Του Πέτρου Μανταίου

Νέα κυβέρνηση συνασπισμού απέκτησε το Σάββατο, μετά από δέκα μήνες ακυβερνησίας, ο πολύπαθος Λίβανος. Για «εθνικό συμβιβασμό» κάνει λόγο ο Τύπος («Εφ.Συν.» 17/2), καθώς στην κυβέρνηση συνασπισμού μετέχουν τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα: η παράταξη Χαρίρι, που υποστηρίζει τη συριακή αντιπολίτευση, και η ισχυρή σιιτική Χεζμπολάχ, που μάχεται εναντίον των ανταρτών, στο πλευρό του Σύρου προέδρου Ασαντ. Ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνασπισμού, κατά τύχη, ονομάζεται Ταμάμ Σαλάμ!

Ακόμα και μυθιστόρημα φαντασίας να έγραφε κανείς, στο οποίο να περιγράφεται η αλληλουχία γεγονότων τα τελευταία 35-40 χρόνια στον Λίβανο, δύσκολα θα επινοούσε όνομα πρωθυπουργού πιο κατάλληλο από το… Ταμάμ Σαλάμ. Δεν ξέρω τι σημαίνει το «ταμάμ» στα αραβικά. Στα τουρκικά πάντως, από όπου το έχουμε πάρει κι εμείς και το έχουμε ενσωματώσει στη λεγόμενη αργκό, σημαίνει: ακριβώς, ταιριαστά, υπέροχα. Οσο για το «σαλάμ», που, αν δεν απατώμαι, στα αραβικά είναι χαιρετισμός ειρηνικής διάθεσης, στη δική μας τη γλώσσα παραπέμπει στο γνωστό μας αλλαντικό (χωρίς την κατάληξη), από το οποίο προέρχεται και το… μεταφορικό στην πολιτική φρασεολογία: σαλαμοποίηση, σε περιπτώσεις κατακερματισμού και διάλυσης μιας χώρας.

Στον Λίβανο λοιπόν, που τον σαλαμοποίησε, στα 15 χρόνια του εμφυλίου (από τον οποίο ουδέποτε συνήλθε η άλλοτε ευημερούσα χώρα της Μέσης Ανατολής), η εμπνεύσεως του αλήστου μνήμης Χένρι Κίσινγκερ «λιβανοποίηση» (συνώνυμη, υπό μία έννοια, της σαλαμοποίησης), το ’φεραν έτσι τα γεγονότα, με προεξάρχοντα τον εμφύλιο διαρκείας στη Συρία, ο σημερινός πρωθυπουργός (μεταβατικός και αυτός πιθανότατα!) να ονομάζεται Ταμάμ Σαλάμ! Συγχρόνως: Αδοξο τέλος είχε στη Γενεύη η δεύτερη φάση διαπραγματεύσεων για τη Συρία (140.000 ήδη οι νεκροί από την έναρξη του εμφυλίου). Ενώ στο Ιράκ, οι σαλαφιστές του «Ισλαμικού Κράτους» δείχνει να κυριαρχούν στον ιρακινό Βορρά, κάτι που αναμένεται, λέει το ρεπορτάζ, να φανεί (σαλαμοποίηση και στο Ιράκ δηλαδή!) στις κάλπες του Απριλίου…