Του Πέτρου Μανταίου

Μετά από κυοφορία εννέα μηνών παρά μία μέρα, από εκείνη την καταγέλαστη και επικίνδυνη σύλληψη της 11ης Ιουνίου πέρσι, το Τρίτο Πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας επανέρχεται σήμερα, 10 Μαρτίου 2014, στις κανονικές του 24ωρες μεταδόσεις, αφού μεσολάβησε μικρό διάστημα δοκιμαστικών μεταδόσεων, επί τα αυτά∙ δηλαδή περίπου με τους ίδιους παραγωγούς που διέθετε και πριν από το διαβόητο «λουκέτο», με παντοτινά χαραγμένο στις μαύρες σελίδες της ιστορίας των ερτζιανών το λουκέτο-χειροπέδες σε καγκελόπορτα του Μεγάρου της ΕΡΤ στην Αγ. Παρασκευή.

Με αιωρούμενη την εύλογη απορία του συνάδελφου Δημήτρη Κανελλόπουλου («Εφ. Συν.» 6/3): «Να επαναλειτουργείς ένα ραδιόφωνο που έκλεισε προ μηνών, με το ίδιο σχεδόν προσωπικό που είχε τότε; Τι άλλο από παραδοχή ήττας είναι αυτό;», να ευχηθούμε ο τοκετός να είναι αρτιμελής, πνευματικά διαυγής και γόνιμος, χωρίς αμετροεπείς παρεμβάσεις ανθρώπων, παρά τω πρωθυπουργώ, που ούτε για το μέτρο φημίζονται ούτε στη νοημοσύνη διαπρέπουν.

Να μου επιτραπεί να αφιερώσω το σημερινό χρονογράφημα στην αξέχαστη γυναίκα μου, που τερμάτισε τη δημοσιογραφική της πορεία στην Ελληνική Ραδιοφωνία (ΕΡΑ2) και που μαζί, σ’ εκείνες τις παλλόμενες μέρες του περασμένου Ιουνίου, οι δυο μας και αρκετοί άλλοι συνάδελφοι, βοηθούσαμε, όσο και όπως μπορούσαμε, τους συναδέλφους της ΕΡΤ, πρώτα να σώσουν τη δουλειά τους και μετά, την ποιότητα στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Γιατί βλέπουμε, δυστυχώς, μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, με τα όποια ελαττώματά της, πού οδήγησε την ελληνική ραδιοτηλοψία η ιδιωτική πρωτοβουλία των δανείων και της υφαρπαγής (το πάπλωμα του καβγά!) των ραδιοφωνικών, προπαντός των τηλεοπτικών, συχνοτήτων.

Επίσης, ως παλαιός συνεργάτης του Τρίτου Προγράμματος (1989-90, πρωινή εκπομπή «Τρίτο Βήμα»), επιθυμώ, οι νυν συνάδελφοι, παλαιοί και νεότεροι, που θα συνεχίσουν το Τρίτο, να συνεχίσουν και την παράδοσή του, βέβαιοι πως η επιμονή στο σωστό και το ωραίο δεν είναι αγώνας άγονος…