→Ο Κονγκολέζος έμεινε τον Ιανουάριο, ενώ είχε ετοιμάσει βαλίτσες για επιστροφή στη Μονακό

Του Μ. Μορφονιού

Στο ξεκίνημα του προηγούμενου μήνα ο Ντελβίν Εντινγκά παρατηρούσε όλο… ζήλια τον Μετζανί και τον Γιαταμπαρέ να μαζεύουν τα πράγματά τους και να γυρίζουν πίσω στη Γαλλία.

Ο γεννημένος στις 14 Μαρτίου του 1988 Κονγκολέζος είχε βαρεθεί προφανώς να βλέπει να μη «σπάει» με τίποτα το δίδυμο Μανιάτη – Σάμαρη στον άξονα του Ολυμπιακού. Και προφανώς θα ήθελε να πάει σε κάποιον σύλλογο για να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής!

Ο Εντινγκά είχε ετοιμάσει βαλίτσες, αλλά έμεινε τελικά στον Πειραιά επειδή είχε αγωνιστεί πριν να έλθει στον Ολυμπιακό και στην ομάδα που ανήκει, στη Μονακό, οπότε δεν θα μπορούσε να συνεχίσει σε τρίτο σύλλογο, παρά μόνο αν άλλαζε… ήπειρο.

Η ποδοσφαιρική του μοίρα όμως δεν τον άφησε αβοήθητο. Ο Μίτσελ τού έδωσε την ευκαιρία, όταν διαπίστωσε ότι ο Ανδρέας Σάμαρης, που ήταν από τους πρωταγωνιστές στο πρώτο μισό της διαδρομής, εμφανιζόταν «καταπονημένος» από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Ετσι ο Εντινγκά παρουσιάστηκε ως το «τρίτο πρόσωπο» ανάμεσα σε αυτόν και στον Μανιάτη.

Από τα ματς με τον Ατρόμητο άρχισε να τον «ζεσταίνει» ο Μίτσελ. Κι όταν τον άφησε εκτός αποστολής στον αγώνα με τον ΟΦΗ, τότε όλοι καταλάβαμε ότι τον προόριζε για το πρώτο ραντεβού κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και σε τι ρόλο! Να αναλάβει να φορέσει «χειροπέδες» στον Γουέιν Ρούνεϊ, ο οποίος λίγες μέρες νωρίτερα είχε υπογράψει το πιο ακριβό συμβόλαιο στην Αγγλία…

Ο Εντινγκά ήταν ίσως ο κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού, άσχετα αν σε τέτοιες περιπτώσεις το μεγαλύτερο μέρος της δόξας το κατακτούν αυτοί που στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα.

Ο Κονγκολέζος έκανε όμως πολλά περισσότερα και από τον Ντομίνγκες και από τον Κάμπελ (οι οποίοι έπαιξαν και λιγότερο), αφού, εκτός από το γεγονός ότι κράτησε τον Ρούνεϊ μακριά από τον… Ρομπέρτο, είχε πολύ καλές τοποθετήσεις και κυκλοφόρησε την μπάλα με «σίγουρες πάσες». Ετσι δεν έδωσε το δικαίωμα στους αντιπάλους του για «κλέψιμο» και δημιουργία κόντρα επίθεσης, σε χρονική φάση όπου ο Ολυμπιακός ετοιμαζόταν να πάει μπροστά, αλλά θα έπρεπε υποχρεωτικά να γυρίσει πίσω.

Αυτή η αλλαγή ταχύτητας, από την πρώτη στην όπισθεν, δεν έγινε ποτέ χάρη στον Εντινγκά. Και η «κόκκινη Φεράρι» έφτασε στο φίνις με το υπέρ της 2-0.

Για τον Κονγκολέζο τα 90 λεπτά της 25ης Φεβρουαρίου ήταν «ματς καριέρας», είτε αυτή συνεχιστεί στον Ολυμπιακό είτε στη Μονακό είτε σε άλλον σύλλογο, χωρίς μάλιστα να αλλάξει και… ήπειρο!