Αμυνόμενη σκότωσε έναν από τους βιαστές της και κατηγορείται για ανθρωποκτονία από πρόθεση

Της Χριστίνας Πάντζου

Λέγεται Γιακίρι Ρούμπιο, είναι 20 ετών και αμυνόμενη σκότωσε έναν από τους άντρες που τη βίασαν. Η Γενική Εισαγγελία του Μεξικού αγνόησε την καταγγελία για τον βιασμό της, «έχασε» πειστήρια της κακοποίησής της, όπως τις φωτογραφίες από τις πληγές που γέμισαν το σώμα της οι βιαστές της, και διέταξε τη φυλάκισή της για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Τώρα αντιμετωπίζει μια δίκη που μπορεί να την καταδικάσει σε κάθειρξη 60 ετών. Στο κελί που την έκλεισαν για το κουράγιο της αλλά και για τη φρίκη που την οδήγησε να στερήσει μια ανθρώπινη ζωή, η Γιακίρι δέχτηκε μέσα σε τρεις ημέρες 700 γράμματα: στήριξης, οργής, εξομολόγησης παρόμοιων τραυματικών εμπειριών.

Αυτοί που της στέρησαν ελευθερία και αξιοπρέπεια δεν φαντάστηκαν πως θα γινόταν σύμβολο μιας τεράστιας καμπάνιας για τη δικαιοσύνη απέναντι στα θύματα βιασμού.

Στα κοινωνικά δίκτυα δημιουργήθηκε η σελίδα Yakiri Libre (Ελευθερώστε τη Γιακίρι), ενώ χιλιάδες πολίτες συσπειρωμένοι γύρω από την Επιτροπή Πολιτών για την Απελευθέρωση της Γιακίρι στρέφονται κατά των εισαγγελικών αρχών και διαδηλώσεις επαναλαμβάνονται κάθε εβδομάδα. «Αν η υπόθεση έχει προκαλέσει τόσα πάθη, είναι γιατί το κλίμα μισογυνίας μοιάζει να κυριαρχεί στους μεξικανικούς θεσμούς που αντιμετωπίζουν τα εγκλήματα φύλου με αδιαφορία και απαξίωση» υποστηρίζει η Λάουρα Μαρτίνες, διευθύντρια της ADIVAC, οργάνωσης που συνδράμει θύματα βιασμού.

«Οταν μια γυναίκα καταγγέλλει οικογενειακή βία, συχνά οι αρχές αρνούνται να ξεκινήσουν έρευνα και όταν την κάνουν συμπληρώνουν πλημμελώς το αρχείο, έτσι ώστε να δυσχεραίνεται η τιμωρία των δραστών.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις έγκυων γυναικών που απέβαλαν και κατηγορήθηκαν για δολοφονία του εμβρύου. Επιπλέον όταν μια γυναίκα διαπράττει ένα έγκλημα, οι δικαστικές αρχές την καταδικάζουν στη μεγαλύτερη ποινή που προβλέπεται, ενώ όταν το διαπράττει ένας άντρας πετυχαίνει μικρότερη ποινή».

Μέσα σε αυτό το κλίμα διακρίσεων, που τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί, η περίπτωση της Γιακίρι στάθηκε καταλύτης για ένα μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας που κινητοποιεί όλο και περισσότερους άντρες και γυναίκες να διαδηλώνουν έξω από τη φυλακή.

«Εμείς δίνουμε τη ζωή»

Μαζί τους και η Νόρμα Αντράντε, ιστορική ακτιβίστρια κατά των χιλιάδων βιασμών και εκατοντάδων φόνων γυναικών στη Σιουδάδ Χουάρες, μητέρα της Αλεχάντρα, μιας κοπέλας που απήχθη, υπέστη φρικτά σεξουαλικά βασανιστήρια και δολοφονήθηκε το 2001.

Πάντα πλάι της η εγγονή της Χάντε, που απηύθυνε μια έκκληση στα πλήθη: «Να πολεμήσουμε για να ζήσουν όλες οι γυναίκες, να απελευθερωθεί η Γιακίρι και αυτοί οι καταραμένοι να μη μπορούν να μας βλάπτουν πια. Για να καταλάβουν όλοι ότι χωρίς εμάς το Μεξικό δεν αξίζει: Εμείς δίνουμε τη ζωή, είμαστε τα πάντα, είμαστε σημαντικές».

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Απαθανατίζοντας πραγματικές γυναίκες

