Στον κατάμεστο «Ιανό» παρουσιάστηκε προχθές ζωντανά η μουσική της «Μήδειας» που ανέβηκε στην Επίδαυρο το 2011 σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. «Μου αρέσει να συνδυάζω τα μουσικά όργανα, όπως ένας ζωγράφος ανακατεύει τα χρώματα», είπε η ίδια
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Συγγνώμη, αλλά σαν την Ελένη Καραΐνδρου δεν υπάρχουν πολλοί συνθέτες (κινηματογραφικής μουσικής) στο εξωτερικό. Να την πούμε την αλήθεια μας, να καμαρώσουμε και λίγο. Πώς λέμε για Πολωνία και στον νου μας έρχεται η μουσική του Πράισνερ για τις ταινίες του Κισλόφσκι; Κάπως έτσι πιστεύω πως και οι ξένοι που ασχολούνται με το σπορ των σάουντρακ θα κάνουν και τη σύνδεση Ελλάδας, Ελένης Καραΐνδρου και Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η νέα της δουλειά βέβαια, το «Medea», δεν είναι η μουσική επένδυση μιας ταινίας αλλά ενός θεατρικού έργου. Της «Μήδειας» του Ευριπίδη που ανέβηκε στην Επίδαυρο το καλοκαίρι του 2011 σε σκηνοθεσία του Αντώνη Αντύπα, συζύγου της Καραΐνδρου.
Και το cd είναι καταπληκτικό. Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό. Ομολογώ, δεν το περίμενα. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή οι μουσικές για θεατρικές παραστάσεις δεν λειτουργούν ως αυθύπαρκτα έργα. Γι' αυτό και ξαφνιάστηκα όταν το άκουσα το cd, ολόκληρο, χθες. Χάθηκα στους ήχους, ταξίδεψα με τη μουσική του. Και το ακούσαμε και live, ένα μέρος του δηλαδή, στον «Ιανό» την Τρίτη το βράδυ, όταν το παρουσίασε ζωντανά η Ελένη Καραΐνδρου. Εντάξει, δεν ήταν και το πλέον κατάλληλο μέρος για ανάλογες μουσικές, έτσι πατείς με πατώ σε όπως ήταν η φάση. Αλλά τη γεύση μας την πήραμε. Πολύς κόσμος. Κατάμεστο το πατάρι του «Ιανού». Λογικό. Δεν είναι και τόσο συνηθισμένη στις ζωντανές εμφανίσεις η Καραΐνδρου, λίγες και καλές. Και σε συγκεκριμένους χώρους, προσεκτικά επιλεγμένους. Επίδαυρο, Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής.
«Μια οδυνηρή καταβύθιση στον κόσμο του Ευριπίδη», έτσι χαρακτήρισε το νέο της έργο η ίδια η Ελένη Καραΐνδρου κατά τη σύντομη παρουσίαση που μας έκανε. «Δύο είναι οι πόλοι στη δουλειά αυτή, ο ένας του Χορού των γυναικών και ο άλλος της ομάδας των μουσικών. Μου αρέσει να συνδυάζω τα μουσικά όργανα όπως ένας ζωγράφος ανακατεύει τα χρώματα». Ο Αντώνης Αντύπας τόνισε χαριτολογώντας το παράδοξο της υπόθεσης, μια γερμανική εταιρεία, η ECM, να κυκλοφορεί τη μουσική για μια ελληνική παράσταση. Στην εκλεκτική ECM ηχογραφεί τους δίσκους της η Ελένη Καραΐνδρου (αυτή είναι η ενδέκατη δισκογραφική τους συνεργασία!), την εταιρεία που διαφημίζει εν γένει τις μουσικές της ως «ο καλύτερος ήχος μετά τη σιωπή».
Η Ελένη Καραΐνδρου εμπιστεύτηκε τα συγκεκριμένα θέματά της σε ένα μικρό μουσικό σύνολο, με λύρα, σαντούρι, νέι και κλαρίνο. Συν τα έγχορδα φυσικά. Κάπως έτσι δημιουργεί το κατάλληλο ηχητικό τοπίο για να ακουστεί ο λόγος του Γιώργου Χειμωνά (σ' αυτή την περίφημη μετάφραση), μέσω του 15μελούς Χορού υπό τη διδασκαλία του Αντώνη Κοντογεωργίου. Σε δύο τραγούδια, ακούμε τη φωνή της ίδιας της συνθέτριας – μπαίνει για πρώτη φορά στον Θρήνο της Μήδειας. Στο κείμενο που συνοδεύει την έκδοση η συνθέτρια υπογραμμίζει τη σημαντική συμβολή των μουσικών της καθώς χαρακτηριστικά τους αποκαλεί συνταξιδιώτες της στο ταξίδι της στον κόσμο του Ευριπίδη. Η Καραΐνδρου έχει γράψει μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις του Αντώνη Αντύπα, από τον Ευριπίδη μέχρι τον Χάρολντ Πίντερ στις ελληνικές προσαρμογές των έργων του.
Εν κατακλείδι: τώρα είναι το μεγάλο στοίχημα της Ελένης Καραΐνδρου. Τώρα που δεν έχει πια τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Οχι πως χρειάζεται να αποδείξει κάτι. Και όχι φυσικά πως δεν δούλεψε και χωρίς τον μεγάλο σκηνοθέτη μας. Αλλά πάντοτε οι ταινίες του την ενέπνεαν, τα σάουντρακ εκείνα αποτελούσαν και αποτελούν τις πιο επιτυχημένες της δουλειές. Κι αυτές σε τελική ανάλυση που την ανέδειξαν. Τώρα είναι… μόνη της. Για να δούμε…
