«Ο δεσμοφύλακας έφερε έναν χοντρό βούρδουλα για να με μαστιγώσει σ’ όλο μου το κορμί, μου έβαλε χειροπέδες, με ακινητοποίησε στην πόρτα σαν αρνί και μου έκανε ηλεκτροσόκ, μέχρι που λιποθύμησα. Μετά το βασανιστήριο, υπέγραψα οχτώ κενές κόλλες χαρτί
Βάρντα Σουλαϊμάν, 31 ετών, κρατούμενη 19 μήνες

Της Βίκυς Καπετανοπούλου

«Η Συρία είναι τώρα ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη στη Γη για ένα παιδί. Χιλιάδες ανήλικοι έχουν χάσει τη ζωή τους, έχουν ακρωτηριαστεί κι έχουν απολέσει σχεδόν κάθε πτυχή της παιδικής τους ηλικίας»… Τα στοιχεία για τη «χαμένη γενιά» της εμπόλεμης Συρίας, που παραθέτει στην τελευταία έκθεσή της η UNICEF, φέρνουν σφίξιμο στο στομάχι.

Συνολικά 5,5 εκατομμύρια παιδιά εντός κι εκτός συριακών συνόρων έχουν πληγεί βάναυσα από τον εμφύλιο σπαραγμό και χρήζουν άμεσης ανθρωπιστικής και ψυχολογικής βοήθειας – αριθμός που υπερδιπλασιάστηκε μέσα σ' έναν μόλις χρόνο. Οι θάνατοι ανηλίκων ξεπερνούν σε νούμερα κάθε άλλη πρόσφατη σύρραξη στην περιοχή, επισημαίνει η UNICEF, υιοθετώντας μεν τον επίσημο απολογισμό του ΟΗΕ για 10.000 νεκρά παιδιά, τονίζοντας όμως πως ο πραγματικός αριθμός τους είναι μεγαλύτερος.

Οι ανήλικοι εκτοπισμένοι εντός Συρίας αγγίζουν πλέον τα 3 εκατομμύρια, από 920.000 τον Μάρτιο του 2013. Παράλληλα, οι ανήλικοι πρόσφυγες έχουν φτάσει το 1,2 εκατομμύριο, από 260.000 που ήταν πέρσι. Από αυτούς, οι 425.000 είναι κάτω των 5 ετών… Σχεδόν 323.000 παιδιά της ίδιας τρυφερής ηλικίας επιβιώνουν σε περιοχές υπό ασφυκτική πολιορκία ή απρόσιτες στα συνεργεία αρωγής. Στην έκθεση περιγράφονται ανείπωτες θηριωδίες που υφίστανται τα αθώα αυτά θύματα μέσα στην ίδια τους τη χώρα: αρπαγές από σπίτια, σχολεία και νοσοκομεία, στρατολόγηση σε πεδία μαχών ή σε λαθρεμπόριο όπλων, ομαδικοί βιασμοί, βασανιστήρια.

Το ζοφερό παρόν και το δυσοίωνο μέλλον τα έχει σημαδέψει για μια ζωή – μια ζωή που, άθελά τους, δεν έζησαν ως παιδιά, απολαμβάνοντας μάθηση, περίθαλψη και ασφάλεια. Η αμετάκλητη απώλεια αυτών των βασικών αγαθών απειλεί το απώτερο μέλλον ολόκληρης της χώρας, όταν τα παιδιά αυτά θα κληθούν κάποτε ως ενήλικοι πολίτες να αναλάβουν την αναμόρφωση και ανοικοδόμηση της πατρίδας τους, την αποκατάσταση της σταθερότητας και της συμφιλίωσης…

Αυτή η μέρα, όμως, μοιάζει να βρίσκεται έτη φωτός μακριά.

«Ρεπορτάζ» από την κόλαση

Μετά την αποκάλυψη τον Φεβρουάριο έκθεσης εμπειρογνωμόνων -βασισμένης σε ντοκουμέντα Σύρου αποστάτη- που έκανε λόγο για 11.000 νεκρούς κρατούμενους στα κολαστήρια του Ασαντ, η εφημερίδα «Guardian» δημοσιοποίησε χθες σπαρακτικές μαρτυρίες Σύρων πρώην φυλακισμένων και συγγενών αγνοουμένων, οι οποίοι περιγράφουν τα πάνδεινα που υπέφεραν στην προσπάθειά τους να επιζήσουν ή να εντοπίσουν τους δικούς τους σε κρατητήρια της Δαμασκού και άλλων πόλεων.

«Το κελί ήταν 5 επί 5 μέτρα, γεμάτο με περισσότερους από 100 κρατούμενους. Για φαγητό μάς έδιναν ένα κομμάτι ψωμί δυο φορές τη μέρα. [...] Μου έριξαν οξύ στα πόδια, όσο ήμουν κρεμασμένος στον τοίχο. Ο πόνος ήταν πέραν κάθε περιγραφής. Ενιωσα ότι η καρδιά μου θα εκρήγνυτο εκείνο το λεπτό. [...] Κάποιοι φυλακισμένοι πέθαναν στο κελί μας, άλλοι κατά την ανάκριση. Υπήρξε μέρα που μετακίνησα 4 πτώματα. Αλλοι πέθαναν από ασιτία, άλλοι από αρρώστια ή τραύματα εξαιτίας των βασανισμών. [...] Ημουν 95 κιλά πριν από τη σύλληψη και 60 κιλά όταν με άφησαν ελεύθερο».

Ράμι Νασίρ, 30 ετών, κρατούμενος επί εφτά μήνες