Η Συμβουλευτική Συνδιάσκεψη για την ειρήνη ζήτησε να σταματήσει ο πόλεμος και να αρθεί το διεθνές εμπάργκο. Για πρώτη φορά η Μουσουλμανική Αδελφότητα και το καθεστώς στο ίδιο τραπέζι
Σλάινινγκ – Του απεσταλμένου μας Νικόλα Ζηργάνου
Με την ομόφωνη έκκληση να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία και να βρεθεί πολιτική λύση, την επίσης ομόφωνη απόφαση να αρθεί το εμπάργκο κατά της Συρίας που πλήττει τους πολίτες, όχι όμως και το καθεστώς, και την πρόταση να δημιουργηθεί στη Δαμασκό «Σπίτι Ειρήνης», όπου θα μπορεί να διεξάγεται ελεύθερα ο διάλογος μεταξύ όλων των πλευρών, κατέληξε η Συμβουλευτική Συνδιάσκεψη για την ειρήνη στη Συρία που διεξήχθη στο κάστρο του Σλάινινγκ στην Αυστρία.
Αλλα πέντε σημεία, μεταξύ των οποίων η απόσυρση όλων των ξένων μαχητών από το συριακό έδαφος, το θέμα των Κούρδων και η θέση των γυναικών στη νέα Συρία, συζητήθηκαν εκτενώς, με πολλές συγκλίσεις και θα ξανασυζητηθούν στην επόμενη συνάντηση. Ολοι οι ομιλητές τόνισαν πως πρέπει να διατηρηθεί η ανεξαρτησία και η ενότητα της χώρας και δεσμεύτηκαν για μια δημοκρατική νέα Συρία.
Στις εργασίες συμμετείχαν πρώτη φορά έπειτα από τρία χρόνια πολέμου εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών της Συρίας που αντανακλούσαν ένα ευρύ φάσμα πολιτικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και εθνικών ομάδων, με την αξιοσημείωτη συνύπαρξη στο τραπέζι του διαλόγου εκπροσώπων του καθεστώτος και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Oικοδόμηση εμπιστοσύνης
Στις δύο ημέρες των εργασιών, συνομίλησαν με καλή θέληση και αγωνία για το μέλλον της χώρας οι (γενναίοι) Σύροι που έφτασαν στο Σλάινινγκ από το εσωτερικό της χώρας και πολιτικοί πρόσφυγες του εξωτερικού σε μια πετυχημένη άσκηση οικοδόμησης εμπιστοσύνης, παρά τις απουσίες ορισμένων αντιπροσώπων της αντιπολίτευσης που δεν πήραν βίζα εξόδου από το καθεστώς.
Η οργανωτική επιτροπή (Λίο Γκάμπριελ, εκ των ιδρυτών του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, Βαγγέλης Πισσίας, Gaza Flotila, Βίλι Λανγκτάλερ, συγγραφέας και ακτιβιστής από την Αυστρία) και τα μέλη της διεθνούς πρωτοβουλίας (μεταξύ των οποίων o υπεύθυνος διεθνών σχέσεων του γερμανικού κόμματος της Αριστεράς, Die Linke, Βόλφγκανγκ Γκέργκε και ο πρώην αντάρτης και υπουργός των Σαντινίστας, σύμβουλος του ΟΗΕ για την επίλυση συγκρούσεων, Αλεχάντρο Μπεντάνια) πέτυχαν ένα μικρό θαύμα, την εκπροσώπηση και των δύο πλευρών του συριακού δράματος (έπειτα από πολλαπλές συναντήσεις σε Δαμασκό, Βηρυτό και Κωνσταντινούπολη) και τη διεξαγωγή της πετυχημένης συνδιάσκεψης, την πρώτη και μοναδική παράλληλη διαδικασία διαλόγου «από τα κάτω», στην οποία συμμετέχουν η κοινωνία των πολιτών της Συρίας και όχι κυβερνήσεις, όπως στη Γενεύη.
Ολοι οι σύνεδροι κατέληξαν στο ότι η ειρήνη μέσω του διαλόγου είναι εφικτή, δεσμεύτηκαν να συνεχίσουν και να διευρύνουν τον διάλογο και πρότειναν στην οργανωτική επιτροπή να συγκληθεί η επόμενη συνάντηση το φθινόπωρο στη Στοκχόλμη, ή την Αθήνα, την οποία προτιμούν όλες οι πλευρές. Η Ελλάδα είναι παραδοσιακή φίλη του αραβικού κόσμου και πρέπει να αντιμετωπιστεί θετικά η πρόταση από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, με την ίδια ευρύτητα και προθυμία που ανταποκρίθηκε το αυστριακό υπουργείο Εξωτερικών για τη συνάντηση στο Σλάινινγκ.