Το πρακτορείο Getty αλλάζει τα στερεότυπα στα θεματικά στοκ εικόνων

Αν πιστέψουμε τα μεγάλα φωτογραφικά πρακτορεία που προσφέρουν στους πελάτες τους θεματικά στοκ εικόνων, η εργαζόμενη γυναίκα φορά πάντα ταγέρ ή κουστούμι, κατά προτίμηση γόβες και οπωσδήποτε είναι άψογα μακιγιαρισμένη, ενώ όσες εργάζονται σπίτι είναι σαν την Ινδή θεά Ντρούγκα με τα πολλά χέρια ώστε συγχρόνως να γράφουν στον υπολογιστή, να ταΐζουν τα παιδιά και να ανακατεύουν και το φαγητό. Μια νέα συνεργασία υπόσχεται τώρα να δώσει σε αυτές τις εικόνες -οι οποίες δεν έχουν σχέση με τις πραγματικές γυναίκες που συναντάμε στην κοινωνία- την θέση που τους αξίζει στον σκουπιδοτενεκέ των στερεότυπων. Η οργάνωση LeanIn της Σέριλ Σάντμπεργκ ανακοίνωσε μια συνεργασία με το έγκριτο πρακτορείο Getty Images για τη δημιουργία νέας φωτογραφικής βάσης δεδομένων, που θα δείχνει μια πιο αντιπροσωπευτική, θετική και ρεαλιστική απεικόνιση των γυναικών εκτός και εντός σπιτιού. «Βλέποντας αυτές τις στερεοτυπικές απεικονίσεις γυναικών και κοριτσιών, υπάρχει ένα υπόγειο μήνυμα που εγγράφεται όμως στο θυμικό των θεατών: ότι δεν μπορεί να είσαι ή να γίνεις αυτό που δεν βλέπεις να αποτυπώνεται πουθενά» δήλωσε η Σάντμπεργκ στους «Νιου Γιορκ Τάιμς». Η οργάνωση LeanIn αποτελεί συνέχεια του ομώνυμου βιβλίου της Σάντμπεργκ και προσφέρει στήριξη στις γυναίκες για να επιτύχουν τους στόχους τους, καλώντας τες να κυνηγήσουν τις φιλοδοξίες τους «αλλάζοντας τη συζήτηση από το τι δεν μπορούμε να κάνουμε στο τι μπορούμε». Η πρωτοβουλία είναι ιδιαίτερα σημαντική, αν αναλογιστούμε πως στις θεματικές αναζητήσεις του Getty στο λήμμα «γυναίκα» στη νέα συλλογή εικόνων οι εργαζόμενες δεν θα είναι μόνο νεαρές καλλονές με γόβες, αλλά και εργάτριες, χειρουργοί, χημικοί, ερευνήτριες, οδηγοί κ.λπ., ενώ θα υπάρχουν γυναίκες κάθε χρώματος και σωματότυπου, επαγγέλματος και ηλικίας. Επιπλέον το Getty βελτιώνει ακόμα περισσότερο την… εικόνα του, προσφέροντας το 10% των εσόδων από τη νέα βάση δεδομένων του στη LeanIn.org και καθιερώνοντας δύο νέες χορηγίες για φωτογράφους των οποίων η θεματική περιστρέφεται γύρω από ζητήματα ενδυνάμωσης γυναικών.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

«Ασεμνα» ποιήματα για «σεμνά» ρούχα

Είναι μόνο ένα ποίημα, το οποίο σε κάποιον στίχο μεταφέρει την ασφυξία που νιώθει κάποιος βλέποντας να περιστοιχίζεται από μαύρες απρόσωπες φυσιογνωμίες. Αλλά αυτό ήταν αρκετό για το Ιρανικό Δικαστήριο Τύπου (υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Ισλαμικής Καθοδήγησης) ώστε να κατηγορήσει τον εκδότη του λογοτεχνικού περιοδικού «Bukhara» ότι στρέφεται κατά των «ισλαμικών αξιών» δημοσιεύοντας κείμενα που δυσφημίζουν τη «σωστή σεμνή ενδυμασία», δηλαδή το μαύρο τσαντόρ. Η «βεβήλωσή» του έγινε, σύμφωνα με το Δικαστήριο Τύπου, όταν ο ποιητής Μανσούρ Οτζι τόλμησε σε στίχο του να παρομοιάσει τις γυναίκες που φέρουν μαύρο τσαντόρ με κοράκια. Ο Αλί Ντεχμπασί, καθηγητής Λογοτεχνίας και εκδότης του γνωστού περιοδικού, σέρνεται τώρα στα δικαστήρια από την κυβέρνηση Ροχανί, του προέδρου που τηρώντας τις προεκλογικές του υποσχέσεις από τον περασμένο Νοέμβριο απαγόρευσε στις ομάδες περιφρούρησης της αστυνομίας ήθους τη δημόσια διαπόμπευση και σύλληψη γυναικών για «ανάρμοστη ενδυμασία», διατηρώντας ωστόσο το θέμα της «γυναικείας αμφίεσης» ως αρμοδιότητα του υπουργείου Εσωτερικών. Αν το εύρος του κώδικα «σεμνής ενδυμασίας» παραμένει ασαφές, το ίδιο ισχύει και για τους περιορισμούς στην ελευθερία έκφρασης. Οι νόμοι περί Τύπου στο Ιράν σύμφωνα με το ίδιο το Σύνταγμα μάχονται «κατά των εκδηλώσεων της αποικιακής κουλτούρας» και στη βάση αυτής της γενικής αναφοράς τα Δικαστήρια Τύπου μπορούν να ασκούν διώξεις κατά δημοσιογράφων και εντύπων. Τόσο ο εκδότης όσο και ο ποιητής έσπευσαν να απολογηθούν. Το τίμημα είναι ακριβό για όσους δεν «συμμορφώνονται». Οπως η 28χρονη ποιήτρια Φατεμέ Εχτεσάρι τον περασμένο Δεκέμβριο. Στο πλαίσιο μιας πολιτιστικής ανταλλαγής που έφερνε σε επαφή Ιρανούς και Σουηδούς ποιητές, η Φατεμέ βρέθηκε στη Σουηδία για να συμμετάσχει στο πρότζεκτ «Αντίσταση στο Γραφείο μου». Επιστρέφοντας στo Ιράν η σελίδα της στο Facebook όπως και το μπλογκ της είχαν μπλοκαριστεί και η ίδια συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές Εβίν.