Του Πέτρου Μανταίου

Δεν πρόκειται για παραλλαγή του γνωστού παροιμιώδους «του ύψους ή του βάθους» είτε για το περίπου ομότιτλο, πρόσφατο βιβλίο του Νάνου Βαλαωρίτη «Ή του ύψους ή του βάθους», αν και ο τίτλος του σημερινού μου χρονογραφήματος συγγενεύει και με τα δύο: βιβλίο και παροιμιώδη έκφραση. Μόνο που είναι κάπως πιο κυριολεκτικός και επίκαιρος. Υψος είναι βέβαια η ανύψωση, ηθική και πνευματική/δημιουργική, που συνήθως επιτυγχάνεται με ατομική ή κοινή δράση για το κοινό καλό, αλλά και με τη δημιουργική ενασχόληση, μέσω π.χ. της συγγραφής ή της Τέχνης.

Στην περίπτωσή μας, ύψος είναι μία μουσική βραδιά, από τη Σμύρνη ίσαμε την Κρήτη, με αμφιτρύωνα την Ενωση των Απανταχού Σφακιανών, προχθές στην κατάμεστη αίθουσά της στην οδό Ζαλόγγου, όπου έτερψαν τους ακροατές ο καλός τραγουδιστής και συνθέτης Νίκος Ανδρουλάκης με διαλεχτούς συνεργάτες, τούς: Στέλιο Καρύδα, κιθάρα, Νίκο Καραβιδάκη, λαούτο, και Νίκο Κιάκο, βιολί· τι σπουδαίες μουσικές έχει η παράδοσή μας, εάν οι μουσικοί τις υπηρετούν με την αγάπη που τους πρέπει!

Το βάθος τώρα… εστιάζεται και αυτό στην Κρήτη· ακριβέστερα, στην ευρύτερη περιοχή: δυτικά της Κρήτης, μεταξύ Ιταλίας, Μάλτας, Λιβύης, όπου έχει προγραμματιστεί να «καταστραφούν» τα χημικά όπλα της Συρίας, με μέθοδο που απειλεί με καταστροφή (χωρίς εισαγωγικά αυτή) το περιβάλλον της Μεσογείου και λέγεται, η μέθοδος αυτή, υδρόλυση, που θα εκτελεστεί εν πλω, πάνω σε αμερικανικό σκάφος, με τα επικίνδυνα «λύματα» να αποβάλλονται στη Μεσόγειο· όπως οι νεοέλληνες απορρίπτουμε τις γόπες από τα τσιγάρα, να ανταμώσουν τις… γόπες του αφρού.

Εξ ου και οι Κρητικοί, σε ογκώδη συγκέντρωση στη Σούδα, την Κυριακή, υπό βροχή, διαμαρτυρήθηκαν και επιχειρηματολόγησαν κατά της υδρόλυσης των χημικών όπλων, διαβεβαιώνοντας ότι είναι αποφασισμένοι να μην καταθέσουν τα όπλα υπεράσπισης του περιβάλλοντος της Κρήτης και της Μεσογείου. Του ύψους και η διαμαρτυρία…