Ιδιωτεύοντας
Μου προκαλεί φοβερή εντύπωση το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των σχημάτων που θα διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών στις επικείμενες εκλογές εμπεριέχουν στο όνομά τους μία τουλάχιστον από τις λέξεις «υπερκομματικός» ή «ανεξάρτητος».
Προφανώς θεωρούν προνόμιο και πλεονέκτημα την έλλειψη κομματικής ταυτότητας των υποψηφίων που επιδιώκουν να διοικήσουν μικρές και μεγάλες κοινωνίες.
Εύκολα δημιουργούνται ένα σωρό απορίες. Αυτοί οι πολίτες μέχρι σήμερα απουσίαζαν από τα κοινά; Απ’ όλο το πολιτικό φάσμα ούτε ένας σχηματισμός δεν τους εξέφρασε στο πέρασμα των ετών; Οταν οι συμπολίτες τους αγωνίζονταν για τις όποιες ιδέες τους, αυτοί απείχαν, ανέστιοι και απράγμονες, από την πολιτική σκηνή; Δηλαδή σ’ όλη τους τη ζωή πορεύονταν απολιτικά, μακριά από κόμματα και εξαρτήσεις από πολιτικές ιδεολογίες; Οι αρχαίοι αυτή τη στάση ζωής τη χαρακτήριζαν «ιδιωτεία» και θεωρούσαν τέτοιους πολίτες επικίνδυνους για το πολίτευμα.
Αυτοί, λοιπόν, οι σχηματισμοί θα διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών, προτάσσοντας ως πλεονέκτημα και προτέρημα την πλέον επικίνδυνη για τη δημοκρατία στάση ζωής… Εκτός αν δεν είναι έτσι, εκτός αν έχουν και πολιτική ζωή και δράση, αν μετείχαν και μετέχουν και σήμερα σε κομματικές δομές και το κρύβουν. Κοντολογίς, λένε ψέματα… Ομως, ψέματα δεν λες για κάτι που είσαι περήφανος, αλλά για κάτι που ντρέπεσαι. Μήπως το βράδυ της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, στις κακόγουστες πλέον παρουσιάσεις των μεγάλων καναλιών, δούμε ξαφνικά αυτά τα σχήματα; Μήπως την επαύριο των εκλογών ή το ίδιο βράδυ αυτοί οι ίδιοι ξαναποκτήσουν κομματική ταυτότητα και επαίρονται γι’ αυτήν;
Οπως και να ’χει, οι καιροί και οι συνθήκες δεν επιτρέπουν τέτοιες υποψηφιότητες. Σ’ αυτή την κρίσιμη για τον λαό και τον τόπο χρονική συγκυρία, δεν χρειαζόμαστε ούτε πολιτικούς που κρύβουν το παρελθόν τους ούτε ουρανοκατέβατους ηγέτες. Χρειαζόμαστε την αυτοδιοικητική αλήθεια, και αυτή έχει άλλο όνομα. Οι κάτοικοι στις Σκουριές Χαλκιδικής μάς τη διδάσκουν. Είναι ίσως η πρώτη φορά στην Ελλάδα που μέσα από μια αμεσοδημοκρατική διαδικασία αναδεικνύεται υποψήφιος δήμαρχος. Οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής, που παλεύουν για τη σωτηρία του τόπου τους και ζητάνε τη ματαίωση της ανοιχτής εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές, συμμετείχαν μαζικά στο δημοψήφισμα που διοργάνωσαν οι Επιτροπές Αγώνα. Κάλπες στήθηκαν και άνοιξαν συγχρόνως σε έξι χωριά του Δήμου Αριστοτέλη και ανέδειξαν από «τα κάτω» τον υποψήφιο δήμαρχο που θα παλέψει για τα δίκια τους, ενάντια στις καταστροφικές επενδύσεις και το παράνομο κέρδος. Χρειαζόμαστε τέτοια αυτοδιοικητικά σχήματα, που να τα απαρτίζουν ενεργοί πολίτες, πολίτες με δράση, γνώση και διάθεση για αγώνα, αυτοδιοικητικά σχήματα βγαλμένα μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Σχήματα με σαφή φιλολαϊκό προσανατολισμό και προοδευτικό πρόσημο.
