Στο στούντιο που ηχογράφησε δεκατρία τραγούδια, με την κιθάρα του στο χέρι και ακόμα δύο όργανα, μας έπαιξε μια μουσική βαθιά, που σε καλεί να την κάνεις δική σου και που ξέρεις ότι θα την αγαπήσεις. Οπως κάθε φορά. Ηδη το τραγούδι «Τ’ όνομά μου είναι δρόμος» ξεχώρισε στα ραδιόφωνα

Της Μαρίνας Κουβέλη

Στις 15 Οκτωβρίου ο Σωκράτης Μάλαμας μπήκε στο στούντιο Sierra έχοντας έτοιμα για ηχογράφηση τα νέα του τραγούδια. Εμεινε εκεί κάνα δίμηνο, έως τις 16 Δεκεμβρίου. Μερικούς μήνες μετά, ο τραγουδοποιός μάς κάλεσε στον τόπο του «εγκλήματος» για να τα μοιραστεί μαζί μας. Χθες το μεσημεράκι, λοιπόν, μας υποδέχτηκε στον χώρο που γεννήθηκαν και πήραν μορφή.

Δεν μας είχε συνηθίσει σε τόση εξωστρέφεια και μας ξάφνιασε η πρόσκληση για μια ζωντανή παρουσίαση. Το νέο άλμπουμ του σημαντικού δημιουργού έχει τίτλο «Ο χάρτης» (MINOS EMI) κι ο ίδιος για να μας ξεναγήσει στους σταθμούς της μουσικής του περιπέτειας επιστράτευσε όλο του το χιούμορ, την άνεση, τη γνωστή του αμεσότητα και δύο εξαιρετικούς μουσικούς του: τον Φώτη Σιώτα (βιολί) και τον Κυριάκο Ταπάκη (μπουζούκι, λαούτο, ούτι).

«Καλημέρα ή καλησπέρα να σας πω;», αναρωτήθηκε παίρνοντας τον λόγο. «Πρώτη φορά βρίσκομαι με κοινό τόσο νωρίς. Μου αρέσει αυτός ο χώρος. Θα ήταν καλός για συναυλίες. Τι λέτε; Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε τα νέα τραγούδια με δύο όργανα. Σαν να ακούτε το πρώτο ντέμο. Μια πρωταρχική ύλη. Θα σας βασανίσουμε όσο μπορούμε περισσότερο. Θα τα ακούσετε όλα. Οσοι δεν αντέχουν, θα βγαίνουν για ένα καφεδάκι και θα επιστρέφουν. Οσοι πάλι δεν αντέξουν καθόλου, βγαίνουν για καφέ και δεν ξαναγυρίζουν. Χρειαζόμαστε την υπομονή και τον ενθουσιασμό σας. Το επόμενό μας πρόγραμμα θα το κάνουμε μέρα. Θα ξεκινάμε στις 6, θα τελειώνουμε στις 10 και μετά θα έχουμε όλη τη νύχτα μπροστά μας να παίζουμε άλλα πράγματα…», πρόσθεσε γελώντας.

Πήρε την κιθάρα στα χέρια, την κούρδισε, τακτοποίησε λίγο τα χαρτιά με τους στίχους στο αναλόγιο, ζήτησε να του ρυθμίσουν τα μόνιτορ, μας εξομολογήθηκε ότι δεν έχει μάθει ακόμα φαρσί τα λόγια όλων των τραγουδιών και ξεκίνησε.

Τα 13 νέα κομμάτια του Σωκράτη Μάλαμα δεν είναι τραγούδια που ξεπετάς με το πρώτο άκουσμα. Είναι τραγούδια που απαιτούν πολλές ακροάσεις. Που όσο συχνότερα τα ακούς, τόσο πιο βαθιά τα βιώνεις. Είναι φορές που θυμίζουν τις πιο καλές παλιές του στιγμές. Είναι άλλες που καταλαβαίνεις ότι φρέσκος αέρας έχει μπει στο στούντιο.

