Του Τάσου Πετρόπουλου*

Σύμφωνα με τις διαρρέουσες πληροφορίες, εκδόθηκε η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία, με διαφορά μιας ψήφου, απέρριψε την αίτηση ακύρωσης της ΠΟΣΠΕΡΤ, με το σκεπτικό ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα τέθηκε σε λειτουργία η ΝΕΡΙΤ και επομένως δεν υπήρξε παραβίαση της αρχής της συνέχειας των δημόσιων υπηρεσιών.

Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, η παραπάνω απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας αντιστρατεύεται με τρόπο κατάφωρο την αρχή της συνέχειας των δημόσιων υπηρεσιών.

Οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν αντικείμενό τους την αδιάκοπη παροχή αγαθών ή υπηρεσιών προς τους πολίτες. Η αρχή της συνέχειας των δημόσιων υπηρεσιών, ακριβώς λόγω της σπουδαιότητας των βασικών αναγκών που παρέχουν, δεν επιτρέπει την έστω πρόσκαιρη παύση της λειτουργίας τους. Η ΕΡΤ παρείχε, και μάλιστα κατά τρόπο ουσιαστικά διασφαλισμένο, τις υπηρεσίες που συνταγματικά οφείλει για ποιοτική ενημέρωση, ψυχαγωγία, πολιτισμό, παιδεία, προστασία της νεότητας, μειονεκτούντων ατόμων κ.λπ.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την απόφασή του κάνει και ένα λογικό άλμα. Ερχεται δηλαδή να δικαιολογήσει ανατρέχοντας όχι τη στιγμή της διακοπής της ΕΡΤ αλλά αυτό που έγινε εκ των υστέρων (και μάλιστα με τον πρωτόγονο τρόπο που έγινε).

Ουσιαστικά δηλαδή το Συμβούλιο της Επικρατείας ερευνώντας όπως θα έπρεπε τη στιγμή της διακοπής της ΕΡΤ έκανε την προφητεία ότι θα λειτουργούσε αργότερα η ΝΕΡΙΤ. Και η προφητεία αυτή έγινε χωρίς να υπάρχει κανένα δικαιολογητικό στοιχείο. Η ΝΕΡΙΤ δεν έχει λειτουργήσει ακόμη.

Η ισχυρότατη μειοψηφία του Συμβουλίου της Επικρατείας αποδεικνύει ότι το δικαστήριο αυτό ισορρόπησε υπό το βάρος των ευθυνών που βαρύνουν την ίδια την κυβέρνηση και στάθηκε μακριά από την αποστολή του για έλεγχο της νομιμότητας του κράτους, καθώς η κυβέρνηση στην περίπτωση της ΕΡΤ δεν παραβίασε μόνο το Σύνταγμα αλλά και σειρά αποφάσεων των θεσμικών οργάνων του Συμβουλίου της Ευρώπης που επιβάλλουν στα κράτη–μέλη να εγγυώνται τη χρηματοδότηση και την ανεξαρτησία των δημόσιων μέσων ραδιοφώνου και τηλεόρασης από πολιτικές και οικονομικές παρεμβάσεις. Ενδεικτικά αναφέρομαι στις αποφάσεις της Τέταρτης Ευρωπαϊκής Υπουργικής Συνδιάσκεψης του 1994, της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης (Απόφαση 1636/2008), της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης (Απόφαση 1641/2004) και στις Συστάσεις R(96)10 και CM/Rec (2007)3.

Περιττό να τονίσω ότι τα πολιτικά δικαστήρια που θα κρίνουν την ακυρότητα των απολύσεων των εργαζομένων στην ΕΡΤ δεν εμποδίζονται από την απόφαση που θα εκδώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας, καθώς τα δικαστήρια αυτά θα κρίνουν, σύμφωνα με το εθνικό και ευρωπαϊκό δίκαιο, την υποχρέωση που έχει ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας να απασχολεί, λόγω διαδοχής, τους εργαζομένους της ΕΡΤ. Σύμφωνα με την παραπάνω απόφαση της Ολομέλειας, η διαδοχή αυτή υπάρχει και στη διαπίστωση αυτή στηρίχτηκε η πλειοψηφούσα άποψη.

…………………………………………………

* Δικηγόρος