Του Γιώργου Σταματόπουλου

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν λευκά κελιά και οι κρατούμενοι στις πτέρυγες μπορούν να βρίσκονται μαζί και να συνομιλούν τις ώρες που είναι ανοιχτά τα κελιά τους. Τα μόνα «λευκά» κελιά στον Κορυδαλλό είναι τα ειδικά κελιά στα υπόγεια των γυναικείων φυλακών όπου κρατούνται σήμερα οι καταδικασμένοι για τη 17Ν. Εχουν όμως εκπλαγεί οι γνωστοί αστυνομικοί συντάκτες για τη δυνατότητα να συνομιλούν και να συνευρίσκονται οι κρατούμενοι μεταξύ τους μετατρέποντας ένα ανθρώπινο και επιβεβλημένο από την ΕΣΔΑ δικαίωμα σε ύποπτο ραντεβού. Οι συνομιλίες του Ξηρού με τα μέλη των Πυρήνων ανάγονται σε στοιχείο προετοιμασίας της απόδρασης μέσω άδειας ή ακόμα χειρότερα σε νέο τρομοκρατικό σχέδιο δράσης. Η απλή εξήγηση ότι, για παράδειγμα, στην πτέρυγα όπου κρατείτο ο Χ. Ξηρός στοιβάζονται κυρίως αλλοδαποί φτωχοδιάβολοι, άρα ήταν φυσικό να αποζητούσε την παρέα με ανθρώπους που θα μπορούσε να συζητήσει, είναι περίπου αδιανόητη! Ενώ ακούγεται απολύτως λογικό στο μυαλό του κάθε ανθρώπου και φυσικά και των υπαλλήλων της φυλακής, είναι αδιανόητο στα μυαλά των δημοσιογράφων του ΔΟΛ (κυρίως) αλλά και πολλών άλλων. Μέσα στο πλαίσιο της συνωμοσιολογικής αντιμετώπισης του πρωτοχρονιάτικου ρεβεγιόν στον Κορυδαλλό εξυφάνθηκαν τα νέα τρομοκρατικά χτυπήματα, κατά τη γνώμη των ΜΜΕ. Την ώρα που έμπαινε ο νέος χρόνος στην Α πτέρυγα γινόταν ή σύγκλιση των «γενεών της τρομοκρατίας» σε ανοιχτή ακρόαση!

Το γεγονός ότι όλοι οι βουλευτές της Χ.Α., που είναι προφυλακισμένοι με βαριές κατηγορίες, όπως αυτή της εγκληματικής οργάνωσης, βρίσκονται όλοι μαζί στον ίδιο άνετο χώρο δεν προβλημάτισε (και σωστά) κανέναν ότι αυτό θα σημάνει άλλο ένα δολοφονικό χτύπημα της οργάνωσης. Οι τρομοκρατικοί σχεδιασμοί και οι δολοφονικές ενέργειες δεν οφείλονται στις παρέες των κρατουμένων μέσα στις φυλακές και ούτε θα σταματήσουν μόλις τους… χωρίσουν. Συγκεκριμένα είναι κακό μυθιστόρημα αυτή η βλακώδης αλλά και βολική για κάποιους άποψη. Εξηγούμαστε:

Η αντιτρομοκρατική υπηρεσία και οι δυνάμεις αντιμετώπισης ειδικών εγκλημάτων το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, όπως γνωρίζουν επίσης -και από τη διεθνή εμπειρία- ότι οι τρομοκρατικές ενέργειες δεν εκπορεύονται ούτε και σχεδιάζονται στις φυλακές, αλλά κι αν κάποτε γίνεται αυτό, σίγουρα θα διέπεται από συνωμοτικούς κανόνες κι όχι από ρεβεγιόν και παρέα μπροστά στα μάτια όλης της φυλακής.

Βολεύει όμως αυτή η δαιμονοποίηση που απλόχερα προσφέρουν οι τιμητές της τάξης δημοσιογράφοι διότι -με μια επαίσχυντη νομική αυθαιρεσία- θα τιμωρηθούν τώρα οι κρατούμενοι και θα χωριστούν με βάση την ιδεολογική τους αφετηρία για τις ποινικές πράξεις που κατηγορούνται ότι έκαναν. Μπορεί αύριο να πάρει άδεια ένας βιαστής ή ένας δολοφόνος μόλις συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο και πληροί τις προϋποθέσεις γι' αυτό (και καλά θα κάνει), αλλά ο φυλακισμένος για τη 17Ν δεν θα επιτρέπεται να έχει πια καμιά ελπίδα διότι θα καταργηθεί κάθε συνταγματικό του δικαίωμα και κάθε στοιχείο της δικαιοσύνης και του κράτους Δικαίου. Κάποιες δολοφονίες ακόμα κι αν έχουν γίνει με τον ίδιο τρόπο όπως και κάποιες εκρήξεις θα θεωρούνται πιο «τιμωρήσιμες» από κάποιες άλλες. Η διαφορά τους θα έγκειται αποκλειστικά στα κίνητρα του δράστη και όχι στην πράξη. Δικαιοσύνη «τετέλεσται» όμως αν υιοθετηθεί αυτό το μοντέλο τόσο ακραία και τόσο απάνθρωπα. Η πρώτη υιοθέτηση έγινε με τον Ν.187α που εφαρμόστηκε σε κατηγορούμενους που επικαλούνται πολιτικά κίνητρα στις ενέργειές τους και φυσικά αποκλειστικά του… ενός άκρου.

Οσο για την κατασκευή φυλακών υψίστης ασφαλείας που θα δώσει άλλη μία φορά, όπως η πανάκριβη και άθλια κατασκευή των ειδικών κελιών, πολλά κέρδη στις τσέπες της αγαπημένης κατασκευαστικής του σωφρονιστικού συστήματος, είναι μια ακραία απειλητική ενέργεια τιμωρίας αποκλειστικά και μόνο των αυτoπροσδιοριζόμενων ως εχθρών του συστήματος. Οι επικίνδυνες αποδράσεις από τα Τρίκαλα και τις άλλες φυλακές εξελίχτηκαν σε αιματηρά ανθρωποκυνηγητά των κρατουμένων χωρίς τιμωρία πέρα από μια βίαια είσοδο των ΕΚΑΜ στα κελιά για έρευνα. Αντίθετα τώρα η φυγή μέσω μιας άδειας -με κοινό αίτημα των ΗΠΑ και των ΜΜΕ- θα στερήσει τα λιγοστά δικαιώματα σε μία συγκεκριμένη κατηγορία κρατουμένων. Η Δικαιοσύνη θα συναινέσει;