Η Συμβουλευτική Διάσκεψη για την Ειρήνη στη Συρία στηρίχθηκε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, νορβηγικές ΜΚΟ, μεταξύ των οποίων το Ιδρυμα Caribu, και το Κέντρο Σπουδών της Αυστρίας για την Ειρήνη, ASPR.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Μια γυναικεία αιρετική φωνή
Η Ναουάλ αλ Γιαζίζι είναι αριστερή και φεμινίστρια, μια αιρετική μέσα στους αιρετικούς της πολύχρωμης συριακής αντιπολίτευσης. Τα τελευταία δύο χρόνια, παράλληλα με την πολιτική της δράση, συλλέγει μαρτυρίες γυναικών που έπεσαν θύματα του πολέμου. Η έρευνά της θα εκδοθεί σύντομα σε βιβλίο: «Οι γυναίκες της Συρίας είναι διπλά θύματα. Ανεξάρτητα αν ανήκουν στη φιλοκυβερνητική πλευρά ή την αντιπολίτευση, υποφέρουν το ίδιο. Μια γυναίκα μού έλεγε πριν από μέρες στη Δαμασκό πως δύο πρώτα ξαδέρφια σκότωσαν ο ένας τον άλλο. Ποιον να κλάψει η οικογένεια; Στην Γκούτα, μια μάνα έχασε τα δυο παιδιά της, ο ένας στρατιώτης, ο άλλος αντάρτης. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της Συρίας μετά από τρία χρόνια βίας και θανάτου. Η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου θέλει να σταματήσει ο πόλεμος. Εχει κουραστεί. Από τη μια είναι οργισμένος, από την άλλη απελπισμένος. Ζω στη Δαμασκό. Μαζί με άλλες 47 γυναίκες πήραμε την πρωτοβουλία να ιδρύσουμε μια οργάνωση για τα δικαιώματα των γυναικών, θέλουμε δημοκρατία, αλλά να γίνουν σεβαστά και τα δικαιώματα των γυναικών. Θέλουμε πλήρη συμμετοχή στην ειρηνευτική διαδικασία, γιατί φυλακιστήκαμε, σκοτωθήκαμε, γίναμε πρόσφυγες, αλλά δεν κάνουμε πίσω. Παλεύουμε ενάντια στον σκοταδισμό. Οταν οι φανατικοί ισλαμιστές κατέλαβαν τη Ράκα, στην ανατολική Συρία, όταν επέβαλαν τη σαρία, οι άντρες έσκυψαν το κεφάλι. Μόνο μια γυναίκα, η Σουάντ Νοφάλ, τους αψήφησε. Πήγαινε κάθε μέρα στο κυβερνείο, στην έδρα των φονταμενταλιστών, και κράταγε ένα πανό που έγραφε: Δεν σας θέλουμε, φύγετε τώρα. Αυτό κράτησε έναν μήνα, μετά την απείλησαν και έφυγε πρόσφυγας στην Τουρκία. Μάθαμε πολλά από τους αγώνες μας, αλλά και από τους αγώνες των άλλων γυναικών στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο. Οταν τελείωσαν οι επαναστάσεις, οι γυναίκες γύρισαν πίσω στην κουζίνα τους. Εμείς, οι γυναίκες της Συρίας, δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί πάλι αυτό και σε εμάς. Θα συμμετάσχουμε στη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας. Η νέα Συρία πρέπει να χτιστεί με δημοκρατικά θεμέλια και δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των γυναικών».
………………………………………………………………………………………………………….
Ο ψυχολόγος από τη Χομς
Ο Μπασάμ Αουίλ είναι καθηγητής Ψυχολογίας σε πανεπιστήμιο της Πολωνίας και κατάγεται από τη Χομς. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία δουλεύει συστηματικά με Σύρους πρόσφυγες στα στρατόπεδα της Τουρκίας, του Λιβάνου και της Ιορδανίας.
«Υποφέρουν συχνά από σοβαρές ψυχικές διαταραχές, έχουν ανάγκη από συστηματική ψυχολογική υποστήριξη. Οι πρόσφυγες πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και στα στρατόπεδα όπου έχουν καταφύγει για να σωθούν. Συχνά οι πολιτικές οργανώσεις, αλλά και διάφορες ΜΚΟ τους χρησιμοποιούν για να δίνουν “μαρτυρίες”, ώστε να παίρνουν οικονομική βοήθεια, άλλοτε τους χρησιμοποιούν για να κερδίσουν πολιτικά, κ.λπ. Πολλά παιδιά πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, καταγράφονται πολλοί αναγκαστικοί γάμοι ανηλίκων με πλούσιους “δωρητές” από αραβικές χώρες, μητέρες πέφτουν θύματα τράφικινγκ. Οι περισσότερες περιπτώσεις αποκρύπτονται, μένουν στη σιωπή. Σε έρευνά μου έχω καταγράψει 84 υποθέσεις βιασμών που η οικογένεια προσπάθησε και πέτυχε να μείνουν κρυφοί. Αλλοτε, οι γυναίκες πιέζονται να γεννάνε συνέχεια σαν μηχανή παραγωγής παιδιών για να εξυπηρετήσουν πολιτικούς σκοπούς, να αλλάξουν τα δημογραφικά δεδομένα».
