Του Γιώργου Σταματόπουλου
Είναι φυσικό να σκεφτόμαστε και να προβληματιζόμαστε για πράγματα που ξέρουμε· εάν κάναμε το αντίθετο, θα ξεγελούσαμε τον εαυτό μας και τη ζωή. Ελα, όμως, που όλοι έχουμε γαλουχηθεί, μέσω της Παιδείας, σε ιδεώδη, σε κάτι δηλαδή που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ισως εκεί να οφείλεται ότι περπατάμε με τη μύτη ψηλά, ψάχνοντας να βρούμε τα ιδεώδη, αρνούμενοι να κοιτάξουμε το χώμα που πατάμε και γι’ αυτό ίσως σκοντάφτουμε συνέχεια και γκρεμοτσακιζόμαστε (και άντε να σηκωθείς άμα έχουν περάσει και τα χρόνια… κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Πολλοί από εμάς αλλού πατάμε κι αλλού βρισκόμαστε και, παρά την παραζάλη τούτη, εξακολουθούμε να επικοινωνούμε· αλλού το σώμα, αλλού το πνεύμα, αλλά επικοινωνούμε.
Ε, να μην περιμένουμε και την καλύτερη επικοινωνία, απλώς αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι, λίγο ώς πολύ, είμαστε έτοιμοι να αλληλοσπαραχτούμε για ψύλλου πήδημα, άσε που υπάρχουν και αυτοί που ζουν μέσα από τα ψέματά τους· αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτε από θλίψη και συμπόνια και κατανόηση.
Ολοι που συμμετέχουμε στο πανηγύρι της παραζάλης δηλώνουμε ότι είμαστε υπέρ της δημοκρατίας, μολονότι η έννοια δήμος δεν μας είναι και τόσο οικεία, ενίοτε δε την ειρωνευόμαστε. Πώς να βρεθεί άκρη; Συνάγεται, όμως, ότι πολλοί δεν έχουμε καλή επαφή με την πραγματικότητα, δεν μας συνέχει η πραγματικότητα αλλά ό,τι έχουμε επιλέξει ως ιδεώδες. Σαφώς και είναι άυλες πολλές έννοιες που καθορίζουν τις κοινωνικές σχέσεις (φιλία, αλληλεγγύη, σεβασμός, αγάπη και λοιπά), όταν όμως έρχεται η στιγμή να ενυλωθούν επικρατεί μπάχαλο, χάνεται το μέτρο, το δίκαιο, η ελευθερία. Αν προσθέσουμε και το πόσο δυσπεπτικοί είμαστε και πόσο αποστρεφόμαστε την ομορφιά, αντιλαμβανόμαστε ότι το είδος πάει για φούντο. Ξινά πρόσωπα, μελανιασμένα εντόσθια, παγωμένα χαμόγελα, άγαρμπες κινήσεις. Αυτό, όμως, είναι ο άνθρωπος και όχι αυτός που θα επιθυμούσαμε. Πέφτουμε, άρα, σε αντίφαση όταν καταγγέλλουμε τα ιδεώδη και υπερασπιζόμαστε την πραγματικότητα. Η δολιότητα επικρατεί, θέλουμε δεν θέλουμε, το συμφέρον εξακολουθεί να κυριαρχεί και στη φιλία και στην έχθρα· και στην αμοιβαιότητα και στον ασκητισμό.
Πολλές ανοησίες που εκστομίζουμε καθημερινά πηγάζουν από την κακή διατροφή και από τη φιλαυτία. Και ο Θαλής έπεσε και τσακίστηκε επειδή παρατηρούσε τα αστέρια αλλά τουλάχιστον εκείνος είδε.
Εμείς ούτε βλέπουμε και γκρεμοτσακιζόμαστε.
