«Προώθηση» της ισότητας στην Ιταλία με κατάργηση των… ποσοστώσεων
Της Χριστίνας Πάντζου
Οταν την περασμένη εβδομάδα η ιταλική Βουλή ενέκρινε τη μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι, απέδειξε και στην πράξη ότι ανήκει στην τυπική τάξη των πολιτικών, για τους οποίους ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Το Italicum, όπως είναι γνωστή η εκλογική μεταρρύθμιση που ενισχύει τον δικομματισμό και αποδυναμώνει τα μικρά κόμματα στο όνομα της κυβερνητικής σταθερότητας, ήταν προϊόν μιας συμφωνίας με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, «ενός νέου ιστορικού συμβιβασμού» όπως τον κατηγόρησαν πολλοί εξ αριστερών καθήμενοι του πρωθυπουργού. Μια συμφωνία που δεν θα μπορούσε παρά να έχει το τίμημά της, με τον Ρέντσι να υπαναχωρεί σε ένα θέμα που πάντα του άρεσε να τονίζει ως «τεράστια αρετή» στο βιογραφικό του: την προώθηση της ισότητας των φύλων.
Ο νέος νόμος τελικά δεν περιέλαβε καμία από τις τρεις τροπολογίες που κατατέθηκαν από γυναίκες βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος του Ρέντσι για ίση εκπροσώπηση στις εκλογικές λίστες. Η πρώτη προέβλεπε εκλογικές λίστες με 50% συμμετοχή γυναικών, η δεύτερη να υπάρχει συμμετοχή των γυναικών κατά 50% τουλάχιστον στις πρώτες θέσεις της λίστας και η τρίτη -και συμβιβαστική ελλείψει συναίνεσης- πρότεινε μια αναλογία 40% γυναικών και 60% ανδρών. Καταψηφίστηκαν πανηγυρικά, χάρη στους κομματικούς συντρόφους τους, οι οποίοι με την ευλογία του Ρέντσι που μίλησε για «ψήφο κατά συνείδηση» εκμεταλλεύτηκαν τη μυστική ψηφοφορία για να εξασφαλίσουν ότι οι τροπολογίες δεν θα περάσουν.
Για «τεράστια πίκρα», όσον αφορά το «έλλειμμα» του νέου νόμου, έκανε λόγο η (Δημοκρατική) πρόεδρος της Βουλής Λάουρα Μπολντρίνι, ενώ η Ρόσι Μπίντι, πρώην πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος, ξεσπάθωσε εναντίον του Ρέντσι «Θυσιάσαμε το Σύνταγμα για να σώσουμε τη συμφωνία με τον Μπερλουσκόνι». Ο γηραιός Μπερλουσκόνι, που επιδεικνύει την ευαισθησία του σε θέματα γυναικών όταν αυτά άπτονται της ανάδειξης καλλίγραμμων νεαρών γλαστρών, έχει αντιταχθεί σθεναρά στην εισαγωγή της ισότητας στις εκλογικές λίστες.
Δεν πρόλαβε να χαρεί τη νίκη του (αφού δεν αναμένεται να αλλάξει ο νόμος κατά τη συζήτησή του στη Γερουσία) και πάλι μια γυναίκα του δημιουργεί πρόβλημα. Πρόκειται για τη Φεντερίκα Γκαλιάρντι, που το 2010 εμφανίστηκε πλάι του στη σύνοδο των G-8 στο Τορόντο και κατέκτησε τα 15 λεπτά της δόξας της ως η «Λευκή Κυρία», όπως την αποκάλεσαν τα διεθνή μίντια, γιατί ήταν ντυμένη στα κατάλευκα.
Τώρα ο χαρακτηρισμός αποκτά μια νέα ερμηνεία, καθώς η 32χρονη συνελήφθη προ ημερών στο αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης κουβαλώντας στις αποσκευές της 24 κιλά κοκαΐνης…
……………………………………………………………………………………………………………………………
Τριαντάφυλλα και… σκουπίδια
Είδος προς εξαφάνιση οι τραγουδίστριες στο Αφγανιστάν
«Θέλω να δω το πρόσωπό σου» λέει η τραγουδίστρια Σάλα Ζολάντ στη νεαρή που ανεβαίνει στη σκηνή φορώντας μπούρκα για να τραγουδήσει στον τηλεοπτικό διαγωνισμό «Αφγανικό Αστέρι», που σπάει ρεκόρ τηλεθέασης στην πολύπαθη χώρα. Η Ζολάντ, που αποτελεί μέλος της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού και δεν μπορεί να πιστέψει ότι 13 χρόνια μετά την πτώση των Ταλιμπάν, μια κοπέλα που φιλοδοξεί να γίνει τραγουδίστρια μπορεί να κρύβει ακόμη και τα μάτια της, επιμένει. Αλλά εκείνη αρνείται.
