Καλούνται να πληρώσουν συμμετοχή (από 23 έως 350 ευρώ) για τις θεραπείες τους. Οσοι δεν «βγαίνουν» οικονομικά κάνουν… εκπτώσεις ή σταματούν τελείως την αγωγή
Της Ντάνι Βέργου
Σήμα κινδύνου εκπέμπουν οι διαβητικοί. Καλούνται να πληρώσουν από 23 έως και 350 ευρώ τον μήνα για τις θεραπείες τους, εκεί που η συμμετοχή τους, μέχρι πρότινος, ήταν μηδενική. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών για το φάρμακο του υπουργείου Υγείας αλλά και της υποχρηματοδότησης του υπερ-Ταμείου, ΕΟΠΥΥ.
Κι επειδή δεν μπορούν να αναλάβουν το κόστος, πολλοί ασθενείς κάνουν εκπτώσεις στις θεραπείες τους ή τις σταματούν, θέτοντας εαυτούς σε κίνδυνο, νοσηλευόμενοι στα νοσοκομεία. Οι δε ανασφάλιστοι και άποροι αντιμετωπίζονται με όποια φάρμακα υπάρχουν στα φαρμακεία των νοσοκομείων και μόνο ως έκτακτα περιστατικά.
Τα παραπάνω επισήμανε χθες η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων και Συλλόγων με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ), Αθανασία Καρούνου, εν όψει της εκστρατείας ενημέρωσης της Ομοσπονδίας που ξεκινά την Πέμπτη σε εννέα δήμους τις Αττικής.
Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι οι πάσχοντες από διαβήτη είναι 800.000-900.000 άτομα.
«Μέχρι προ διμήνου, η συμμετοχή για τους διαβητικούς –τύπου Ι και ΙΙ– ήταν μηδενική», τονίζει η Αθ. Καρούνου. Τα δεδομένα ανέτρεψε ο τροποποιημένος κανονισμός ΕΟΠΥΥ για τους διαβητικούς τύπου ΙΙ, οι οποίοι καλούνται τώρα να πληρώσουν.
Η συμμετοχή 10% που επέβαλε το υπουργείο Υγείας στην ινσουλίνη για τους ινσουλινοθεραπευόμενους τύπου ΙΙ και η συμμετοχή 25% στα αναλώσιμα υλικά για τους τύπου ΙΙ και τον διαβήτη κύησης δημιουργεί προβλήματα στους αρρώστους, προσθέτει.
Το κόστος της ινσουλίνης
Κάθε κουτί ινσουλίνης κοστίζει 40-60 ευρώ και ο ασθενής χρειάζεται δύο τον μήνα, επομένως το κόστος είναι 8-12 ευρώ μηνιαίως. Για τα αναλώσιμα οι ασφαλισμένοι πληρώνουν τουλάχιστον 25 ευρώ τον μήνα: Δύο κουτιά ταινιών (μέτρησης) από 35 ευρώ κοστίζουν συνολικά 70 ευρώ, οι σκαρφιστήρες (βελόνες) 17,5 ευρώ και τα αντιδιαβητικά χάπια 5 ευρώ.
«Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ που ακολουθούν εντατικοποιημένο σχήμα θεραπείας είναι ουσιαστικά σαν κι εμάς με διαβήτη τύπου Ι, ινσουλινοεξαρτώμενοι. Δεν είναι λογικό να πληρώνουν συμμετοχή κι εμείς να εξαιρούμαστε», υπογραμμίζει η Αθανασία Καρούνου.
Στην πιο δύσκολη θέση είναι οι διαβητικοί τύπου ΙΙ που είναι χρήστες αντλίας συνεχούς έκκρισης ινσουλίνης. Οι άνθρωποι αυτοί πληρώνουν από την τσέπη τους μέχρι και 350 τον μήνα. Ο λόγος είναι οτι ο ΕΟΠΥΥ δεν έχει πληρώσει τα χρέη του στα ασφαλιστικά ταμεία των υπαλληλων του δημοσιου (ΟΠΑΔ) και των αγροτων (ΟΓΑ) κι έτσι οι διαβητικοί αναγκαστικά καλύπτουν μόνοι τους το έξοδο. Οι ινσουλινοθεραπευόμενοι ασθενείς αντλίας πάντα αγόραζαν τα αναλώσιμα κατ' ευθείαν από τις εταιρείες και στη συνέχεια εισέπρατταν όλο το ποσό από τα Ταμεία τους. Από τις αρχές του 2012 μέχρι και σήμερα οι ασφαλισμένοι στον ΟΠΑΔ και τον ΟΓΑ δεν έχουν δει επιστροφή των χρημάτων τους, ενώ οι υπόλοιποι ασφαλισμένοι στον ΕΟΠΥΥ (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ) λαμβάνουν τα ποσά με μεγάλη καθυστέρηση, 3-4 μηνών.
Oι διαβητικοί τύπου ΙΙ
Πολλοί διαβητικοί φτάνουν στα νοσοκομεία, επισήμανε η πρόεδρος της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ Αθανασία Καρούνου. Κάνουν εκπτώσεις ή σταματούν τις θεραπείες τους. Εχουμε παρατηρήσει τελευταία ότι πολλοί διαβητικοί τύπου ΙΙ χρήστες αντλίας επιλέγουν αυθαίρετα, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν όλο το κόστος, να το μειώσουν. Θεωρούν ακίνδυνο να αλλάξουν καθετήρα κάθε εβδομάδα αντί για κάθε τρεις μέρες όπως ενδείκνυται, με αποτέλεσμα να βουλώνουν οι σωλήνες, να ανεβαίνει το σάκχαρο στο αίμα και να εισάγονται στο νοσοκομείο με οξέωση, μια εξαιρετικά επικίνδυνη επιπλοκή για την υγεία του διαβητικού.
