To… μπέρδεμα του ψωμιού
Ψωμί, αρτοποιήματα -γιαννιώτικο, αγιορείτικο…- ζυμωμένα στον φούρνο της γειτονιάς, κατεψυγμένο, στα Mini-Max Markets, με το τεμάχιο, με το ζύγι όλα αυτά με συμπλήρωμα ελέω έκθεσης ΟΟΣΑ (προφανώς εδώ εξαντλούνται και οι παρατηρήσεις του για ματιά και στην κοινωνία και όχι μόνο οι αριθμοί) και άμεση υλοποίηση από την κυβέρνησή μας.
Στον δρόμο των αναδιαρθρώσεων όπως και με το γάλα και τους συστηνόμενους «λαχανόκηπους» στην ύπαιθρο (βότανα, ρόδια κ.λπ.) στον δρόμο της σύγκλισης αυτής της νέας Ευρώπης (και με εκλογές μάλιστα!).
Μόνο που από την πρωινή εκπομπή του «φιλολαϊκού» – έμπειρου Γιώργου Παπαδάκη, μ’ όλους αυτούς τους καλεσμένους του κείνο που μας έμεινε ήταν το «μπερδεύεται το σύστημα διακίνησης του ψωμιού… αυτό είναι άλλο θέμα» και τα γνωστά με σύγχυση, πάντα μη εφαρμόσιμα μακριά από το πρόβλημα, την ουσία! Πόσο μάλλον όταν μ’ αυτή την ανεργία-ρεκόρ σε συνδυασμό με το δράμα-κωμωδία που παίζεται μ’ αυτό, την τόσο χαμηλή καταναλωτική συνείδηση, ακόμη και σήμερα, σε μια αγορά τόσο ιδιόμορφη σε σχέση με τις άλλες χώρες, προστίθεται τώρα και το μετακατοχικό σύνδρομο του ζυγίσματος για ένα αντίδωρο! Τόση φασαρία για το τίποτα!
Ποιος ξέρει, ίσως έτσι να πλησιάσουμε τους στόχους σύγκλισης στα δημοσιονομικά και πιο πολύ τιθάσευσης της ακρίβειας και επιτέλους η οικονομία μας να πάρει μπροστά!
Η πολυβόητη, πολυθρυλούμενη ανάπτυξη!..
Γιάννης Π. Κορδής
…………………………………………………………………
«Ρινόκερος»
Φιλοξενούμαι προσωρινά στην περιφέρεια των Αθηνών και λίγες φορές κατεβαίνω στο κέντρο. Σε μία απ’ αυτές αποβιβαστήκαμε με τη σύζυγό μου από τον ΗΣΑΠ στη στάση «Θησείο» και πήγαμε στο ομώνυμο θεατράκι να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Ρινόκερος» του Ιονέσκο. Εκπλήρωσα έτσι μια υπόσχεση στον εαυτό μου από παλιά. Το πρωτοανέβασε ο Κάρολος Κουν δεκαετίες πριν και το έχασα από μια αδικαιολόγητη αναβλητικότητα. Στο μεταξύ, διάβασα το έργο και περίμενα την ευκαιρία μιας νέας παράστασης με συνοδεία καλής κριτικής για να το δω να παίζεται. Μου την έδωσε προ ημερών η εφημερίδα σας με ολοσέλιδη αναφορά. Η συμβία μου γνώριζε τους (τις) ηθοποιούς και θαύμαζε τις σκηνοθετικές ικανότητες του Θωμά Μοσχόπουλου. Παρακολουθήσαμε τη φιλότιμη δουλειά τους με αμείωτο ενδιαφέρον. Ενας ύμνος στην αξιοπρέπεια του μοναχικού ανθρώπου, που δεν υποκύπτει στη θολούρα της σκέψης που επιχειρεί η ξαφνική εισβολή στη ζωή της πόλης του παχύδερμου θηρίου με τη φοβερή θορυβώδη δύναμη, την εκτυφλωτική γοητεία και τη σκόνη που σηκώνει στο πέρασμά του. Δεν είμαι κριτικός θεάτρου, αλλά η παράσταση ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.
Μακάρι να μπορούσαν να τη δουν εκτός από μας, της όψιμης νιότης, και όλη η φοιτητιώσα νεολαία, οι μαθητές (-τριες) Λυκείου αλλά και του Γυμνασίου με κάποια μικρή ενημέρωση για να μπορούν να κρατούν το μυαλό στα χέρια τους και να σκέφτονται όταν βρεθούν -και θα βρεθούν συχνά- ανάμεσα στις ζητωκραυγές, τα παρατεταμένα χειροκροτήματα και τις αρές του όχλου.
Ενα έργο του παραλόγου με πολλή λογική…
Μπάμπης Δαμουλιάνος
Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ,
Βριλήσσια
……………………………………………………………………………..
Εκλογές και καθρεφτάκια
Πλησιάζουν οι εκλογές και μοιράζουν οι κυβερνήτες καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.
Παρά τη δειλή επιχειρούμενη κάθαρση υπό το βάρος της ελληνικής χρεοκοπίας, εξακολουθεί να υπάρχει επιτακτικά το λαϊκό αίτημα: «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα».
«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ», ο δικομματισμός, με τις καταστροφικές πολιτικές του και με τη συναίνεση της λαϊκής ψήφου, έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και σε διεθνή ανυποληψία.
Σήμερα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, εξακολουθούν οι κυβερνώντες, λόγω προεκλογικής περιόδου, να τάζουν παροχές και να παρουσιάζουν μια εικονική ρόδινη πραγματικότητα, λέτε και η Ελλάδα έγινε ξαφνικά σαν το υπερρεαλιστικό ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου «Η κοιλάδα με τους ροδώνες».
Η σχέση του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ έχει ανέβει από 120% σε 178%. Το δημόσιο χρέος, παρά τα μνημόνια και τον σφαγιασμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, εξακολουθεί να βρίσκεται στα 320 δισ. ευρώ, όσο και όταν εισήλθαμε στη «θερμή αγκαλιά» της Μέρκελ και του ΔΝΤ. Εν τω μεταξύ, υπάρχουν στη χώρα μας 1.500.000 άνεργοι, ήτοι το 28% του εργατικού δυναμικού, 300.000 επιχειρήσεις που έχουν βάλει λουκέτο και πλήθος αυτοκτονιών. Επίσης έχουν πραγματοποιηθεί δραστικές περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση δώρων και επιδόματος αδείας. Συνετελέσθη δε πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Στο «δόγμα του σοκ» εντάσσονται και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η παραχώρηση του δημόσιου πλούτου στους ιδιώτες για εκμετάλλευση και αύξηση κερδών και εις βάρος των μισθοσυντήρητων και μεσαίων στρωμάτων που θα πληρώνουν πλέον για τις δημόσιες υπηρεσίες. Το Σύστημα Υγείας στη χώρα μας είναι τριτοκοσμικού τύπου και συνεχώς υποβαθμίζεται. Με αυτό το «σαξές στόρι» και μέσα από τα ερείπια οικονομίας και κοινωνίας, πέτυχε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου «το πρωτογενές πλεόνασμα». Θα δεχτεί ο λαός να συνεχίζουν να τον εμπαίζουν;
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
