Του Ν. Ασημακόπουλου

Να, λοιπόν, που ο Ολυμπιακός μπορεί και πουλάει ακόμη μια φορά πανάκριβα. Οταν φροντίζει λίγους μήνες πριν να βγάλει τη ρήτρα των 8 εκατομμυρίων ευρώ από το νέο συμβόλαιο του Μήτρογλου και τον ψήνει να υπογράψει, ή όταν αρχικά λέει όχι στα 11 εκατομμύρια ευρώ, ξέροντας ότι η Φούλαμ θα ξαναγυρίσει με προσφορά στα 14-15, τότε σημαίνει πως διαθέτει ολοκληρωμένη εικόνα της αγοράς, ενώ μιλάει με τους μάνατζερ και ξέρει τις διαθέσεις και τις προθέσεις τους.

Παράλληλα:

• Εκμεταλλεύεται ώς εκεί που δεν πάει άλλο την παρουσία της ομάδας κάθε χρόνο στο Champions League.

• Κρατάει το όνομά του στη βιτρίνα της επικαιρότητας με κινήσεις όπως η παρουσία του «πρέσβη Καρεμπέ» ή η ιστορία με τη διαφήμιση της Unicef στη φανέλα για την οποία κάποια στιγμή μίλησε όλος ο κόσμος.

• Καταλαβαίνει πόσο αξίζει ο παίκτης και τον διατηρεί διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή για την πρώτη ευκαιρία που θα παρουσιαστεί.

• Και βρίσκει το ιδανικό τάιμινγκ για να τον σπρώξει, χωρίς ουσιαστικά να αποδυναμώνει το σύνολο.

Βέβαια, η αρχική απόφαση στον Ολυμπιακό ήταν να τον κρατήσει ώς το καλοκαίρι. Ομως αφενός δεν περίμενε τέτοια υπερβολική προσφορά και αφετέρου κανένας δεν είναι σίγουρος για την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται ο παίκτης σε μερικούς μήνες ή με ποιο ακριβώς ποσό θα μπορούσε να πουληθεί, ειδικά μετά τον τραυματισμό του και την αδυναμία του να ενταχθεί στη βασική ενδεκάδα τώρα που επανήλθε.

Αρα τον Ιούλιο ίσως να ήταν αργά, με το «ή τώρα ή ποτέ» να γίνεται η καλύτερη λύση.

Από την άλλη ο Ολυμπιακός πρέπει τώρα να αποδείξει πως το «πουλάω ακριβά» είναι το ένα σκέλος της ιστορίας. Το άλλο έχει να κάνει με το… «αγοράζω έξυπνα και σωστά». Κι αυτό σημαίνει πως οι αντικαταστάτες και του Μήτρογλου (εφόσον φύγει) και του Βάις δεν μπορούν να γίνουν φτηνιάρικα, αλλά με παίκτες προδιαγραφών Champions League που δεν θα είναι δανεικοί.

Αλλη παράμετρος έχει να κάνει με το ότι ο Μαρινάκης ξεπέρασε σ' αυτό το κομμάτι τον Κόκκαλη. Ο οποίος παρότι κατάφερε παλιότερα να δώσει πανάκριβα τον Γεωργάτο στην Ιντερ και τον Καστίγιο στη Σαχτάρ Ντόνετσκ, δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί όσο θα έπρεπε τον Γιαγιά Τουρέ. Στον Ιβοριανό ο τότε Ολυμπιακός συμπεριφέρθηκε πολύ άσχημα και τον ανάγκασε να ψάχνει τρόπο να φύγει με όσα όσα και χωρίς να υπολογίζει τα «θέλω» της ομάδας.

Αυτό άλλαξε την εποχή του σημερινού προέδρου-ιδιοκτήτη… Ο οποίος έφτασε στο σημείο να πουλήσει ακόμη και τον Φέισα πανάκριβα!