Ο Τζον Μπάνβιλ, βραβευμένος με Μπούκερ Ιρλανδός συγγραφέας, κάνει μια δεύτερη καριέρα με το ψευδώνυμο Μπέντζαμιν Μπλακ, με το οποίο υπογράφει τα περιζήτητα αστυνομικά μυθιστορήματά του. Στην εφηβεία του είχε γοητευτεί από τον εμβληματικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Ομως, από το μυαλό του δεν περνούσε ότι θα έγραφε μια καινούργια αστυνομική περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον Μάρλοου μέχρι που ο ατζέντης του, Εντ Βίκτορ (ο οποίος διαχειρίζεται και την πνευματική περιουσία του Τσάντλερ), τον έβαλε σε πειρασμό.
Ετσι, μόλις κυκλοφόρησε σε Ευρώπη και Αμερική το αστυνομικό «Τhe Black-Eyed Blonde» (H μαυρομάτα ξανθιά) διά χειρός Μπέντζαμιν Μπλακ, όπου αναβιώνει ο κυνικός και μοναχικός ντετέκτιβ. Η υποδοχή είναι θετική: ένα βιβλίο που βγάζει φρεσκάδα, ενώ παραμένει πιστό στο πνεύμα του φημισμένου Αμερικανού συγγραφέα.
Στις σελίδες του συναντάμε τον Μάρλοου στο γραφείο του να σκυλοβαριέται, όταν ένα μυθικό πλάσμα, η γυναίκα του τίτλου, εμφανίζεται μπροστά του και τον καθηλώνει με τα μάτια της, «μαύρα και βαθιά όπως μια λίμνη στο βουνό». Η όμορφη, κομψή Κλερ Κέιβεντις, που ξέρει το παιχνίδι της αποπλάνησης -στην παγίδα του έχει πέσει ο Μάρλοου πολλές φορές-, αναζητά τον πρώην εραστή της ο οποίος έχει εξαφανιστεί, ενώ στην υπόθεση εμπλέκεται μία από τις πιο πλούσιες οικογένειες του Μπέι Σίτι. Μια νέα περιπέτεια στους κακόφημους δρόμους του Μπέι Σίτι, στην Καλιφόρνια, αρχίζει.
Ο Τζον Μπάνβιλ παραδέχεται πως ήταν εξαιρετικά διστακτικός να αναλάβει το εγχείρημα. Πλήθος τα ερωτήματα που τον βασάνισαν, όπως αποκαλύπτει σε κείμενό του στην «Guardian»: «Μπορώ, ένας Ιρλανδός, τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, να επιχειρήσω να γίνω η συνέχεια ενός θρυλικού και αγαπημένου συγγραφέα, του οποίου η πρώτη νουβέλα εκδόθηκε έξι χρόνια πριν γεννηθώ; Αυτό ήταν αρκετό να με αποθαρρύνει. Θα μπορούσα να εφεύρω μια πλοκή που θα ταίριαζε στα τρομερά περίπλοκα μυστήρια του μετρ; Θα μπορούσα να πιάσω τη γεύση του μεταπολεμικού Λος Αντζελες, την προφορά, την ατμόσφαιρα, τη στυφή αίσθηση ενός τόπου και χρόνου τόσο συγκεκριμένου στα βιβλία του Μάρλοου; Κυρίως, θα ήμουν σε θέση να αποδώσω έναν πειστικό Μάρλοου;»
Υπογραμμίζει την ποιότητα των αστυνομικών του Αμερικανού στιλίστα, το καθαρό ύφος, την πλούσια σε μεταφορές γλώσσα, «αισθησιακή και τραγανή, αναδίδει την ατμόσφαιρα της Καλιφόρνιας τη δεκαετία του ‘50». Το ενδιαφέρον του όχι τόσο για την πλοκή αλλά στο να δημιουργεί συναίσθημα μέσα από τον διάλογο και την περιγραφή.
Ο Μπάνβιλ έσκυψε στα μυθιστορήματα του Τσάντλερ, στα δοκίμια και τα γράμματά του, ενώ δανείστηκε τον τίτλο από μια λίστα με πιθανούς τίτλους που διατηρούσε ο ίδιος. «Προσπάθησα να μη μιμηθώ τον Τσάντλερ, αλλά να τιμήσω το δυναμικό, γενναίο και μελαγχολικό πνεύμα του μετρ της πρόζας. Και τώρα εύχομαι να μπορούσα να τον συναντήσω σε κάποιο σκιερό μπαρ, στο Σάνσετ, να καθίσω δίπλα του, να ανάψω το τσιγάρο του, να τον κεράσω ένα τζιν και να τον ρωτήσω πώς του φάνηκε».
Επιμ.: Παρή Σπίνου
