Η Αλλοπάρ δίνει σήμερα τη θέση της στην Ελένη, μια ταλαιπωρημένη απ' τις ουσίες γυναίκα, που -όπως γράφει- δίνει αγώνα για να ξαναβρεί τον εαυτό της και την πραγματική της ζωή. Στήριγμά της, η αγάπη της για τα αδέσποτα ζωάκια, που φρόντιζε πριν από την περιπέτειά της και θέλει να φροντίζει και μετά απ' αυτήν. «Εγώ απ' τα αδέσποτα πήρα μόνο αγάπη», γράφει. Ολόκληρη η συγκλονιστική επιστολή της έχει ως εξής:
«Κύριε Παν. Διαμαντή,
κατ' αρχήν χαίρομαι που, έστω και μέσω αλληλογραφίας, μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σας. Και, φυσικά, θαυμάζω αυτό που κάνετε. Είμαι μια πρώην τοξικομανής, κρατούμενη των Φυλακών Θήβας και λέω πρώην γιατί, παρά τη φυλακή και τα κάγκελά της, κάνω έναν δύσκολο αγώνα για να απελευθερωθώ από τις ουσίες και από το εγώ μου.
Εχω μεγάλη ευαισθησία απέναντι στα ζώα γενικά, και ειδικότερα στα αδέσποτα ζώα. Από μικρή τα αγαπούσα και τα φρόντιζα, αλλά ακόμα και στη μοναχική πορεία των ουσιών, η μόνη ανάγκη που εξωτερίκευσα ήταν η ανάγκη μου να φροντίζω τα αδέσποτα ζώα, κυρίως σκυλιά και γάτες. Ενιωθα ότι είμαι ζωντανή, γιατί στην προσπάθειά μου να κρατηθώ από κάπου, μου προέκυψε αυτή η ανάγκη.
Φρόντιζα πάρα πολλά αδέσποτα ζώα, όχι μόνο με καθημερινή τροφή, αλλά και σε συνεργασία με κτηνιάτρους τα περιθάλπαμε. Βρίσκαμε οικογένειες που αναλαμβάνανε να τα κάνουν μέλος της οικογένειάς τους και ανθρώπους που βοηθούσαν στη φροντίδα τους γενικά.
Επειδή κατάγομαι από μια επαρχία κοντά στη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια, πριν μπω φυλακή, ζούσα κι εγώ σαν τα αδεσποτάκια, έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Ζούσα κυριολεκτικά στον δρόμο και έχω δει απίστευτα βασανιστήρια αδέσποτων σκύλων. Συγκεκριμένα, στον συνοικισμό Αθίγγανων Δενδροποτάμου υπάρχει απίστευτη βία και κατά συνέπεια στα αδέσποτα. Υπάρχει μερίδα ανθρώπων που χτυπάνε, μαχαιρώνουν, δένουν στις εξατμίσεις των εφετζίδικων αυτοκινήτων τους αδέσποτα ζώα και αν τα ζώα δεν ξεψυχήσουν, τους δίνουν μια χαριστική βολή και παφ… τέλος. Επίσης υπάρχει και μια μερίδα αυτών που, με “δήθεν” κίνητρο την αγάπη για τα σκυλιά, επεμβαίνουν περισυλλέγοντας τα πιο δυνατά ή μαχητικά και τα βάζουν σε σκυλομαχίες με στοιχήματα. Εχω κάνει καταγγελίες και έχω καλέσει μέχρι και την αστυνομία σ' ένα τέτοιο γεγονός και ομολογώ πως, αν και δεν το περίμενα, έκαναν δραστικές ενέργειες, αλλά ούτε αυτό φτάνει.
Από 'δώ που βρίσκομαι δεν μπορώ να κάνω πολλά, είμαι όμως στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ “Εν δράσει” και είμαι σίγουρη ότι βρίσκομαι σ' ένα καλό περιβάλλον για να γνωρίσω εμένα, να βγω από το εγώ μου και να βρω τον σωστό τρόπο κάποια στιγμή να φροντίζω τα ζώα που τόσο αγαπώ. Κι όταν βγω από εδώ, να ασχοληθώ μέσω του εθελοντισμού με αυτά και να δώσω πίσω (σ' ένα άλλο επίπεδο πια και οργανωμένα) την αγάπη που πήρα από τα σκυλάκια. Γιατί όσο γραφική κι αν φαινόμουν (αφού όταν μ' έβλεπαν οι περισσότεροι έλεγαν “Να η τρελή, το πρεζάκι με τα σκυλιά”), εγώ από τα αδέσποτα πήρα μόνο αγάπη…
Σας ευχαριστώ
Ελένη Μπογιατζή, Θήβα, 14/1/2014
ΥΓ. Συγχαρητήρια και μπράβο για την εναλλακτική εφημερίδα σας. Είναι ένας ωραίος τρόπος να προωθείτε την κριτική ικανότητα και συλλογικότητα. Ιδίως τώρα που ξεσκεπάζεται όλη αυτή η υποκρισία».
* Ευχόμαστε να τελειώσει γρήγορα η περιπέτεια της Ελένης και, καθαρή, ευαίσθητη και δυνατή πια, να συνεχίσει να φροντίζει τα δύστυχα αδεσποτάκια, που τόσο ανάγκη έχουν από άδολη αγάπη. Θέλω πάντως να επισημάνω ότι στα περισσότερα περιστατικά παράλογης βίας εναντίον ζώων, οι «πρωταγωνιστές» δεν ήταν Αθίγγανοι. Και το λέω εκ πείρας, μια και ασχολούμαι 23 χρόνια μ' αυτά τα θέματα…
