογράφουν 200 προσωπικότητες της τέχνης, της διανόησης και της πολιτικής, η 71χρονη με τα πολυάριθμα βραβεία (ανάμεσά τους και του Ιππότη!) ηγείται μιας εκστρατείας για τη μεταρρύθμιση της νομοθεσίας περί πορνείας στη Γερμανία. Η Σβάρτσερ ενοχλεί κάποιους θυμίζοντας στους Γερμανούς πως η πορνεία ήταν προνομιακό πεδίο εκμετάλλευσης του ναζισμού, που το 1940 ίδρυσε στα κατεχόμενα εδάφη περισσότερα από 500 πορνεία για τους στρατιώτες της Βέρμαχτ, ενώ το 1942 ο ίδιος ο Χίμλερ δημιούργησε πορνεία και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία έως το τέλος του πολέμου είχαν συρθεί περισσότερες από 35.000 κρατούμενες. Στους οπαδούς της θεωρητικής «ελευθερίας διάθεσης του σώματος» απαντά με αριθμούς και πραγματικότητες. Τα ετήσια έσοδα του trafficking και της πορνείας στη χώρα φτάνουν τα 14,5 δισ. ευρώ. Εκτιμάται ότι 400.000 έως και 1 εκατ. γυναίκες ασκούν την πορνεία και περίπου ο ένας στους δύο Γερμανούς πηγαίνει περιστασιακά ή τακτικά σε πόρνες. Το 90% από τις πόρνες προέρχεται από φτωχές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Αφρικής. Κορίτσια και γυναίκες που πλανεύτηκαν από τη «χρυσή Δύση» σύρθηκαν με τη βία στα κυκλώματα εμπορίας ή πουλήθηκαν από τις οικογένειές τους και δεν γνωρίζουν παρά τη φτώχεια. Ακόμη και η μικρή μειονότητα από Γερμανίδες πόρνες, πολλές τους θύματα σεξουαλικής βίας στην παιδική τους ηλικία, φτάνει στα γεράματα στην ακραία φτώχεια. Γι’ αυτό και στο Μανιφέστο που το ΕΜΜΑ έστειλε στη Βουλή και την καγκελάριο Μέρκελ απαιτώντας την αλλαγή της νομοθεσίας, τονίζεται: «Το σύστημα της πορνείας είναι εκμετάλλευση και συγχρόνως διαιώνιση της παραδοσιακής ανισότητας ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, αλλά και ανάμεσα σε έθνη και ηπείρους».
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Το Μαρόκο σε σταυροδρόμι
Κατ’ εξαίρεση γάμοι ανήλικων κοριτσιών αν υφίσταται εγκυμοσύνη ή παιδιά
Η δεκαεξάχρονη Amina Filali, η οποία βιάστηκε, ξυλοκοπήθηκε και αναγκάστηκε να παντρευτεί τον βιαστή της, αυτοκτόνησε επειδή ο ποινικός κώδικας στο Μαρόκο επιτρέπει σε έναν βιαστή να παντρευτεί το θύμα του αν αυτό είναι ανήλικο προκειμένου να αποφύγει τη φυλακή. Ο θάνατος της έφηβης ξεσήκωσε ένα δυναμικό κίνημα στο Διαδίκτυο που στοχεύει να συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο υπογραφές (http://www.avaaz.org/en/forced_to_marry_her_rapist_greek/?bynMteb&v=33989ο) προκειμένου να πιέσει την κυβέρνηση να τηρήσει τις υποσχέσεις για αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας και για μέτρα αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών. Οι γάμοι ανήλικων κοριτσιών είναι φαινόμενο που αναγκάζονται να βιώσουν περισσότερες από 40.000 Μαροκινές έφηβες και τα τελευταία χρόνια προωθείται από τα «κινητά δικαστήρια», πρωτοβουλία που γεννήθηκε για να διευκολύνει την απόδοση της δικαιοσύνης στις πιο απόμακρες επαρχίες του Μαρόκου. Ο οικογενειακός νόμος του 2004 σηματοδότησε μια σχετική πρόοδο στα δικαιώματα των γυναικών, ορίζοντας εξαιρέσεις ή αυστηρές προϋποθέσεις σε πρακτικές που νομιμοποιούνται από το Κοράνι (πολυγαμία) ή από την παράδοση (γάμος ανήλικων κοριτσιών), ενώ όρισε