→Με… μεταγραφή μεγαλοστελέχους της ΠΑΕ Ολυμπιακός ξεκίνησε το «χτίσιμο» της νέας ανώνυμης εταιρείας ο Μελισσανίδης
Του Τάσου Τσατάλη
Εχει και τα ωραία της αυτή η κόντρα της ΑΕΚ του Μελισσανίδη με τον Ολυμπιακό του Μαρινάκη.
Χθες, για παράδειγμα, από νωρίς το μεσημέρι οι ΑΕΚτζήδικες οπαδικές ιστοσελίδες πανηγύριζαν για μια μεταγραφή… εμπορικού διευθυντή.
Περίεργο ακούγεται με την πρώτη, αλλά δεν είναι. Γιατί μέχρι πριν από λίγα 24ωρα ο Νίκος Καραούζας, που αναλαμβάνει το νέο πόστο στην ΑΕΚ, ήταν εμπορικός διευθυντής στην ΠΑΕ Ολυμπιακός. Κι έφυγε για να πάει στην «Ενωση», της οποίας είναι και οπαδός.
Του αρέσουν τέτοιες κινήσεις του Μελισσανίδη, όπως λένε όσοι παρακολουθούν στενά και την επιχειρηματική του πορεία. Εχει δημιουργήσει, δηλαδή, παράδοση σε «αρπαγές» σημαντικών στελεχών άλλων επιχειρηματικών ομίλων κατά το παρελθόν. Σίγουρα, όμως, με τη συγκεκριμένη ήθελε να στείλει κι ένα επικοινωνιακό μήνυμα.
Να σημειώσουμε πως ο Μαρινάκης βρήκε τον Καραούζα στον Ολυμπιακό όταν πήρε την ΠΑΕ από τον Κόκκαλη και τον αναβάθμισε: από στέλεχος του τμήματος μάρκετινγκ τον έκανε εμπορικό διευθυντή. Αρα η απώλεια είναι βαριά…
Πάντως, πέρα από το επικοινωνιακό, αυτό που έχει σημασία είναι πως ο Μελισσανίδης ξεκίνησε την προετοιμασία για τη δημιουργία της νέας ΠΑΕ. Που ούτε εύκολη είναι ούτε και τελειώνει σε λίγο χρόνο. Τέσσερις με πέντε μήνες χρειάζονται κι εύλογα είναι σε εξέλιξη από τις αρχές του 2014, όσον αφορά τουλάχιστον τις νομικές προετοιμασίες.
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας αυτής ανήκει η στελέχωση τμημάτων της νέας εταιρείας, όπως το εμπορικό. Θα λειτουργούν βέβαια άτυπα για μερικούς μήνες ακόμη.
Βέβαια, ο Μελισσανίδης δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει… στρατιές υπαλλήλων στη νέα ΠΑΕ. Είναι χαρακτηριστικό πως τα τελευταία χρόνια όταν μιλούσε για την ΑΕΚ του 2004 μία από τις αγαπημένες του ατάκες ήταν… «ούτε η Μπαρτσελόνα έχει 90 υπαλλήλους» και «αν αναλάβω ποτέ την ΑΕΚ… σκούπα». Και θα το κάνει πράξη.
Λίγοι και καλοί είναι το σύνθημά του. Φέτος μάλιστα, τη σεζόν του… ερασιτεχνικού αθλητισμού, η δουλειά βγαίνει με τους απολύτως απαραίτητους. Και το ζήτημα είναι ότι βγαίνει, σε αντίθεση με τις εποχές της… πολυκοσμίας, δηλαδή της «ντεμικής ΑΕΚ» του 2004. Το ΟΑΚΑ, η Γράμμου και μετά τα Σπάτα, είχαν γεμίσει με κόσμο, οι περισσότεροι από τους οποίους έπιαναν δουλειά στην ΠΑΕ στο πλαίσιο της «αλληλεγγύης της παρέας»… Υπήρχαν τότε παχυλοί μισθοί ακόμη και για τους πιο χαμηλά αμειβόμενους, αρκετοί από τους οποίους διέθεταν προνομιακές συμφωνίες και κλειστά συμβόλαια, που είτε τους απέφεραν τεράστιες αποζημιώσεις όταν έφυγαν, είτε κατέστησαν απαγορευτική οποιαδήποτε σκέψη για απομάκρυνσή τους, άσχετα αν οι διοικήσεις μετά τον Νικολαΐδη δεν επιθυμούσαν την παρουσία τους.
Κάποιοι, μάλιστα, υπέγραψαν νέα κλειστά συμβόλαια λίγο πριν από την αποχώρηση του Ντέμη από την εταιρεία… Αυτό λεγόταν μάλλον σεβασμός στις ανάγκες μιας ΠΑΕ που ήταν (για τους… απέξω μόνο, όπως φαίνεται) σε διαδικασία εξυγίανσης.
