Του Γιώργου Σταματόπουλου
Τα κρατικά ψιχία προς τον κόσμο της πληγείσης από σεισμούς Κεφαλονιάς δεν σώζουν τα προσχήματα. Οπως οι απαλλαγές από άμεση αποπληρωμή δανείων και άλλων υποχρεώσεων δεν είναι ουσιαστική βοήθεια. Ο σχεδιασμός βοήθειας είναι φτωχός, πρόχειρος και εντέλει ανεπαρκής. Θα πει κανείς ότι δεν είναι εύκολο να αναδομηθούν εν μιά νυκτί σχολεία, δρόμοι, κτίρια, λιμάνια, νοσοκομεία… Είναι όμως εύκολο και εύλογο να μελετηθεί το φαινόμενο της κρατικής βοήθειας στο βάθος του, να υπάρχει μακρόπνοο σχέδιο αναδόμησης και όχι μπαλώματα ή ενέσεις και μετά να τα καταπίνει όλα ο χρόνος, η λήθη. Οχι. Διότι έτσι συμβαίνει πάντα όταν το κράτος καλείται να προστατέψει τους πολίτες. Τρανταχτό παράδειγμα, οι φωτιές στην Ηλεία και η φαιδρή αντιμετώπιση των πληγέντων. Το πώς αντιμετωπίζει το κράτος τα καταστροφικά φυσικά φαινόμενα είναι γνωστό σε όλους, όπως γνωστό είναι και ότι μερικοί κάτοικοι δεν πολυενδιαφέρονται να τηρούν τους όρους δόμησης. Είναι μια άλλη πληγή για τη χώρα αυτή η συμπεριφορά ένθεν κακείθεν, η οποία βεβαίως πρέπει κάποια στιγμή να επουλωθεί.
Το μέγα ζήτημα -ίσως επιμένω και είναι λάθος, ίσως όχι- είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη που οφείλουμε άπαντες να (επι)δείξουμε απέναντι στους άστεγους μαθητές και τους ασθενείς πρωτίστως αλλά και σε κάθε πάσχοντα. Ολοι οι δήμοι της χώρας, ανθρωπιστικές οργανώσεις, κοινωνικά σωματεία και φορείς οφείλουν να οργανώσουν ανθρωπιστική βοήθεια (τρόφιμα, ρουχισμό, φάρμακα κυρίως) και να αποσταλεί στους δοκιμαζόμενους. Ετσι λέει η ανθρώπινη λογική κι έτσι φαίνεται ότι θα πράξουν οι περισσότεροι συνάνθρωποι.
Οι καλλιτέχνες οφείλουν να μεταβούν στο νησί και να προσφέρουν δωρεάν το έργο τους (θέατρο, συναυλίες κ.λπ.). Καλό θα ήταν οι βουλευτές να προσφέρουν ένα ποσό από τον μισθό τους για τις ανάγκες, έστω συμβολικά· ίσως επηρεάσουν με την κίνησή τους πολλούς από τους κατέχοντες της χώρας (και της οικουμένης) και προβούν και αυτοί με τη σειρά τους σε πράξεις γενναιοδωρίας. Αλλά το σημαντικότερο παραμένει η ζεστή συμπεριφορά όλων μας απέναντι στην αγωνία των κατοίκων του νησιού. Ισως αυτή η ζεστασιά γίνει το εφαλτήριο για ριζική αλλαγή της «φιλοσοφίας» μας, ίσως χαμογελάσει λίγο η ζωή.
