Του Πέτρου Μανταίου

Πέραν από πολίτης, που μια ζωή πληροί εις το ακέραιον το καθήκον του και επίσης μια ζωή πληρώνει κερατιάτικα και για την επόμενη ζωή του εν ουρανοίς, αισθάνομαι και προσωπικά θιγμένος απ’ αυτό το πάρτι (ή την πάρτη) των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ομοίως αισθάνομαι και για τις κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά μ’ αυτές, μέσες-άκρες, ασχολούμαι καθημερινά). Και αισθάνομαι προσωπικά θιγμένος, διότι, όπως διάβασα («Βήμα» 23/2), μεταξύ των ΜΚΟ που φέρονται να τα έκαναν «μούτι», φιγουράρει και μία με την επωνυμία Κέντρο Στρατηγικού Σχεδιασμού για την Ανάπτυξη «Δήμητρα» (ίσως πρέπει να ανοίξει ξεχωριστό κεφάλαιο με τις επωνυμίες πολλών από τις ΜΚΟ ως πρότυπα προμελετημένης απάτης!).

Η περί ης ο λόγος Δήμητρα (ή Δημητρούλα ή Τούλα ή Μιμή ή δεν ξέρω πώς αλλιώς…) φέρεται ότι στα πολλά και διάφορα «ανθρωπιστικά ανά τον κόσμο» που έχει στο ρεπερτόριό της, «είχε χειριστεί (και) μεγάλα ποσά για την υποστήριξη χωρών που είχαν πληγεί από το τσουνάμι, το 2004». Οθεν αισθάνομαι προσωπικά θιγμένος, διότι τότε, μαζί με την αξέχαστη γυναίκα μου και χάρη στην επιμονή της, είχαμε συμβάλει κι εμείς από το οικογενειακό βαλάντιο, ανάμεσα σε αμέτρητους άλλους πολίτες της Ελλάδας και του κόσμου, με ποσό 50 ευρώ κατατεθειμένο σε υποδειγμένο λογαριασμό της Εθνικής, στην ενίσχυση των θυμάτων από το τσουνάμι.

Εγινε, θυμάμαι, τότε ντόρος για το ποιοι διαχειρίστηκαν και πού πήγαν πολλά από αυτά τα χρήματα, που… εκτράπηκαν προς άγνωστες κατευθύνσεις. Δεν ξέρω αν τα συγκεκριμένα ποσά είχε χειριστεί η Δήμητρα ή η… Καλλιόπη ή… Ξέρω όμως και βεβαιώνω (και αυτό ίσως αποτελεί ένδειξη για περαιτέρω έρευνα…) ότι ουδέποτε, για το ποσό που καταθέσαμε, λάβαμε απόδειξη για τη γνωστή φορολογική χρήση. Κυριολεκτικά αυτά τα χρήματα (δεν ξέρω και πόσων άλλων καταθετών) πήγαν… υπέρ πίστεως, ίσως και εις υγείαν των κορόιδων…