………………………………………………………………………….
Ο γιατρός από το Χαλέπι
«Η κατάσταση στο Χαλέπι είναι κάτι περισσότερο από τραγική. Κινδυνεύουμε συχνά και από τους κυβερνητικούς στρατιώτες και από τους τρομοκράτες.
Ζούμε χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς τρεχούμενο νερό και με πολύ λίγα τρόφιμα, κάτω από συνεχείς βομβαρδισμούς με βόμβες “βαρέλια”. Ιδίως τους τελευταίους μήνες, μετά την αποτυχία των συνομιλιών της Γενεύης, οι συνθήκες επιδεινώθηκαν κι άλλο. Πολλά θύματα είναι ακόμη θαμμένα κάτω από σωρούς ερειπίων. Δεν έχουμε τα μέσα για να τους απεγκλωβίσουμε. Κινδυνεύει η πόλη από ασθένειες. Οι βόμβες “βαρέλια” καταστρέφουν ολόκληρες γειτονιές. Μοιάζει με καμένη γη. Κάνουν τρομακτική ζημιά, φοβερά εγκαύματα. Συχνά δεν έχουμε τα φάρμακα και τα μέσα να περιθάλψουμε τα θύματα. Οσους επιζούν, τους πιο βαριά τραυματίες, τους στέλνουμε, αν μπορούμε, στην Τουρκία. Οι περισσότεροι έχουν εγκαταλείψει πλέον την πόλη, βρήκαν καταφύγιο στα χωριά. Πριν είχαμε 300-400 τραυματίες την ημέρα. Τώρα όμως που ο κόσμος έφυγε, χειρουργούμε καθημερινά από 10 έως 20 άτομα. Ελάχιστοι άμαχοι απέμειναν στο κέντρο. Μαζί τους έφυγαν και σχεδόν όλες οι ανθρωπιστικές οργανώσεις. Το καθεστώς στοχοποιεί τους γιατρούς, τους νοσοκόμους, τα ασθενοφόρα. Μια φορά χτύπησαν την ομάδα μου, ένα ανοιχτό, υπαίθριο χειρουργείο μάχης και σκοτώθηκαν πολλοί γιατροί. Αλλη φορά, οι κυβερνητικοί συνέλαβαν τρεις φοιτητές ιατρικής γιατί μας βοηθούσαν. Τους σκότωσαν, τους έκαψαν ζωντανούς. Το αίμα φέρνει αίμα. Θέλουμε να βρούμε μια ειρηνική λύση. Αν η ειρήνη σημαίνει λευκή σημαία, με την έννοια της παράδοσης, όχι. Αν τη λευκή σημαία τη σηκώσουμε και οι δύο πλευρές, τότε λέμε ναι. Αυτό που έγινε εδώ στο Σλάινινγκ ήταν πιο θετικό, πιο παραγωγικό από τις συνομιλίες της Γενεύης».
………………………………………………………………………….
To Κέντρο Σπουδών της Αυστρίας για την ειρήνη και την επίλυση των συγκρούσεων (ASPR), που φιλοξένησε τη διεθνή πρωτοβουλία για την ειρήνη στη Συρία, ιδρύθηκε το 1982, την εποχή του ψυχρού πολέμου, ως ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Στελεχώθηκε με ακτιβιστές του μαζικού κινήματος κατά της εγκατάστασης αμερικανικών πυραύλων στην Ευρώπη και συμβολικά επελέγη για έδρα του οργανισμού ένα κάστρο, μια κατασκευή για πόλεμο, το κάστρο στο Σλάινινγκ, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα με την τότε κομμουνιστική Ουγγαρία.
Το κάστρο στεγάζει επίσης το Ευρωπαϊκό Μουσείο για την ειρήνη και στις εγκαταστάσεις του πραγματοποιούνται σεμινάρια, διαλέξεις, εκπαίδευση και ενημέρωση σχολείων και πανεπιστημίων. Πριν από τις συνομιλίες για τη Συρία, έχουν πραγματοποιηθεί στο Σλάινινγκ συνομιλίες αντιμαχόμενων παρατάξεων από τους πολέμους στη Σρι Λάνκα, το Σουδάν και τον Καύκασο.
http://www.aspr.peacecastle.eu
