Η απάθεια των ψηφοφόρων, η αδυναμία της Αριστεράς, η επικράτηση Νετανιάχου, αλλά και η ανάγκη του για συμμάχους προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση, χαρακτηρίζουν την εκλογική αναμέτρηση
Μάλλον ανιαρή χαρακτηρίστηκε η προεκλογική εκστρατεία στο Ισραήλ, αλλά από τις… βαρετές αυτές κάλπες μπορεί να προκύψει τελικά μία από τις πιο σκληροπυρηνικές κυβερνήσεις της χώρας.
Εάν επιβεβαιωθούν οι συχνά άστοχες δημοσκοπήσεις, παρότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου φαίνεται να έχει εξασφαλίσει την πρωθυπουργία, προβλέπεται ότι τόσο αυτός όσο και το κοινό ψηφοδέλτιο με τους υπερεθνικιστές του «Ισραέλ Μπεϊτένου» θα χάσουν πόντους και θα επανέλθουν αποδυναμωμένοι στην εξουσία, λόγω των καλών επιδόσεων που αναμένεται να καταγράψει η ακροδεξιά «Εβραϊκή Εστία», το κόμμα που ίδρυσε ο εκατομμυριούχος Ναφτάλι Μπένετ, πρώην ηγέτης εποίκων, που πρεσβεύει προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών και στο οποίο οι δημοσκοπήσεις δίνουν έως και 14 έδρες από τις 120 της Βουλής.
Οι κάλπες κλείνουν στις 10 το βράδυ και τότε θα γνωρίζει ο Νετανιάχου εάν θα χρειαστεί και τη στήριξη του Μπένετ, ο οποίος έχει κάνει σαφή την επιθυμία του να μετάσχει στην επόμενη κυβέρνηση. Σε αυτή την περίπτωση βέβαια, η χώρα θα στραφεί ακόμα πιο δεξιά και θα βρεθεί σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης με τον βασικότερο σύμμαχό της, τις ΗΠΑ.
Του Δημήτρη Σ. Φαναριώτη
Ως μια πολιτική παρτίδα την οποία έχει ήδη κερδίσει ο Μπενιαμίν Νετανιάχου παρουσιάζουν οι πολιτικοί αναλυτές τις σημερινές ισραηλινές βουλευτικές εκλογές, οι οποίες ωστόσο χαρακτηρίζονται από τουλάχιστον τέσσερις παραδοξότητες. Τις επισημαίνει ο απεσταλμένος στο Τελ Αβίβ πολιτικός αναλυτής του «Le Nouvel Observateur» Φιλίπ Σρικί και βασίζονται σε μια εις βάθος μελέτη του πανεπιστημιακού ισραηλινού think tank IDI (The Israeli Democracy Index)
1.Απάθεια του δημοκρατικού πληθυσμού απέναντι σε μια χρονίζουσα γεωπολιτική κατάσταση.
To 62% των πολιτών δεν έχουν εμπιστοσύνη στα πολιτικά κόμματα, ενώ οκτώ στους δέκα εκτιμούν ότι οι πολιτικοί άνδρες ελάχιστα φροντίζουν για τα συμφέροντα του λαού και έξι στους δέκα πιστεύουν ότι οι όποιες αλλαγές δεν θα βελτιώσουν τη ζωή τους. Συνεπώς αυτό το οποίο είναι εξόφθαλμο στη σημερινή αναμέτρηση είναι η απάθεια. Για τους ψηφοφόρους οι προτάσεις των πολιτικών δεν έχουν αρθεί στο ύψος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα.
2.Η αδυναμία της Αριστεράς να αναδείξει το έλλειμμα κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής στην ατζέντα της.
Στην προεκλογική καμπάνια η πλειονότητα των Ισραηλινών έθεσε τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα στην κορυφή της ατζέντας (κόστος διαβίωσης, κοινωνική πρόνοια, κοινωνικές ανισότητες, υγεία και παιδεία, οικονομία) σχεδόν αδιαφορώντας για το Παλαιστινιακό ή τη θέση των υπερορθόδοξων στον στρατό. Τα εσωτερικά ζητήματα κυριάρχησαν σε τέτοιο βαθμό, που οι Εργατικοί αποφάσισαν να βασίσουν την καμπάνια τους αποκλειστικά στα καθημερινά προβλήματα, περίπου «σνομπάροντας» τις προσπάθειες επίλυσης του Παλαιστινιακού. Ωστόσο ούτε είχαν συγκεκριμένη και πειστική ατζέντα ούτε τα κατάλληλα πρόσωπα για να την εφαρμόσουν.
3.Ο Νετανιάχου νικητής, επικεφαλής μιας εξασθενημένης συμμαχίας.
Χωρίς αξιόλογο αντίπαλο ο Νετανιάχου είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επανεκλεγεί πρωθυπουργός καθώς η συμμαχία του με το κόμμα Ισραελ Μπεϊτένου και τον ακροδεξιό Λίμπερμαν βρίσκεται μπροστά σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Ωστόσο η νίκη του δεν αναμένεται να είναι θρίαμβος καθώς η συμμαχία του με το Μπεϊτένου μπορεί να προκαλέσει απώλεια στις 42 έδρες τις οποίες διαθέτουν αθροιστικά τα δύο κόμματα. Εάν λοιπόν η συμμαχία χάσει έδρες, το μεγαλύτερο ποσοστό της απώλειας θα ανήκει (λογικά) στον Νετανιάχου. Αν μάλιστα υπολογίσει κάποιος ότι ο «Μπίμπι» κράτησε 12-15 έδρες για τους φίλους του Λίμπερμαν, μπορεί το Λικούντ να χάσει σημαντικό αριθμό εδρών και αν και νικητής, να αποδειχθεί ο χαμένος των εκλογών!
4.Μια αβέβαιη κυβερνητική συμμαχία σε μια βέβαιη εκλογική αναμέτρηση.
Οι εκλογές διεξάγονται με απλή αναλογική, ωστόσο όλα θα κριθούν στη σύναψη των συμμαχιών, οι οποίες σίγουρα θα έχουν το βάρος τους προς τα δεξιά. Το Κέντρο θα παίξει ρόλο στον σχηματισμό κυβέρνησης αλλά θα διασπαστεί, ενώ και οι υπερορθόδοξοι, οι οποίοι αναμένεται και αυτοί να αποκομίσουν κέρδη, είναι και αυτοί κομμένοι στα τρία. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο Νετανιάχου θα πράξει αυτό που γνωρίζει καλά: να επιβιώνει. Και επιθυμεί να σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα χειριστεί δυναμικά τόσο τα εσωτερικά όσο και τα εξωτερικά ζητήματα. Αυτό όμως θα καθοριστεί από τον συσχετισμό των δυνάμεων και τις έδρες, συνεπώς η κάλπη μπορεί να βγάλει έκπληξη. Δηλαδή μια αβέβαιη και ασταθή κυβέρνηση!
