Του Γιάννη Σβώλου

Στα βαθιά θα λέγαμε πως βούτηξε η Οπερα της βαλίτσας της ΕΛΣ, επιλέγοντας τον μοτσάρτειο «Ντον Τζοβάννι» για νέα παραγωγή. Η παρουσίαση ξεκίνησε σε δήμους της Αττικής και ακολούθως σαλπάρει για την ελληνική επαρχία. Παρακολουθήσαμε το νέο ανέβασμα στην Τεχνόπολη (29/12/2013), αποκομίζοντας ετερόκλητες εντυπώσεις.

Η σύμπτυξη της τρίωρης όπερας σε περίπου ένα δίωρο έχει γίνει με υποδειγματική ισορροπία και οικονομία από τον σκηνοθέτη Αλέξη Ευκλείδη, η δε παρουσίαση είναι μουσικά και σκηνικά αξιοπρεπέστατη: ισορροπημένη, ευχάριστη, ολοζώντανη. Επιφυλάξεις, ωστόσο, προκαλεί η επιλογή να «προσγειωθεί» η επικού βάρους ιστορία του Ντον Τζοβάννι στο αγοραίο παρόν, αφήνοντας έξω τη μεταφυσική, άνευ της οποίας το όλο αποστραγγίζεται φιλοσοφικά, εναπομένοντας πικάντικη φάρσα.

Και αυτή η παράσταση πραγματοποιήθηκε με χορηγία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ταξίδι προς το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος». Θα προσθέταμε, όμως, ότι, από το εν λόγω ίδρυμα περιμένουμε πλέον να αρχίσει να υποστηρίζει πολύ πιο πραγματιστικά και με πολύ πιο ουσιαστική πλαισίωση την εθνικής εμβέλειας κτιριακή προσφορά του στην ΕΛΣ. Αυτό σημαίνει να επενδύσει πολύ βαθύτερα και σοβαρότερα στην ουσία της όπερας, για την οποία υπολείπονται πολλά να γίνουν. Ανάμεσα στο κοινό της Οπερας της βαλίτσας και σε αυτό που θα είναι επιθυμητό να επισκέπτεται –και να γεμίζει- την αυριανή ΕΛΣ υπάρχει μεγάλο, αγεφύρωτο χάσμα.