Του Φάνη Λυσιφάνη

Χορός μ’ εκατομμύρια κι όμως δεν πήρα πρέφα

τι μαγειρεύαν στο ΤΤ, τύφλα να είχ’ η Βέφα!

Ζαλίζουν τα μηδενικά στα νούμερα που βλέπω

κι εγώ, ως τίμιος αστός, φάσκελα μόνον δρέπω …

Μετρώ στο βιβλιάριο τις πενταροδεκάρες

γι’ άλλους τα ντόρτια κι οι διπλές και γι’ άλλους οι εξάρες…

Πόσοι απ’ όσους νόμιζα παλιά πως είναι κάποιοι

τώρα προκύπτει ξαφνικά πως μπορεί να ’ναι σάπιοι;

Ομως κανείς των δικαστών, παιδιά, μη προτρεχέτω

στων πάντων τον διασυρμό προβάλτε πλέον βέτο!

Σκάνδαλα ’δώ, σκάνδαλα ’κεί, σκάνδαλα στον αγέρα

σκάνδαλα ξεφυτρώνουνε μπροστά μας κάθε μέρα

Κυλά σαν μπάλα η ρετσινιά κι όλους μάς παρασέρνει

τη χώρα μας στης διαφθοράς την πρώτη θέση φέρνει

Λεφτά κι αν δεν ετσέπωσες, περήφανος πώς να ’σαι;

Τι μέλλον διαγράφεται, ορθώς διερωτάσαι …

Αλλοι βαρβάρους καρτερούν κι εμείς την τρόικα πάλι

να δούμε τι θ’ αποφανθεί για το δικό μας χάλι

Το έργο το ’χω ξαναδεί κι αυτό που με τρομάζει

είναι πως τίποτα, ποτέ, στο βάθος δεν αλλάζει

Αλλαγές μόνον γίνονται εις της Βουλής τον χάρτη

κι ο ΣΥΡΙΖΑ εχώρισε τον Πέτρο τον αντάρτη

Διαζύγιο και στους ΑΝ.ΕΛΛ. που ’κανε κάποιο ντόρο

και τις απώλειες μετρούν και στο δικό τους χώρο

Και μια που για διάλυση των σχέσεων μιλάμε

την έρημη την Τριερβελέρ καθόλου δεν λυπάμαι

Φαντάζομαι τη Σεγκολέν ν’ αναφωνεί με μπρίο

πως πιάτο είν’ η εκδίκηση που τρώγεται και κρύο!

Τόσες γυναίκες ο Ολάντ, κι ο γράφων ούτε μία…

Τον κόσμο όλο κυβερνά, παιδιά, η αδικία!

Ας φέρει πια κάτι καλό αυτός ο νέος χρόνος

για να μη νιώθω τόσο βλαξ, έρμος, βαρύς και μόνος…