Γιάννης Ε. Βαϊόπουλος
μαθηματικός
………………………………………..
Οίκος ευγηρίας
Ενώνονται τα φύλα δίχως βλέψεις.
Με τη μορφή της αδυσώπητης ανάγκης
καμουφλαρισμένη η ωριμότητα
-απαιτεί- κάθε πρωί
που άλαλη η αυτοπειθαρχία σου
υποβάλλει πειθήνια τα σέβη της
στο χαραγμένο από ρυτίδες
ιστορικό του γένους σου
που φορτισμένα υπερασπίζεσαι.
Μάνος Μπινιάρης
Καισαριανή
……………………………………..
Πότε η άνοιξη θα έρθει;
Μέσα στον ουρανό / γκρίζα σύννεφα / πέτρινο το φεγγάρι / οι μέρες είναι γέρικες / αγωνίζονται να ξημερώσουν.
Πικραμένε λαέ της Ελλάδος / είναι δύσκολο να διώξεις / τους χειμώνες από την ζωή σου / πότε η άνοιξη θα έρθει;
Ιωάννα Λαζάρου
Ανω Γλυφάδα, Αθήνα
………………………………………..
Μνημόνιο και κοινωνία
Ενώ η καταστροφική πολιτική του Μνημονίου συνεχίζεται και εντείνεται, οι αντιδράσεις της κοινωνίας ήταν και παραμένουν από υποτονικές έως ανύπαρκτες. Βέβαια, οι δανειστές και δυνάστες μας και οι εδώ ντόπιοι λακέδες τους, όταν τον Μάιο του 2010 μάς έβαλαν στον μηχανισμό στήριξης, βλέπανε πού βρίσκεται η κοινωνία και ότι δεν θα αντιδρούσε. Γι΄ αυτό και μας έβαλαν στο τούνελ των μνημονίων. Βέβαια τεράστιο ρόλο για την παθητικότητα της κοινωνίας έχουν τα ΜΜΕ που με τη νεοφιλελεύθερη καθημερινή προπαγάνδα τους τρομοκρατούν την κοινωνία προκειμένου να μην αντιδρά. Οσον αφορά τη λεγόμενη Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ κ.λπ. η στάση τους στην οικονομική κατοχή της χώρας μας από Ε.Ε. και ΔΝΤ είναι εντελώς ανεπαρκής. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει προσχωρήσει πλέον στη σοσιαλδημοκρατία, η θέση του περί δήθεν καταγγελίας του Μνημονίου και διαπραγματεύσεις μέσα στην ευρωζώνη είναι καθαρή εξαπάτηση της κοινωνίας. Αν ήθελε πραγματικά να αντισταθεί στη μνημονιακή πολιτική, όπως ισχυρίζεται, θα κατέβαζε στον δρόμο τουλάχιστον τον κόσμο που ελέγχει και πλήττεται ιδιαίτερα από τη μνημονιακή πολιτική. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Οσον αφορά το ΚΚΕ προσπαθεί με την ψεύτικη αριστερή φρασεολογία του να κρύψει τη δεξιά πολιτική πρακτική του. Η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική και στην Ελλάδα και στον ευρωπαϊκό Νότο δεν βρίσκει την αντίσταση που έπρεπε να έχει από τους λαούς, γι΄ αυτό και περνάει. Και βέβαια, όπως διαπίστωνε ο Μακιαβέλι, η απάθεια και αδράνεια των λαών ήταν πάντα η καλύτερη οχύρωση για τους δυνατούς. Την πολιτική που επιβάλλουν οι αγορές μόνο ένας ξεσηκωμός των λαών του ευρωπαϊκού Νότου, που δεν φαίνεται ορατός, μπορεί να ανατρέψει και να βάλει τέλος στην απάνθρωπη αυτή νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Μιχάλης Γεωργόπουλος
Νέος Κόσμος
