Του Γιάννη Η. Χάρη
Στο φόρτε του ο Φαληρεύς (Στέφανος Κασιμάτης) της «Καθημερινής», Πανδώρα άλλοτε του «Βήματος», ολόκληρη καριέρα δηλαδή με κουτσομπολίστικες στήλες σε σοβαρές εφημερίδες, κουτσομπολίστικες μεν, περιωπής δε, που διαπνέονται από άκρο εστετισμό, άλλοτε με λεπτομέρειες πικάντικες έως shocking (ναι, έτσι το γράφει), άλλοτε με εμβριθείς πολιτικές αναλύσεις, που καταλήγουν σε ευχαριστίες προς τη Χρυσή Αυγή, γιατί είναι η ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τη χειροτερότερή της Αριστερά…
Αυτήν τη φορά (26/1) έχουμε δύο ασκήσεις καλλιγραφίας:
1. Σχολιάζει την πιθανότητα να κατεβάσει ο ΣΥΡΙΖΑ για δήμαρχο Αθηναίων τον Λαζόπουλο, και γαργαλιέται ο Φαληρεύς, πως έτσι σπάνε τα ταμπού και ανοίγει ο δρόμος για να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας ο Πελεγρίνης, πρόεδρος της Βουλής η Ζωή Κωνσταντοπούλου, έως και υπουργός Εξωτερικών ο Τράγκας…
Καλά, ας χαίρεται ο αισθητής μας υπουργό τον Αδωνή του, και χάρισμά μας όλοι οι υπόλοιποι εμάς!
(Γιατί αν πάμε και σε βουλευτές, Ντινόπουλο, Αννα Μισέλ κ.ά., θα τον λυπηθούμε κιόλας.)
2. Μας βάζει έπειτα quiz (όπως το γράφει ο ίδιος) ποιος βουλευτής «έχει τελειώσει το πιο σικ σχολείο». Και μας χαρίζει την απάντηση, πως είναι ο Τσακαλώτος του ΣΥΡΙΖΑ, που αποφοίτησε απ’ το περίφημο St. Paul’s του Λονδίνου. Ολο αυτό, για να μας δώσει το εξής, πάλι γαργαλιστικό: «Κάποιοι συμμαθητές του τον θυμούνται ως “strange boy”: περίεργο παιδί. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοούν. Ολοι μας καταλαβαίνουμε…» προεξοφλεί ο Φαληρεύς.
Προσωπικά τον Τσακαλώτο δεν τον γνωρίζω, και δεν καταλαβαίνω τι εννοούν οι συμμαθητές του. Πολύ περισσότερο τι εννοεί –και τι θέλει, και επιμένει, να εννοήσουμε εμείς– ο Φαληρεύς.
Το σίγουρο που καταλαβαίνουμε, άλλη μια φορά, είναι η σοφία των λαϊκών ρήσεων, όπως του τίτλου λόγου χάρη.
……………………………………………………………………………………..
Η μακάβρια κολοκυθιά και ο ανεύθυνος Υπεύθυνος
Εκανε τον γύρο του Διαδικτύου η καινούρια ιταμότητα του Πρετεντέρη. Μιλάει ο Τσίμας για τους πνιγμένους στο Φαρμακονήσι:
«Θα έπρεπε να ’χαμε δείξει λίγο περισσότερο ενδιαφέρον εμείς πρώτοι. Να μη χρειάζεται να μας το πουν απέξω να διερευνήσουμε την αλήθεια γι’ αυτή την υπόθεση. Γιατί είμαστε ήδη εκτεθειμένοι. Δεν είναι οι πρώτοι 12 αυτοί που πνίγονται. Εχουν πνιγεί 161 άνθρωποι τους τελευταίους 18 μήνες, προσπαθώντας να περάσουν από τα τουρκικά παράλια στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Εχουμε ένα βαρύ ποινικό μητρώο, θέλω να πω…»
«Γιατί; Aπό πού προκύπτει ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι;» τον διακόπτει ξινισμένος και θαρρείς θιγμένος προσωπικά ο Πρετεντέρης.
«Δεν λέω ότι είμαστε υπεύθυνοι, αλλά στην πόρτα μας έχουνε πνιγεί…» μαζεύεται ο Τσίμας.
«Αρα, πώς έχουμε ποινικό μητρώο τότε;» τον εγκαλεί ο Εισαγγελέας.
«Εχουνε πνιγεί στην πόρτα μας…» ξαναδοκιμάζει ο Τσίμας.
«Αρα ποινικό μητρώο δεν έχουμε…» θριαμβεύει ο Καρτέσιος.
«Οχι ποινικό μητρώο· σβήσ’ την έκφραση» υπογράφει τη δήλωση μετανοίας ο Τσίμας. «Εχουμε όμως ένα πρόβλημα μεγάλο…»
«Εγώ δεν δέχομαι την ευθύνη δηλαδή της δικής μας πολιτείας για το αν έρχονται χιλιάδες οι οποίοι καθ’ οδόν» αγορεύει ο αχαρακτήριστος («όχι βέβαια» σιγοντάρει ο Τσίμας), «μες στο Γενάρη μήνα, παίρνουν τα παιδιά τους, ανεβαίνουν σε μια βάρκα στο Αιγαίο» μεγαλουργεί ο αχαρακτήριστος («όχι βέβαια» σιγοντάρει ο Τσίμας), «και προφανώς πνίγονται» καταλήγει ο αχαρακτήριστος. Και λίγο παρακάτω: «Δεν σημαίνει ότι κάποιος φταίει γι’ αυτό…» δίνει τη χαριστική βολή, πάντα αχαρακτήριστος.
Και καλά να μην πιστεύει ο Πρετεντέρης τις μαρτυρίες των μεταναστών, να μην πιστεύει δηλαδή στην άμεση συνέργεια των δικών μας στον πνιγμό των μεταναστών· να μην έχει γενικότερα ακούσει ή διαβάσει, ή να μην πιστεύει για τις βίαιες επαναπροωθήσεις, όπου διόλου σπάνια τρυπάν τη βάρκα των ικετών· καλά να μην πιστεύει και τις εκθέσεις διεθνών οργανισμών, με τα απανωτά πρόστιμα που μας επιβάλλουν (αυτά αλήθεια τα πληρώνουμε; και ποιοι; Ή τάχα εφεσιβάλλει η πολιτεία; ή ο Πρετεντέρης;). Και καλά, ακόμα ακόμα, να αμφισβητεί διεθνείς πάλι κανονισμούς και αποφάσεις, π.χ. ότι δεν επαναπροωθούνται Σύροι κτλ., να αμφισβητεί εντέλει στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Ομως ποιανού πλανήτη μοναδικός κάτοικος είναι ο Πρετεντέρης; Ποιανού κόσμου πολίτη θεωρεί τον εαυτό του; Αμέτοχο δηλαδή και ανεύθυνο για ό,τι συμβαίνει αλλού, πόσο μάλλον δίπλα του;
Εγώ πάντως νιώθω να με βαραίνει αφόρητα η ευθύνη. Και οι ενοχές. Ακόμα και για τον Πρετεντέρη τώρα. Που κοροϊδεύομαι πως ξεμπερδεύω με δυο σχόλια και σημειώματα γι’ αυτόν και όσα εκφράζει.
