Εσπασε τα μέτρα ασφαλείας σε εγκαταστάσεις αποθήκευσης πυρηνικών
Της Χριστίνας Πάντζου
Η Μέγκαν Ράις, μια 84χρονη Αμερικανίδα καθολική καλόγρια, καταδικάστηκε την περασμένη εβδομάδα σε φυλάκιση 2 ετών και 11 μηνών κατηγορούμενη για σαμποτάζ κατά της αμερικανικής εθνικής ασφάλειας επειδή μαζί με δύο ακόμα ειρηνιστές εισέβαλαν σε εγκαταστάσεις αποθήκευσης πυρηνικών, διαμαρτυρόμενοι για την απειλή που συνιστούν αυτά τα όπλα για την ανθρωπότητα.
Διαμαρτυρία
Το συμβάν έγινε το καλοκαίρι του 2012 στην πυρηνική εγκατάσταση Υ-12 NSC του Τενεσί, όταν η Ράις συνοδευόμενη από έναν βετεράνο του Βιετνάμ και έναν ζωγράφο (που καταδικάστηκαν σε περισσότερα από πέντε χρόνια φυλάκισης) έκοψαν τμήμα των συρματοπλεγμάτων του συγκροτήματος, κρέμασαν πανό, γέμισαν τους τοίχους με βιβλικές αναφορές και κόκκινη μπογιά που έχυσαν από μπιμπερό, «συμβολίζοντας το αίμα αθώων παιδιών που χύνεται από αυτά τα όπλα». Το Υ-12 NSC είναι από τα βασικά κέντρα αποθήκευσης πυρηνικών, ενώ διαθέτει και εγκαταστάσεις επεξεργασίας ουρανίου για πυρηνικές κεφαλές.
Οι τρεις ακτιβιστές, μέλη ειρηνευτικού κινήματος, δεν έφτασαν σε αυτές τις μονάδες και οι αρχές επιβεβαίωσαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μπορέσουν να προσεγγίσουν πυρηνικά υλικά. Αλλά ο διευθυντής του συγκροτήματος Στιβ Ερχαρτ επέμεινε στην παραδειγματική τους τιμωρία. Οχι μόνο γιατί προκάλεσαν σοβαρές ζημιές ύψους 53.000. Αλλά κυρίως γιατί σπάζοντας τα μέτρα ασφαλείας έπληξαν σοβαρά την αξιοπιστία των εγκαταστάσεων ως τόπου ασφαλούς αποθήκευσης πυρηνικών. Αντί να προβληματιστεί για το πώς τόσο επικίνδυνα όπλα φυλάσσονται τόσο πλημμελώς, το δικαστήριο αποφάνθηκε πως οι τρεις ακτιβιστές, με πρώτη τη γηραιά καλόγρια, είναι «αμετανόητοι συνήθεις παραβάτες και επιρρεπείς σε υποτροπή».
Η αδελφή Ράις ξεκαθάρισε πως ήταν θέλημα Θεού και «θαύμα» ότι μπόρεσαν να μπουν στις εγκαταστάσεις αυτές και πως δεν έχει στόχο να απειλήσει την ασφάλεια κανενός. Αντίθετα, με την ειρηνική μη βίαιη δράση της θέλει να αποδείξει πως «αυτά είναι παράνομα και ανήθικα όπλα». Απαντώντας στα περί «υποτροπής» αποστόμωσε τον δικαστή ομολογώντας: «Δεν έκανα κάποιο έγκλημα για να μετανιώσω. Δεν μετανιώνω παρά γιατί άργησα τόσο πολύ να πάω εκεί. Δεν ζητώ καμία επιείκεια. Το να παραμείνω στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής μου θα ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσατε να μου προσφέρετε».
Στη φυλακή
Οσο για τους εννέα μήνες που πέρασε πίσω από τα κάγκελα αναμένοντας τη δίκη της, τους θεωρεί εμπειρία ζωής. «Ηρθα κοντά στον πόνο των κρατουμένων, πολλοί από τους οποίους είναι θύματα ενός οικονομικού συστήματος που επενδύει στα όπλα αντί στους ανθρώπους, ενώ οι αληθινοί εγκληματίες είναι αυτοί που παράγουν και προστατεύουν τα πυρηνικά».
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Μια μετανοημένη Femen
Αποκαλυπτικές εμπειρίες σε βιβλίο
Οι Femen, η ομάδα των ακτιβιστριών που με όπλο τα γυμνά στήθη τους (πάντα νεανικά και σφριγηλά) διαμαρτύρονται για όλα τα δεινά των γυναικών σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αντιμετωπίζουν μια λιποταξία, που ίσως στοιχίσει πολύ στη φήμη τους. Η Αλις εγκατέλειψε τις συναγωνίστριές της και ετοιμάζει ένα βιβλίο όπου καταγράφει την εμπειρία της αλλά και εκείνη κι άλλων γυναικών που συμμετείχαν καταγγέλλοντας ότι η οργάνωση πιέζει ασφυκτικά τα μέλη και απαιτεί τέτοια πειθαρχία που οδηγεί κυριολεκτικά στην αποξένωση. «Παύεις να υπάρχεις σαν άτομο, δεν σκέφτεσαι πλέον ως ξεχωριστή προσωπικότητα αλλά ως ομάδα», λέει η Γαλλίδα που αποφάσισε να κρατήσει την ανωνυμία της έως τη δημοσίευση του βιβλίου της.
