Του Γιώργου Σταματόπουλου
Προκαλεί απορία, τουλάχιστον, η επιμονή ορισμένων να παραμείνουν με νύχια και με δόντια στο πάλαι ποτέ κραταιό και αγλαό Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Και καλά, για τον νυν πρόεδρο είναι κατανοητή αυτή η επιμονή, διότι αν φύγει θα αναγκαστεί να ψωμίζεται με άλλον τρόπο, είτε παραδίδοντας μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου είτε προβαίνοντας σε ομιλίες για το πώς παίρνεις ένα από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας, που εναλλάσσεται με το άλλο στην άσκηση εξουσίας, και σε τάχιστο χρόνο το οδηγείς σε κραταιά πτώση, στην ανυποληψία, στη λοιδορία της κοινωνίας· πώς το κάνεις ανυπόστατο.
Βεβαίως δεν φταίει ο ίδιος γι’ αυτήν την κατάντια του κόμματος, αλλά είναι από τους κύριους φταίχτες μαζί με τον προηγούμενο, που χρημάτισε και πρωθυπουργός της χώρας, έχοντας «παραμυθιάσει» με κάτι περί συμμετοχικής δημοκρατίας και στελέχη της διανόησης· το «λεφτά υπάρχουν» εξαπάτησε τους λαϊκούς, τα αθύρματα της πολιτικής.
Αποδεικνύεται τώρα πόσο ψεύτικα κυβέρνησαν, πόσο ξεγέλασαν απλούς ανθρώπους που πίστεψαν σε σοσιαλιστικά ιδεώδη και ότι θα συμμετείχαν στο χτίσιμο ενός κοινωνικού κράτους με λαϊκό έρεισμα και υποστήριξη.
Στελέχη, μεγάλα και μικρά, επιδόθηκαν σε έναν άνευ προηγουμένου πλουτισμό, καταπατώντας θεσμούς, ηθική, μέτρον. Αντί να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου επί τα βελτίω [να αρχίσουμε δηλαδή να σκεφτόμαστε ηθικά ή να ταυτίζουμε την πολιτική με την ηθική (και την αισθητική)] συνέβη ακριβώς το αντίθετο· παραδοθήκαμε στον άνευ όρων και ορίων αγώνα αναρρίχησης στην εξουσία υιοθετώντας την πιο ακραία μορφή του φιλελευθερισμού που πλάσαραν περήφανοι οι «σοσιαλιστές» κυβερνήτες, κυβερνητικοί, κόλακες, αριβίστες, κομματάρχες και δεν συμμαζεύεται. Δεν υπολόγισαν, φαίνεται, ότι όλα έχουν ένα όριο· η αλαζονεία τους δεν τους επέτρεψε να δουν ότι είχαν εξευτελίσει τον λαό και είχαν εξαπατήσει τους ψηφοφόρους τους.
Φαίνεται, λοιπόν, ακόμη και σήμερα ότι αυτή η αλαζονεία, αυτή η υπεροψία και κατά συνέπεια ο αυταρχισμός δεν έχουν εγκαταλείψει τους περισσότερους και παραμένουν «πιστοί» στο «κίνημα». Και οι άλλοι που το εγκατέλειψαν, όμως, δεν το έπραξαν διότι δεν ικανοποιούνται ιδεολογικά αλλά διότι διέβλεψαν νωρίς ότι η εξουσία πάει αλλού, σε μιαν άλλη Αριστερά, που αλίμονο αν στηρίζεται σε τέτοιους. Και όμως, έτσι είναι περίπου τα πολιτικά πράγματα στη χώρα. Ερχονται και εκλογές…