μια μεταβατική διάταξη που λήγει τον Φεβρουάριο, στη διάρκεια της οποίας μπορεί να νομιμοποιούνται κατ’ εξαίρεση γάμοι ανήλικων κοριτσιών αν υφίσταται εγκυμοσύνη ή παιδιά. Το φεμινιστικό δίκτυο Anaroz σε έρευνά του σήμανε συναγερμό καταδεικνύοντας πως η μεταβατική διάταξη αξιοποιείται για να παραβιάζεται ο νόμος, νομιμοποιώντας γάμους με θύματα μικρά κορίτσια που συνήθως είναι επίσης θύματα κακοποίησης, βιασμού και εξαναγκασμού σε γάμο. Το 2011 τα κινητά δικαστήρια νομιμοποίησαν 45.122 γάμους ανήλικων κοριτσιών, σύμφωνα με κυβερνητικές στατιστικές. Στις περιοχές όπου έγινε η έρευνα της Anaroz ένα 25% αυτών των γάμων που νομιμοποιήθηκαν αφορούσαν κορίτσια νεότερα των 15 ετών, ενώ το 65% αυτών δεν είχαν παιδιά ώστε να δικαιολογείται η «νομιμοποίηση προς όφελος των παιδιών». «Μια χώρα που δηλώνει δημοκρατική δεν μπορεί να έχει νόμους που αντιτίθενται στα ανθρώπινα δικαιώματα», καταγγέλλει η Anaroz, επιμένοντας πως μόνον η αλλαγή της νομοθεσίας μπορεί να αποτρέψει την επανάληψη της τραγωδίας που έζησε η Αmina.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Τα χρυσά χάπια της βιομηχανίας ενδυμάτων
Αυτή η σειρά διαφημίσεων σίγουρα εκπλήσσει τον καταναλωτή. Κάτω από το λογότυπο της γνωστής βιομηχανίας ρούχων Diesel εμφανίζεται το σύνθημα «Αμβλώσεις για μια επιτυχημένη ζωή», ενώ τη θέση των τζιν έχει πάρει το χάπι της άμβλωσης που προσφέρει μια χρυσή θεά σε όμορφες εργάτριες της φανταστικής πόλης Μισόπολη. Σε άλλες αφίσες διαβάζουμε λεζάντες όπως «Χαρμόσυνη αντισύλληψη» ή «Χάπι της άμβλωσης: δώρο Θεού». Δεν πρόκειται για ανθρωπιστική εκστρατεία της γνωστής εταιρείας, αλλά για καμπάνια της ολλανδικής οργάνωσης WoW (Γυναίκες στα Κύματα) που ταξιδεύει με το πλοίο της σε κάθε γωνιά του πλανήτη δίνοντας μάχη για την πρόληψη της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και για ασφαλείς αμβλώσεις.
Χρησιμοποιώντας την αισθητική της διάσημης φίρμας, και με τη συνδρομή της σάτιρας των ακτιβιστών τού The Yes Men, η εκστρατεία έχει στόχο να καταγγείλει τους μισθούς πείνας και τις επισφαλείς και επικίνδυνες συνθήκες στα εργοστάσια της διεθνούς βιομηχανίας ενδυμάτων. «Το δικαίωμα σε ασφαλή άμβλωση συνδέεται με ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων», λέει το μανιφέστο της καμπάνιας. «Περίπου 30 εκατ. άνθρωποι παράγουν ρούχα και προϊόντα υφαντουργίας στον κόσμο. Το 75-90% είναι γυναίκες εργαζόμενες σε συνθήκες εκμετάλλευσης, που υπονομεύουν την υγεία τους και παραβιάζουν τα δικαιώματά τους. Και η πλειονότητά τους ζει σε χώρες όπου η άμβλωση είναι παράνομη. Κάθε χρόνο στον πλανήτη, 21,6 εκατ. γυναίκες είναι υποχρεωμένες να κάνουν ανασφαλή άμβλωση, με συνέπεια 47.000 θανάτους -στην πλειονότητά τους νέων, φτωχών και ανύπαντρων γυναικών- ενώ σχεδόν 8 εκατ. γυναίκες αντιμετωπίζουν σοβαρές επιπλοκές που απαιτούν άμεση ιατρική παρέμβαση».
Η εκστρατεία της αντιδιαφήμισης ξεκίνησε το 2012 και παρά τα νομικά μέτρα με τα οποία απειλεί η εταιρεία, συνεχίζεται με νέες αφίσες καταγγελίας. Και επαγγελίας αυτής της ονειρικής πολιτείας της Μισόπολης όπου γίνονται σεβαστά και προστατεύονται τα αναπαραγωγικά και σεξουαλικά δικαιώματα των γυναικών.
