Του Πέτρου Μανταίου

Παράδοση περίπου ενάμιση αιώνα τήρησαν την περασμένη Τετάρτη οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κλαυθμώνος και βάδισαν μέχρι το Σύνταγμα διαμαρτυρόμενοι για επικείμενες νέες απολύσεις (νεωστί, διαθεσιμότητες…)∙ διαμαρτυρίες που θα συνεχιστούν και την τρέχουσα εβδομάδα. Παράδοση ενάμιση αιώνα, καθώς, από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, τότε που έδρευε στη μετέπειτα πλατεία Κλαυθμώνος το υπουργείο Εσωτερικών, έξω από το υπουργείο συγκεντρώνονταν να διαμαρτυρηθούν οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Που τότε δεν ήταν μόνιμοι, ήταν άρα σε πρώτη χρήση των κυβερνήσεων, οι οποίες… συνήθιζαν να παύουν τους δημοσίους υπαλλήλους που διόριζε η προκάτοχη κυβέρνηση και να διορίζουν τους δικούς τους. Παλιά η τέχνη…

Τότε, το 1878, ο σπουδαίος αθηναιογράφος Δημήτριος Καμπούρογλου, χρονογράφος εκείνη την εποχή στην «Εστία», αφιέρωσε χρονογράφημά του στους παυμένους δημοσίους υπαλλήλους, που, εκ του παύω, τους ονόμασε… «παυσανίες» και βάφτισε τον χώρο μπροστά στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου οι «παυσανίες» θρηνούσαν για τις απολύσεις και ζητούσαν την ανάκλησή τους, «Κήπο του Κλαυθμώνος»!

Φαίνεται πως από τότε μέχρι σήμερα δεν άλλαξαν και πολύ τα πράγματα. Οχι τόσο διότι οι απολυμένοι ή οι απειλούμενοι με, υπό ποικίλες ονομασίες, απόλυση συνεχίζουν την παράδοση της Κλαυθμώνος. Οσο γιατί, ενάμιση αιώνα μετά, ξαναμπαίνει εκ των πραγμάτων θέμα μονιμότητας∙ διότι με τόσα κοσκινίσματα, ποιος μπορεί πια να εγγυηθεί μια σταθερότητα στον πληθυσμό των δημοσίων υπαλλήλων; Χώρια που, όπως παραδέχτηκε («Εφ.Συν.» 13/3) ο αρμόδιος για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση (και τις απολύσεις) υπουργός Κυριάκος (Μητσοτάκης), παρά τις έως τώρα 200.000 απολύσεις και τη μείωση κόστους μισθοδοσίας από 25 δισ. σε 15,7 δισ. ευρώ, «το ελληνικό κράτος μπορεί να έγινε μικρότερο, αλλά όχι καλύτερο»! Οταν τα πιο καυστικά σχόλια τα κάνουν οι υπουργοί, εμείς οι γραφιάδες μάλλον είναι ώρα να ψάχνουμε για κανένα υπουργείο…