Η προς το παρόν ανώνυμη ακτιβίστρια έμεινε ενάμιση χρόνο στην οργάνωση που τελεί υπό τις εντολές της Ουκρανής Ινα Σεβτσένκο και συμμετείχε σε δεκάδες διαμαρτυρίες περιλαμβανομένης εκείνης στον Καθεδρικό τής Νοτρ Νταμ στο Παρίσι – διαμαρτυρία για την οποία έχουν ασκηθεί διώξεις. Εφυγε γιατί, όπως λέει, υπάρχει κάτι νοσηρό στην απόλυτα κάθετη λειτουργία της οργάνωσης. «Σου στερούν κάθε πρωτοβουλία, σε εμποδίζουν να έχεις άποψη. Μπαίνεις για να αγωνιστείς κατά της υποταγής των γυναικών και βρίσκεσαι να βλέπεις τον εαυτό σου υποταγμένο. Δεν μπορεί να παλεύεις για την ελευθερία των γυναικών όταν νιώθεις ότι σε καταπιέζουν και σου στερούν τη δική σου ελευθερία».
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Femen αντιμετωπίζουν επικρίσεις για την αντίληψή τους περί φεμινισμού. Πέρσι στο Φεστιβάλ της Βενετίας προβλήθηκε ένα ντοκιμαντέρ για την οργάνωση με τίτλο «Η Ουκρανία δεν είναι ένα μπουρδέλο», όπου αποκαλύπτεται ότι την ιδέα για τη δημιουργία της οργάνωσης το 2008 αλλά και για την τακτική του «γυμνόστηθου φεμινισμού» είχε ένας άντρας. Πρόκειται για τον 40χρονο Βίκτορ Σβιάτσκι, που στο ντοκιμαντέρ εμφανίζεται να δίνει εντολές και να λειτουργεί σαν πνευματικός πατέρας των κοριτσιών που μάχονται κατά της πατριαρχίας.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Οι γυναίκες είναι όμορφες
Η δεκαετία του ’60 σηματοδότησε μια τεράστια αλλαγή στη στάση και τη συμπεριφορά των γυναικών. Μάρτυρας αδιάψευστος αυτών των μεταλλάξεων ο φακός του Γκάρι Γουίνογκραντ που επί περισσότερο από μία δεκαετία απαθανάτισε τον τρόπο που συμπεριφέρονταν, χειρονομούσαν και εκφράζονταν οι γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Η διάσημη σειρά του «Οι γυναίκες είναι όμορ- φες», που είχε πρωτοπαρουσιαστεί το 1975 και είχε χαρακτηριστεί κοινωνιολογικό δοκίμιο μιας εποχής, εκτίθεται από τις 19 Φεβρουαρίου και έως τις 23 Μαρτίου στο Μουσείο Multimedia Τέχνης της Μόσχας.
Ο καλλιτέχνης, γνωστός και ως «πρίγκιπας των δρόμων», φωτογράφισε συστηματικά γυναίκες σε δημόσιους χώρους: σε καφετέριες, πισίνες, δεξιώσεις, πάρτι, και κυρίως έτσι όπως περπατούσαν γιορτάζοντας τη σεξουαλικότητά τους με τον τρόπο που ντύνονταν, που χτενίζονταν, που κινούνταν, που γελούσαν, που κοιτούσαν. «Οι φωτογραφίες δεν συνθέτουν την εικόνα ενός νέου τύπου ομορφιάς, αλλά συνιστούν ένα είδος δοκιμίου που αποκάλυπτε τη νέα ελευθερία των γυναικών: χωρίς συμπλέγματα, σίγουρες για τον εαυτό τους και γι’ αυτό και για την εικόνα τους. Είναι η στιγμή που εξεγείρονται κατά της δικτατορίας τού “τι θα πουν οι άλλοι” και απολαμβάνουν αυτό που οι ίδιες νιώθουν και είναι. Πλάσματα που εκπέμπουν αυτοπεποίθηση, χαρά, αποδοχή και που αυτή τους η αύρα -έτσι όπως την αιχμαλωτίζει η κάμερα του Γουίνογκραντ- τις κάνει ακόμη πιο γοητευτικές», γράφει η Ισπανίδα επιμελήτρια της έκθεσης Λόλα Γκαρίντο.
Παρών σε όλα τα μεγάλα Μουσεία, από το MOMA στο Tate ή το Pompidou, και θεωρούμενος από τους κληρονόμους του Φρανκ Κάπα, ο διάσημος Αμερικανός καλλιτέχνης, που έφυγε από τη ζωή πριν από 30 χρόνια, έλεγε πως «φωτογραφίζω για να μάθω πώς μοιάζει ο κόσμος φωτογραφημένος». Ο κόσμος των γυναικών που φωτογράφισε ήταν αυθεντικά όμορφος.