Ο διάλογος αναφέρεται σε ρεπορτάζ της «El Mundo», αποκαλυπτικό για τη δυσοίωνη μοίρα που έχουν και σήμερα στο Αφγανιστάν οι γυναίκες μουσικοί. «Η Νάγκμα ζει στο Πακιστάν, η Αριάνα Σαγίντ στο Λονδίνο, η Μούσντα Τζαμάλ Ζάντα στις ΗΠΑ, η Γκεζόλ στον Καναδά», απαριθμεί μερικές μόνο από τις γνωστές τραγουδίστριες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα ο δημοφιλής Αφγανός συνθέτης Ναζίρ Κάρα. Δεν θυμάται κάποια που να μην έχει αυτοεξοριστεί αρνούμενη αυτό το θέατρο του παραλόγου αλλά και τους κινδύνους που συνεπάγεται η επιλογή τους να τραγουδούν δημόσια.
Η 24χρονη Σουζάν Φιρούζ, η πρώτη Αφγανή ράπερ που γνώρισε τεράστια επιτυχία το 2012, συνάντησε λυσσαλέες επικρίσεις με το τελευταίο της τραγούδι που μιλά για τα δικαιώματα των γυναικών. Οι στίχοι «Αλλού συμπεριφέρονται στις γυναίκες σαν τριαντάφυλλα. Εδώ γιατί μας μεταχειρίζονται σαν σκουπίδια;» της στοίχισαν πλήθος απειλών κατά της ζωής της. Πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στην Ινδία.
Η νεαρή που αρνήθηκε να δείξει το πρόσωπό της στον διαγωνισμό γνωρίζει καλά τους κινδύνους που μπορεί να σημάνει για μια ακραία συντηρητική κοινωνία η δημόσια «αποτίναξη» της μπούρκας. Η 18χρονη Λατίφα Αζίζι, που διαγωνίστηκε πέρσι στον ίδιο τηλεοπτικό διαγωνισμό και σχεδόν έφτασε στους τελικούς, αναγκάστηκε να μετακομίσει γιατί συγγενείς και γείτονες της έκαναν το βίο αβίωτο επειδή συμμετείχε στο πρόγραμμα.
…………………………………………………………………………………………………………………………….
Τράπεζες γυναικών, αντίδοτο στη φτώχεια
Η Ντούνγουα Σοαγιάρε, μια 45χρονη αγρότισσα της Γκάνας, χήρα και μητέρα πέντε παιδιών, απελπίστηκε με τις τράπεζες της χώρας που της αρνούνταν πιστώσεις. Δεν είχε τραπεζικό λογαριασμό ούτε εγγυήσεις να προσφέρει. Ελλείψει χρημάτων δεν μπορούσε να βρει εναλλακτικό εισόδημα όταν οι σοδειές ήταν κακές, αδυνατώντας να προσφέρει τρία γεύματα την ημέρα στα παιδιά της, πόσο μάλλον να τους εξασφαλίσει τη δυνατότητα να πηγαίνουν σχολείο.
Μαζί με 24 γειτόνισσές της (όλες τους επικεφαλής νοικοκυριών) ίδρυσαν το 2008 την Ομάδα Γυναικών Ασόνγκ-Ταάμπα, έναν πιστωτικό συνεταιρισμό, ο οποίος χάρη στην εβδομαδιαία συνδρομή των 0,50 έως και πέντε δολαρίων κατάφερε το 2013 να έχει κεφάλαιο 5.000 δολάρια και να χρηματοδοτεί επιχειρηματικές πρωτοβουλίες των μελών του.
Η ζωή της Σοαγιάρε άλλαξε άρδην χάρη στα μικρά δάνεια που επιτέλους μπόρεσε να πάρει. Οχι μόνο εγκατέλειψε την καλύβα της και μετακόμισε σ’ ένα σπίτι με τούβλα που έχτισε η ίδια, αλλά και εξασφάλισε τις σπουδές των παιδιών της, δύο από τους οποίους είναι σήμερα δάσκαλοι. Τα δάνεια της επέτρεψαν να επεκτείνει τις καλλιέργειές της από το μισό στα δύο εκτάρια αυξάνοντας σημαντικά τα κέρδη της όταν η σοδειά είναι καλή. Οταν πάλι οι βροχές καθυστερούν και μειώνεται η παραγωγή της, κάτι που συμβαίνει όλο και συχνότερα τα τελευταία πέντε χρόνια λόγω της κλιματικής αλλαγής, χάρη σε εναλλακτικές πιστώσεις μπορεί να παράγει και να πουλά σαπούνια και άλλα προϊόντα.
Η Ασόνγκ-Ταάμπα είναι μία από τις 500 ανάλογες ομάδες γυναικών που έχουν ιδρυθεί σε 100 κοινότητες της περιοχής Γκαρού Τεμπάνε και έχουν ωφελήσει περισσότερα από 12.000 νοικοκυριά με επικεφαλής γυναίκες, συμβάλλοντας καθοριστικά στην εξάλειψη του φόβου της πείνας και στη μείωση της ακραίας φτώχειας. Και αποδεικνύοντας συγχρόνως ότι μικρά προγράμματα μπορεί να έχουν τεράστιο αντίκτυπο.