Οι περισσότεροι στίχοι, εκτός από τους δικούς του, ανήκουν στον Γιώργο Κλεφτογιώργο, ο οποίος, όπως παραδέχτηκε ο Μάλαμας, τον κινητοποίησε πολύ. «Η αλήθεια είναι ότι με βομβάρδισε με στίχους και με παρέσυρε. Οχι μόνο γιατί με έβαλε σε διαδικασία να μελοποιήσω, αλλά και γιατί περίμενε σαν μικρό παιδί να δει πώς θα γίνουν τα τραγούδια του», σχολίασε.

Το τραγούδι με τίτλο «Τ' όνομά μου είναι δρόμος» έδωσε εδώ και μέρες -από ραδιοφώνου- μια πρώτη αίσθηση του δίσκου. «Τ' όνομά μου είναι δρόμος/ είναι λέξεις ιδρωμένες/ που τις είπα σε αγίους και τρομάξανε/ η ζωή μου είναι νύχτα/ είναι νύχτα που δεν ήρθες/ είναι φώτα που ποτέ τους δεν ανάψανε», λένε οι στίχοι του κομματιού, που ξεχώρισε ήδη από τον δίσκο. Από αυτό ξεκίνησε και την παρουσίαση χθες ο Σωκράτης Μάλαμας.

Αφού έπαιξε τα δύο πρώτα κομμάτια, έκανε παύση και απευθύνθηκε στον κόσμο λέγοντας: «Πώς πάει; Σας λείπει το τσιγάρο; Σας καταλαβαίνω. Τις προάλλες παίξαμε στο Βερολίνο κι επειδή ο χώρος ήταν μεγάλος πίστεψα πως θα μας επέτρεπαν το κάπνισμα. Αλλά πού τέτοια τύχη. Τρεισήμισι ώρες κόντεψα να τρελαθώ».

Στον δίσκο υπάρχει επίσης το κομμάτι «Του κόσμου τ' ακριβά», του Δημήτρη Αδοργιαστού τον οποίο ο Μάλαμας γνώρισε από κοντά μόλις χθες, οι «Παρελάσεις», που ερμηνεύει η Ελένη Βιτάλη, ο «Χάρτης», ένα υπέροχο λαϊκό, τα «Τσιγάρα» με τον θρακιώτικο ρυθμό, αλλά και το «Σ' αγαπάω και σκορπάω» με τους τρυφερούς στίχους: «Μυρίζουν άρωμα και δρόμο τα φιλιά σου/ και τους ορίζοντες μου κρύβουν τα μαλλιά σου/ λέω για λίγο το θυμό σου να τρομάξω/ και τα τραγούδια μου στα χέρια σου να κάψω/ κοίτα τη φλέβα στο λαιμό μου πώς χορεύει/ και το θεό που για θεά του σε πιστεύει».

Για το τέλος άφησε το κομμάτι που συνέθεσε για να αφιερώσει στον Αλκη Αλκαίο. «Αυτός που μόνος προχωρά/ το δρόμο του κι αντέχει/ κοιτάζει γύρω τα ξερά και μες στο νου του βρέχει. Μαζεύει διάφανο νερό/ τη στέρνα του γεμίζει/ και μ' ένα τάσι πορφυρό/ τη θάλασσα δροσίζει», λένε οι στίχοι του Βαγγέλη Βελώνια.

«Εγώ δεν μπορώ να γράφω για δικούς μου ανθρώπους, μου είναι αδύνατον», εξήγησε ο Σ. Μάλαμας. «Εφυγε, όμως, ο Αλκαίος και δεν μπόρεσα να αρθρώσω δυο λέξεις να του αφιερώσω. Εχω μελοποιήσει στίχους του, αλλά να γράψω γι' αυτόν δεν κατάφερα».

Και με τον δικό του λακωνικό και γλυκό τρόπο μάς αποχαιρέτησε: «Ευχαριστώ όλους τους συνεργάτες μου και κυρίως εκείνους που μου χάρισαν τους στίχους τους. Δεν έχουμε άλλες κουβέντες να πούμε, φτάνουν όσα ακούσαμε. Σας φιλούμε στο στόμα. Εχετε την αγάπη μας». Οχι μόνο. Εχουμε πια και 13 υπέροχα τραγούδια να ακούμε…