ΙΣΠΑΝΙΑ Με 5.965.000 ανθρώπους εκτός εργασίας- ποσοστό 26,2%-μέσα στο 2012 και όλες τις εκτιμήσεις να λένε οτι το 2013 θα είναι δυσκολότερο, οι πολίτες της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στο ποδόσφαιρο δεν έχουν κανένα λόγο να πανηγυρίζουν

Της Κορίνας Βασιλοπούλου

Νέα τεράστια επιτυχία των πολιτικών της σκληρής λιτότητας στην Ευρώπη! Η Ισπανία κάνει το ντεμπούτο της στο 2013 με πανευρωπαϊκό αλλά και εσωτερικό ρεκόρ στην ανεργία! Το 2012 έκλεισε με 5.965.400 ανέργους, ποσοστό 26,02% του ενεργού πληθυσμού. Υπολείπονται κάτι λιγότεροι από 35.000 άνθρωποι εκτός αγοράς εργασίας για να σπάσει ο αριθμός των ανέργων το «ψυχολογικό φράγμα» των έξι εκατομμυρίων.

Αν και η ψυχολογία των Ισπανών μοιάζει ήδη «σπασμένη», «Αγγίξαμε την υψηλότερη ανεργία της μεταπολιτευτικής περιόδου», είναι ο τίτλος της αριστερής διαδικτυακής εφημερίδας El Publico. Κι όταν μιλούν οι αριθμοί, τα σχόλια περισσεύουν.

Mέσα στο 2012 χάθηκαν άλλες 850.500 θέσεις εργασίας. Μόνο στον τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης έγιναν 200.000 απολύσεις εξαιτίας των περικοπών που επέβαλε η δεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι στην υγεία και την παιδεία. Ειδικότερα η ανεργία των νέων αγγίζει το 55,13%, εξίμισι μονάδες πάνω συγκριτικά με την αμέσως προηγούμενη χρονιά.

Ο αριθμός των οικογενειών χωρίς κανέναν εργαζόμενο φτάνει το 1.833.700, 16,4% περισσότερες σε σχέση με το 2011. Παράλληλα, εξαιτίας της φτώχειας, το 10% των ισπανικών νοικοκυριών δεν ανάβει θέρμανση, ποσοστό που εκτοξεύεται στο 43% με 54% μεταξύ των ηλικιωμένων, βάσει υπολογισμών του ισπανικού Ερυθρού Σταυρού.

Τι λένε όμως οι άνθρωποι που βιώνουν αυτή την κατάσταση; «Αν δεν ζητήσω 100 ευρώ από τη μητέρα μου, δεν θα έχω να ταΐσω τα παιδιά μου», λέει στην El Publico η Ενγκράθια, μια 45χρονη γυναίκα από τη Μαδρίτη. Η Ενγκράθια ήταν ιδιοκτήτρια ενός μίνι μάρκετ, το οποίο κρατούσε μαζί με τις δύο μεγαλύτερες κόρες της. Η κρίση όμως τη γονάτισε και αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή της. Εκτοτε, ούτε αυτή ούτε κανένας άλλος στην οικογένειά της μπορεί να βρει δουλειά.

«Ουσιαστικά, έχω πάψει να ψάχνω για δουλειά», αναφέρει στην El Pais ο 30χρονος Αντόνιο, πρώην υπάλληλος σε εταιρεία μεταφορών από την οποία απολύθηκε πριν από ενάμιση χρόνο. «Νομίζω», συνεχίζει, «ότι οι 9 στους 10 ανέργους δεν ψάχνουν πια. Το να στέλνεις βιογραφικά σε εταιρείες που ούτε καν τα κοιτάζουν, είναι χάσιμο χρόνου και χρήματος». «Ημουν ήδη στο εξωτερικό και πιθανώς να ξαναφύγω», λέει ο Αλβαρο, πτυχιούχος περιβαλλοντικών επιστημών, ο οποίος παρά τις εξαιρετικές σπουδές του και την προϋπηρεσία του στις ΗΠΑ και στις αραβικές χώρες, αδυνατεί να βρει δουλειά της προκοπής στην πατρίδα του. Σαν τον Αλβαρο, χιλιάδες άλλοι νέοι με προσόντα έχουν ξενιτευτεί ή ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για έξω. Mέσα στο 2011, μετανάστευσαν 52.841 Ισπανοί.

Γι' αυτούς, αλλά και για τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανέργους, τα προγνωστικά δεν είναι καθόλου ευοίωνα. Το ΔΝΤ προχθές το είπε ξεκάθαρα: Το 2013 θα είναι ακόμα δυσκολότερη χρονιά για την Ισπανία από το 2012 και προβλέπει ύφεση 1,5%, τριπλάσια από όση υπολογίζει η κυβέρνηση. Η δε κυβέρνηση, η οποία υποσχόταν ανάκαμψη στον τομέα της εργασίας προς τα τέλη του 2013, τώρα μεταθέτει τις «αισιόδοξες» προβλέψεις για το 2014.

Οσο για τον πρωθυπουργός Ραχόι, από το Περού όπου βρίσκεται, αφού εξέφρασε τη θλίψη του για τα δυσάρεστα μαντάτα, ανακοίνωσε ότι το επίδομα των 400 ευρώ προς τους μακροχρόνια ανέργους θα παραταθεί έως ότου το ποσοστό της ανεργίας πέσει κάτω από το 20%. Tην ίδια στιγμή, η Ανγκελα Μέρκελ από τη Γερμανία χύνει κροκοδείλια δάκρυα για το υψηλότατο ποσοστό της ανεργίας των νέων στην Ισπανία. Η πρότασή της: «μεταρρυθμίσεις» και «μεγαλύτερη κινητικότητα εντός της Ε.Ε.», δηλαδή μετανάστευση!

«Οι ειδικοί εκτιμούν ότι για να αρχίσουν να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, η οικονομία πρέπει να σημειώσει ανάπτυξη της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ και πάνω. Αυτό σημαίνει ότι θα περάσουν περισσότερα από 10 χρόνια για να ξαναπέσει η ανεργία στα επίπεδα στα οποία βρισκόταν πριν από την έναρξη της κρίσης, το 2007», ανέφερε σε οικονομική της ανάλυση η εφημερίδα La Vanguardia. «Πολλοί Ισπανοί δεν θα έχουν άλλη λύση από τη μετανάστευση, κι αυτό δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξει προηγουμένως η οικονομική πολιτική της Γερμανίας», σχολιάζει στην ίδια εφημερίδα ο Γκονθάλο Βερνάρδος, καθηγητής οικονομικής θεωρίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Πιστεύει μάλιστα ότι η χώρα βρίσκεται «ένα βήμα πριν από την κοινωνική έκρηξη».