Τέτοιες μέρες πριν από ακριβώς δέκα χρόνια στη δημόσια σκηνή κάνει ντεμπούτο η εθνοφιλής κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Η ευδόκιμος θητεία της αποτελεί την αρχή του τέλους της χώρας όπως την ξέραμε, το τέλος της αρχής της ζοφερής περιόδου στην οποία στρώνει το χαλί. «Πάρτι, πάρτι στις 7 του Μάρτη» άδουν με οίηση στις πλαστικές συγκεντρώσεις οι «γαλάζιοι» οπαδοί. Το μακάβριο πανηγύρι τους ωστόσο και τα αποκρουστικά μεθεόρτιά του διαρκούν πέντε συναπτά έτη. Αδαμάντινος χαρακτήρας ο Κωστάκης, κατά πώς τον αποκαλεί ο λαός τονίζοντας το πολιτικό του μέγεθος.
Ευαίσθητο περί τα οικολογικά, με σπάνια αίσθηση του χιούμορ, τον περιγράφουν όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά. Αρέσκεται στο καλό φαΐ και τη νόστιμη παρέα. Ντερμπεντέρης και εξωστρεφής. Καλλιεργημένος στο πνεύμα και τους τρόπους. Ολα τούτα τα στοιχεία παραπέμπουν σε έναν έξοχο συνδαιτυμόνα αλλά όχι κατ' ανάγκη σε έναν ικανό πρωθυπουργό. Δεν χρειάστηκε να κοπιάσει ποτέ και για τίποτε. Συγκαταλέγεται στους τυχερούς, στους οποίους εξ απαλών ονύχων τα πάντα τούς έρχονται δεξιά. Ευχή και κατάρα του το ονοματεπώνυμό του.
Λένε οι μεμψίμοιροι το πολίτευμά μας ελέω σογιού κληρονομική φαυλοκρατία. Πέντε οικογένειες διοικούν τον τόπο. Του 'λαχε να ανήκει σε μία απ' αυτές. Μετά την απομάκρυνση από την κολυμπήθρα ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Πορφυρογέννητος λοιπόν, αναθρεμμένος στα κυανά μολαταύτα, προσπαθεί να καθυστερήσει τη συνάντηση με το πεπρωμένο. Παριστάνει τον αριστερό στα νιάτα του. Δεν αρνείται τις σπουδές στα ενδεδειγμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού και εκλέγεται μετά χαράς βουλευτής Θεσσαλονίκης καίτοι κατοικεί στις Ραφήνες και τα Κολωνάκια. Κρατά χαμηλούς τόνους στη δημόσια ζωή και υψηλότερους στα φαγοπότια.
Οι βαρόνοι της Ν.Δ. τού δίνουν κάποτε την αρχηγία και τη δέχεται μόνο και μόνο επειδή του την προσφέρουν στο πιάτο. Την περνά για εξωτικό έδεσμα. Οταν ο κωμικός λογιστάκος λαμβάνει τα επίχειρα της ανυπαρξίας του ο Κωστάκης εγκαθίσταται στο μέγαρο Μαξίμου. Αρχει το ανιψούδι του εθνάρχη. Μεγαλεία. Οι συν αυτώ αντιμετωπίζουν την εξουσία ως λάφυρο. Υπουργίσκος, όστις ηράσθη εσχάτως την Αθήνα, ξοδεύει εκατομμύρια για τις κουρτίνες του γραφείου του. Ορδές δικών τους παιδιών εισρέουν στο Δημόσιο παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ.
Στάχτη και μπούλμπερη γίνεται ο Μοριάς καθώς υψηλόβαθμα στελέχη στέλνουν τα πυροσβεστικά αεροσκάφη στο δικό τους χωριό κι ας μην καίγεται. Την Πάρνηθα πυρπολεί ο στρατηγός άνεμος. Και την υπόλοιπη χώρα ένας νεοφιλελεύθερος δευτεροκλασάτος καθηγητής. Συντελείται η μεγαλύτερη μεταφορά πόρων από τα μικρά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα προς την μπουρζουαζία προ τρόικας. Στενότης και λιτότης. Παρ' όλα αυτά το χρέος εκτοξεύεται. Βαρυστομαχιασμένος ο αρχηγός ομιλεί στους μαστροπούς περί νταβατζήδων. Τέτοια ευθυκρισία. Στα δύσκολα την κάνει με ελαφρά αφήνοντας έναν άλλο γόνο να αποτελειώσει το έργο του. Εκτοτε ιδιωτεύει με τον τρόπο που χρωματίζουν τη λέξη οι Αρχαίοι Ελληνες και οι Εγγλέζοι. Ηλιος με δόντια προμηνύεται σήμερα.
Μετέωρος [email protected]
