Της Β. Παπαντωνοπούλου

Η μέθοδος ήταν εξαιρετική. Βγαλμένη από τα εγχειρίδια των δημόσιων σχέσεων και του damage control, όπως αποκαλούν οι Αμερικανοί τον περιορισμό των ζημιών…

Το πρώτο μέρος της συνέντευξης του Λανς Αρμστρονγκ στην Οπρα Γουίνφρι παίχτηκε χθες τα ξημερώματα και ξεκίνησε με πέντε βασικές ερωτήσεις και πέντε καταφατικές απαντήσεις:

- Εχεις κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών;

«Ναι».

- Ηταν μία από αυτές η ερυθροποιητίνη;

«Ναι».

- Εκανες επίσης ντόπινγκ με μεταγγίσεις αίματος;

«Ναι».

- Πήρες τεστοστερόνη, κορτιζόνη και αυξητική ορμόνη;

«Ναι».

- Πήρες απαγορευμένες ουσίες ή έκανες μεταγγίσεις και στις 7 νίκες σου στον Γύρο Γαλλίας;

«Ναι».

Μπαμ! Μολονότι όλα τα παραπάνω ήταν γνωστά από την έκθεση-καταπέλτη της Αμερικανικής Υπηρεσίας Αντιντόπινγκ (USADA) εδώ και καιρό, το σοκ για το τηλεοπτικό κοινό ήταν δεδομένο. Ακουγε για πρώτη φορά τον 41χρονο Αμερικανό ποδηλάτη να παραδέχεται αυτό που αρνιόταν μετά βδελυγμίας επί 14 χρόνια. Και, με τέτοια εισαγωγή, ως τηλεθεατής σκέφτεται κανείς: Αφού παραδέχεται ρητά όλα αυτά, τότε όλη η συνέντευξη θα περιέχει αλήθειες…

Εκεί όμως, η εξομολόγηση του Λανς Αρμστρονγκ άρχισε να κάνει νερά. Και τελικά εξελίχθηκε σε μια ομολογία «περιορισμένης ευθύνης».

Το ότι η Οπρα Γουίνφρι δεν είναι δημοσιογράφος αλλά τηλεπαρουσιάστρια, έπαιξε ρόλο. Δεν τον αντιμετώπισε με το κρύο μάτι εκείνου που πιέζει για δύσκολες απαντήσεις, αλλά με την επιθυμία μιας τηλεοπτικής οικοδέσποινας να βγάλει συναίσθημα για να ντύσει ένα προϊόν με τεράστια τηλεθέαση. Και δέχθηκε τα -προσεκτικά διασπαρμένα στην 90λεπτη συνέντευξη:

«Αν γύριζε ο χρόνος πίσω, θα ενεργούσα αλλιώς», ή «είναι δίκαιο να πληρώνω τώρα το τίμημα».

Μετάνοια, που όμως δεν συνοδευόταν από αντίστοιχη εικόνα. Παγωμένο βλέμμα, ενίοτε χαμογελαστός, ελάχιστα νευρικός, καθισμένος χαλαρά με το ένα πόδι πάνω στο άλλο…

Στην ερώτηση, γιατί βγήκε τώρα να παραδεχθεί όσα αρνιόταν, ο Αρμστρονγκ ήταν ασαφής: «Ηταν τόσο τέλειο αυτό το ψέμα για τόσο καιρό». Και «αν δεν επέστρεφα το 2009 στον Γύρο Γαλλίας, πολύ πιθανό όλα αυτά να μην είχαν γίνει γνωστά…»

Δεν θα το χαρακτήριζε κανείς αυτό ακριβώς μεταμέλεια.

Πώς δικαιολογεί την ανελέητη εκστρατεία του εναντίον όλων όσοι είχαν αποκαλύψει τις πρακτικές του με το ντόπινγκ;

«Είμαι ελαττωματικός χαρακτήρας», είπε! Χαρακτήρισε τον εαυτό του «αλαζονικό κάθαρμα», αλλά το δικαιολόγησε ως έκφραση της μαχητικότητάς του, η οποία έγινε εντονότερη όταν αναγκάστηκε να παλέψει με τον καρκίνο. Τότε, όπως είπε, απέκτησε τη νοοτροπία «νίκη πάση θυσία».

Εκανε λόγο για «αδίστακτη επιθυμία να νικάω» και πρόσθεσε πως «όταν δεν μου αρέσει κάτι, περνάω αυτομάτως στην επίθεση».

Η επιχείρηση του Λανς Αρμστρονγκ να ομολογήσει μεν τα ήδη γνωστά, αλλά να καμουφλάρει, ή να κρύψει τις λεπτομέρειες συνεχίστηκε με επιτυχία.

* Δικαιολογήθηκε για τη χρήση των απαγορευμένων ουσιών: «Θεωρούσα ότι ο συναγωνισμός ήταν επί ίσοις όροις, επειδή σχεδόν όλοι ντοπάρονταν. Κοίταξα τον ορισμό της λέξης «απατεώνας» και πίστευα ότι δεν με χαρακτήριζε».

* Αρνήθηκε ότι πίεζε τους συμπαίκτες του να ντοπάρονται, καμιά φορά και με την απειλή απόλυσης από την ομάδα. «Απλά, βλέποντάς με να παίρνω φάρμακα, ακολουθούσαν το παράδειγμά μου».

* Είπε πως το ότι δεν πιάστηκε ποτέ ντοπέ οφειλόταν στο σωστό τάιμινγκ της ομάδας!

* Αρνήθηκε ότι έκανε δωρεά στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδηλασίας (UCI) ως αντίτιμο για να αποσιωπηθεί ένα θετικό τεστ το 2001 στον Γύρο της Ελβετίας.

* Και τόνισε αρκετές φορές ότι δεν πρόκειται να μιλήσει για κανένα άλλο πρόσωπο. Κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα πως τις όποιες αποκαλύψεις για την προστασία και τη συγκάλυψη από άτομα πιθανόν μέσα στην παγκόσμια ομοσπονδία ή σε άλλους φορείς, θα τις κάνει εκεί όπου ίσως θα έχει να κερδίσει κάτι. Στην USADA, για παράδειγμα, προκειμένου να μειώσει την ποινή τού διά βίου αποκλεισμού που του έχει επιβληθεί από τον χώρο του αθλητισμού…